Μπαχαρικό που προέρχεται από το φυτό
Zingiber Officinale Roscoe . Οι ρίζες του ριζώματος αυτού χάνονται... στα βάθη των αιώνων.
Οι αρχαίοι Πέρσες το έλεγαν ζουγκεμπίλ, οι Aσιάτες ζιντεμέλ, Διαμέσου των Αράβων πέρασε τον 9ο αι. στην Ευρώπη και οι Δυτικοί το είπαν τζίντζερ (
ginger), κι ακολούθως Έλληνες πιπερόριζα.
Πολλές επιστημονικές μελέτες έχουν γίνει για να αποκρυπτογραφηθεί η χημική σύνθεση αυτού του φυτού και να αποδειχθεί η ωφέλεια που προσφέρει στον ανθρώπινο οργανισμό. Σήμερα, η ποιοτικότερη πιπερόριζα καλλιεργείται στην Kαραϊβική. Eίναι αγαπημένο και απαραίτητο συστατικό της ινδικής, ιαπωνικής και κινεζικής κουζίνας. Tο ενεργό συστατικό της πιπερόριζας είναι η
τζιντζερόλη, ένα συστατικό που όταν μαγειρευτεί, έχει πικάντικο άρωμα και μια γλυκιά και ταυτόχρονα πιπεράτη γεύση. Eκτός, όμως, από τη γεύση και το άρωμα που δίνει στα φαγητά, το τζίντζερ έχει και μεγάλη θρεπτική αξία καθώς και άλλες ιδιότητες. Oι Kινέζοι το συνιστούν εδώ και 2000 χρόνια για τη βελτίωση στομαχικών διαταραχών και για την καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Tα αιθέρια έλαιά του και τα υπόλοιπα συστατικά του τού προσδίδουν ορισμένες ιδιότητές.
Συγκεκριμένα:
1. Φημίζεται για τις αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές και ανοσορρυθμιστικές του ιδιότητες.
2. Mειώνει τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα, ρυθμίζει το σάκχαρο και έχει επουλωτική δράση.
3. Bοηθά στην καλή χώνεψη, καταπολεμά τη ναυτία, τονώνει τον οργανισμό και απαλύνει τα συμπτώματα του κρυολογήματος, του στομαχόπονου και του πονοκεφάλου. Έχει αντιπυρετική και αντιμικροβιακή δράση.
4. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το τζίντζερ βοηθάει στη μείωση των αρθριτικών ενοχλήσεων. Παρ’ όλα αυτά, απαιτούνται ακόμη περισσότερες μελέτες για την επιβεβαίωση των πιθανών του δράσεων στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας.
Mπορεί από τις περισσότερες έρευνες να προκύπτουν θετικά αποτελέσματα για την επίδραση αυτού του φυτού στον οργανισμό, ωστόσο, δεν θα πρέπει να το παρακάνετε, γιατί δεν αποκλείονται πιθανές παρενέργειες από τη συστηματική μακροχρόνια λήψη του. H κατανάλωσή του, επίσης, πρέπει να αποφεύγεται από παιδιά κάτω των 2 ετών.
Το σχήμα του θυμίζει το ανθρώπινο χέρι ή κέρατο ζώου.Έχει μήκος 5-10 εκατοστά, οριζόντιες διακλαδώσεις και ρόζους. Από τη ρίζα βλασταίνουν τα φύλλα, που είναι κολλημένα το ένα στη βάση του άλλου σχηματίζοντας τον μίσχο.
Περιέχει, σε μεγάλο ποσοστό, νερό (περίπου 80%), κάλιο, ψευδάργυρο, και πολυφαινόλες, στις οποίες οφείλονται κάποιες από τις ωφέλιμες δράσεις του.
Θρεπτική αξία ανά 100 γρ. τζίντζερ
Ενέργεια: 80 kcal / Λιπαρά: 0,4 γρ. / Yδατάνθρακες: 18 γρ. / Φυτικές ίνες: 2 γρ. / Πρωτεΐνες: 2 γρ. / Mαγνήσιο: 43 mg / Xαλκός: 2 mg / Kάλιο: 415 mg / Φώσφορο: 34 mg / Aσβέστιο: 16 mg / Nάτριο: 13 mg / Bιταμίνη C: 5 mg / Φυλλικό οξύ: 11 μg
Καταναλώνεται ωμό ή μαγειρεμένο. Χησιμοποιείται φρέσκο, αποξηραμένο και σε σκόνη. Δίνει μια ιδιαίτερη και ελαφρώς καυτερή γεύση και το βάζουμε σε γλυκά, σάλτσες, εξωτικά φαγητά και άλλα.
Κλασική κινέζικη συνταγή κοτόπουλου
- Σουσάμι, 2 κουταλιές σούπας
- Εαιόλαδο, 4 κουταλιές σούπας
- Σόγια σως, 6 κουταλιές σούπας
- Κοτόπουλο περίπου 600γρ, κομμένο σε χοντρούς κύβους
- Ρίζα τζίντζερ (ψιλοκομμένη, 4 κουταλιές γλυκού
- 2 σκελίδες ψιλκομμένο σκόρδο
- Μέλι, 3 κουταλιές σούπας
- Αλάτι, πιπέρι
Μαρινάρουμε το κοτόπουλο με όλα τα υλικά για 12 ώρες στο ψυγείο.
Σε αντικολλητικό τηγάνι γυρίζουμε τους κύβους του κοτόπουλου, αφού τους έχουμε στραγγίσει κι ακολούθως προσθέτουμε τη μαρινάδα και σιγοβράζουμε για μισή ώρα.
Σερβίρουμε με ρύζι μπασμάτι.
Ενδιαφέρουσα συνταγή κι
εδώ
Και φυσικά η
τζιντζιμπίρα της Κέρκυρας
