Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Και μουσικήν εποίησαν....

Τα λογοτεχνικά κείμενα με θέμα καταστάσεις και αισθήματα των ανθρώπων κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων είναι τόσα, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν λογοτεχνικό είδος. Ενα είδος ιδιαίτερο, καθοριζόμενο από χαρακτηριστικά όχι μορφικά αλλά θεματικά. Ποιήματα, διηγήματα, νουβέλες, ακόμη και μυθιστορήματα, με φόντο της ιστορίας τους τις εορτές των Χριστουγέννων υπάρχουν πλήθος σε όλες τις γλώσσες του χριστιανικού κόσμου και ανασύρονται κάθε χρόνο τις μέρες των Χριστουγέννων με κάποια δόση νοσταλγίας για να θυμίσουν πώς αισθάνονταν τις ημέρες αυτές οι άνθρωποι των παλαιότερων εποχών.
Νάσος Βαγενάς
"Έρωτας στην ομίχλη"
Βήμα, Νέες εποχές 24/12/2005. Όλο το κείμενο
εδώ

http://www.iwatchstuff.com/2007/03/12/kinkade-christmas-cottage.jpg

Μὲ χρόνους μὲ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ,
κάποιος ἀμαθής, ἁμαρτωλὸς χυδαῖος,
καμμία γυναίκα τοῦ λαοῦ πτωχὴ
σ᾿ ἐνθυμεῖται κι ἔρχεται νὰ σοῦ φέρ᾿
ὄχι χρυσόν, ἀλλὰ ὀλίγο λιβάνι,
ἕνα κερί, κι ὀλίγο λάδι στὴν μποτίλια
σ᾿ ἐσὲ ποὺ εἶσαι ὅλων ὁ δοτήρ.

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Στὸ Χριστὸ στὸ Κάστρο


Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι οὐρανοί,
καὶ τὸ κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι ἀλλάζει, γίνεται ναός.
Ὤ! μέσα μου γεννιέται ἕνας Θεός.

Εἴδωλα, δαίμονες, ξωθιές, φαντάσματα, στοιχειά,
τῆς νύχτας μέσα μου ὁ λαὸς κυλιέται καὶ κουνιέται,
καὶ μέσα στὴ χιλιόδιπλη καρδιά μου μιὰ σπηλιά,
κι ἕνας Χριστὸς γεννιέται.

Κωστὴς Παλαμᾶς

http://www.art-word.com/images/altoon/altoon.20b.jpg

Ἀπ᾿ ὅλα Ἐκείνη λόγιαζε τὰ πλάσματα πῶς σ᾿ Ἕνα ποτάμια οἱ πόνοι ἐτρέχανε κι ἀστέρευτοι κρουνοί, κι ἂν ἤτανε τὰ σπλάχνα της ν᾿ ἀνοίξουν ματωμένα πὼς ματωμένοι θ᾿ ἄνοιγαν μαζί τους κι οἱ οὐρανοί.
Ἄγγελος Σικελιανὸς

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν γεννᾶ, δὲν γεννᾶται,
δὲν ἀναγεννᾶται ποτέ, Κύριε,
τῆς Γέννησης, «σκήνωσον ἐν ἐμοί»,
ἐμοί»,
Ζωὴ Καρέλλη

Σημαία / ἀκόμη / τὰ δόκανα στημένα στοὺς δρόμους /
τὰ μαγικὰ σύρματα / τὰ σταυρωτὰ / καὶ τὰ σπίρτα καμένα /
καὶ πέφτει ἡ ὀβίδα στὴ φάτνη / τοῦ μικροῦ Χριστοῦ /
τὸ αἷμα τὸ αἷμα τὸ αἷμα.

Μίλτος Σαχτούρης
Χριστούγεννα 1948
http://i71.photobucket.com/albums/i129/allyon1/wishiwasa.jpg

Ἕνα ἄλλο βράδυ τὸν ἄκουσα νὰ κλαίει δίπλα. Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μπῆκα. Μοῦ ῾δειξε πάνω στὸ κομοδίνο ἕνα μικρὸ ξύλινο σταυρό. «Εἶδες - μου λέει - γεννήθηκε ἡ εὐσπλαχνία». Ἔσκυψα τότε τὸ κεφάλι κι ἔκλαψα κι ἐγώ.
Γιατί θὰ περνοῦσαν αἰῶνες καὶ αἰῶνες καὶ δὲ θά ῾χαμε νὰ ποῦμε τίποτα ὡραιότερο ἀπ᾿ αὐτό.

Τάσος Λειβαδίτης


Πολλὰ δὲ θέλει ὁ ἄνθρωπος
νά ῾ν᾿ ἥμερος νά ῾ναι ἄκακος
λίγο φαΐ, λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ἀνάσταση.
Οδυσσέας Ελύτης

http://i71.photobucket.com/albums/i129/allyon1/christmaskitties.jpg

Αχ, το σπίτι μου! Άρχισα το παραπόνο και κοντεύω να δακρύσω σαν άπραγο παιδί. Μα δε φταίω γώ. Φταίει αυτή η νύχτα. Φταίει το αποψινό αποσπέρισμα, τ' αστέρι το λαμπρό πού έτρεμε βασιλεύοντας πίσω από τα χιονισμένα βουνά και τάραξε το είναι μου. Όπως τους Μάγους ωδήγησε και μένα πίσω από τα βουνά και τα πέλαγα στη Νάξο, στο Γρίτι μου το πρασινοντυμένο, το ταπεινό μα ολόχαρο σπιτάκι μου. Και όχι ως εδώ. Παραμπρός, παραμπρός ακόμη. Μ' έφερε στα παιδιάτικα χρόνια μου, πριν αφήσω τη στεριά και πριν ταξιδέψω στη θάλασσα.
Αντώνης Καρκαβίτσας
Θείον Όραμα
Τα λόγια της Πλώρης

http://www.milkywaygallery.com/gallery6/images/609n_christmas_baubles.jpg

Όξω φυσομανούσε ο χιονιάς, και βογγούσανε τα δέντρα κ' η θάλασσα από μακριά. Ανάμεσα στα βουΐσματα ακουγόντανε και τα κουδούνια από τα ζωντανά που αναχαράζανε. Μέσα από τη σπηλιά έβγαινε η κόκκινη αντιφεγγιά της φωτιάς μαζί με τις ψαλμωδίες και με τις χαρούμενες φωνές. Κι ο κυρ-Παναγής έκλεβε κάπου-κάπου λίγον ύπνο, ρουχάλιζε λιγάκι κ' ύστερα ξυπνούσε κ' έψελνε μαζί με τη συνοδεία.

Αληθινά, από τη Γέννηση του Χριστού δεν έλειπε τίποτα. Όλα υπήρχανε: το σπήλαιο, οι ποιμένες, οι μάγοι με τα δώρα, κι ο ίδιος ο Χριστός ήτανε παρών με τους δύο μαθητές του, που ευλογούσανε
«την βρώσιν και την πόσιν».
Φώτης Κόντογλου
Χριστούγεννα στη σπηλιά

http://www.digiu.it/blog/fiammiferaia3.jpg

Ξημέρωσε παραμονή Χριστουγέννων. Πλάι στη σκηνή, σπαρμένη με πλούσια μαξιλάρια και χαλιά, όπου ο Ομέρ Βρυώνης είχε συγκαλέσει τους πασάδες, σ’ ένα χωριστό διαμέρισμα, ανάμεσα στις αποσκευές του στρατηγού, ένας δούλος έψηνε καφέδες.

Οι ταπεινώσεις είχαν γύρει τις λιγνές του πλάτες, και βαθιά χαράκια είχαν σκάψει οι συλλογές ανάμεσα στα φρύδια και γύρω στο κλειστό του στόμα. Σκυμμένος πάνω σ’ ένα μαγκάλι, φαινόταν παραδομένος στη δουλειά του, τα μάτια καρφωμένα στο μπακιρένιο μπρικάκι.

Ο Ομέρ χτύπησε τα χέρια του:

-Γιάννη, φώναξε, φέρε καφέδες.

Και στο γραμματικό, που παράμερα στεκόταν και περίμενε, έδειξε το τραπέζι και πρόσταξε:

-Εσύ κάθισε αυτού και γράφε.

Ο Γιάννης έχυσε με προσοχή τον καφέ σε τέσσερα πέντε ζάρφια, και τα έφερε με το δίσκο μέσα στη σκηνή. Ο Ομέρ Βρυώνης, περπατώντας απάνω-κάτω, υπαγόρευε ένα γράμμα προς τον Βαρνακιώτη:

«Μάθε», έλεγε, «πως αύριο θα γευματίσω στο Μεσολόγγι».

-Αύριο, είπε μέσα του ο Γιάννης, δε θα γευματίσης στο Μεσολόγγι, πρώτα ο Θεός…

Μα το πρόσωπό του δεν άλλαξε, ούτε φαινόταν να προσέχη εκείνα που έλεγαν γύρω του. Ένα ένα, με αργές κινήσεις, ακούμπησε τα ζάρφια με τον καυτό καφέ εμπρός κάθε πασά, προσέχοντας μη χυθή ούτε κόμπος από το μυρωδάτο ποτό.

Πηνελόνη Δέλτα
Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα

Η εικόνα “http://realcolorwheel.com/artistonlocation.htg/bobabrahamschristmascard.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Υιέ Θεού πανάγιε σ' αυτούς
τους νήπιους κι αθώους υμνητές σου
κι όλους εμάς τους άλλους συναρίθμησε
και δέξου την ακόρεστη δική μας προσευχή
σαν τότε που δεχόσουνα και των παιδιών τους ύμνους.
Ελέησέ μας τα δικά σου πλάσματα,
που για χάρη μας τυλίχτηκες τη σάρκα
γιομάτος αρίφνητον έρωτα·
χάρισε την ειρήνη σου σ' όλες τις Εκκλησίες
τις τόσο σαλευόμενες απ' τους εχθρούς της καλοσύνης
και σε μένα το δύστυχο τον υμνογράφο τη συχώρεση
να μην τη φειδωλέψεις ω σωτήρα μου·
δόσμου τη χάρη να λαλώ για πάντοτε το θέλημά σου
κι ας μην το κάνει πια νωθρό η θλίψη το μυαλό μου·
κάνε με αγλαόκαρπο στα έργα και στα λόγια,
νάχω φωνή φωνάζοντας χαρούμενος·
Ευλογημένος ω εσύ που έρχεσαι
στην αρχαία δόξα του τον Αδάμ να επαναφέρεις.
Ρωμανός ο Μελωδός
Υμνος ΛΓ'
Μετάφρ. Νίκος Καρούζος
Από το περιοδικό Εποπτεία, τεύχος 15, 1977

http://craftrevolution.com/blogs/media/a%20painting.jpg

O Έρωτας στα χιόνια

Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα.
Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα:
― Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς...· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.
Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας».
Διότι δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα είχεν. Όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις την Mασσαλίαν.
Eίχεν αρχίσει το στάδιόν του με αυτήν την πατατούκαν, όταν επρωτομπαρκάρησε ναύτης εις την βομβάρδαν του εξαδέλφου του. Eίχεν αποκτήσει, από τα μερδικά του όσα ελάμβανεν από τα ταξίδια, μετοχήν επί του πλοίου, είτα είχεν αποκτήσει πλοίον ιδικόν του, και είχε κάμει καλά ταξίδια. Eίχε φορέσει αγγλικές τσόχες, βελούδινα γελέκα, ψηλά καπέλα, είχε κρεμάσει καδένες χρυσές με ωρολόγια, είχεν αποκτήσει χρήματα· αλλά τα έφαγεν όλα εγκαίρως με τας Φρύνας εις την Mασσαλίαν, και άλλο δεν του έμεινεν ειμή η παλιά πατατούκα, την οποίαν εφόρει πεταχτήν επ’ ώμων, ενώ κατέβαινε το πρωί εις την παραλίαν, διά να μπαρκάρη σύντροφος με καμμίαν βρατσέραν εις μικρόν ναύλον, ή διά να πάγη με ξένην βάρκαν να βγάλη κανένα χταπόδι εντός του λιμένος.
Kανένα δεν είχεν εις τον κόσμον, ήτον έρημος. Eίχε νυμφευθή, και είχε χηρεύσει, είχεν αποκτήσει τέκνον, και είχεν ατεκνωθή.
Kαι αργά το βράδυ, την νύκτα, τα μεσάνυκτα, αφού έπινεν ολίγα ποτήρια διά να ξεχάση ή διά να ζεσταθή, επανήρχετο εις το παλιόσπιτο το μισογκρεμισμένον, εκχύνων εις τραγούδια τον πόνον του:

Σοκάκι μου μακρύ-στενό, με την κατεβασιά σου,
κάμε κ’ εμένα γείτονα με την γειτόνισσά σου.

Άλλοτε παραπονούμενος ευθύμως:

Γειτόνισσα, γειτόνισσα, πολυλογού και ψεύτρα,
δεν είπες μια φορά κ’ εσύ, Γιαννιό μου έλα μέσα.


Xειμών βαρύς, επί ημέρας ο ουρανός κλειστός. Eπάνω εις τα βουνά χιόνες, κάτω εις τον κάμπον χιονόνερον. H πρωία ενθύμιζε το δημώδες:

Bρέχει, βρέχει και χιονίζει,
κι ο παπάς χειρομυλίζει.

Δεν εχειρομύλιζεν ο παπάς, εχειρομύλιζεν η γειτόνισσα, η πολυλογού και ψεύτρα, του άσματος του μπαρμπα-Γιαννιού. Διότι τοιούτον πράγμα ήτο· μυλωνού εργαζομένη με την χείρα, γυρίζουσα τον χειρόμυλον. Σημειώσατε ότι, τον καιρόν εκείνον, το αρχοντολόγι του τόπου το είχεν εις κακόν του να φάγη ψωμί ζυμωμένον με άλευρον από νερόμυλον ή ανεμόμυλον, κ’ επροτίμα το διά χειρομύλου αλεσμένον.
Kαι είχεν πελατείαν μεγάλην, η Πολυλογού. Eγυάλιζεν, είχε μάτια μεγάλα, είχε βερνίκι εις τα μάγουλά της. Eίχεν ένα άνδρα, τέσσαρα παιδιά, κ’ ένα γαϊδουράκι μικρόν διά να κουβαλά τα αλέσματα. Όλα τα αγαπούσε, τον άνδρα της, τα παιδιά της, το γαϊδουράκι της. Mόνον τον μπαρμπα-Γιαννιόν δεν αγαπούσε.
Ποίος να τον αγαπήση αυτόν; Ήτο έρημος εις τον κόσμον.


Kαι είχε πέσει εις τον έρωτα, με την γειτόνισσαν την Πολυλογού, διά να ξεχάση το καράβι του, τας Λαΐδας της Mασσαλίας, την θάλασσαν και τα κύματά της, τα βάσανά του, τας ασωτίας του, την γυναίκα του, το παιδί του. Kαι είχε πέσει εις το κρασί διά να ξεχάση την γειτόνισσαν.
Συχνά όταν επανήρχετο το βράδυ, νύκτα, μεσάνυκτα, και η σκιά του, μακρά, υψηλή, λιγνή, με την πατατούκαν φεύγουσαν και γλιστρούσαν από τους ώμους του, προέκυπτεν εις τον μακρόν, στενόν δρομίσκον, και αι νιφάδες, μυίαι λευκαί, τολύπαι βάμβακος, εφέροντο στροβιληδόν εις τον αέρα, και έπιπτον εις την γην, και έβλεπε το βουνόν ν’ ασπρίζη εις το σκότος, έβλεπε το παράθυρον της γειτόνισσας κλειστόν, βωβόν, και τον φεγγίτην να λάμπη θαμβά, θολά, και ήκουε τον χειρόμυλον να τρίζη ακόμη, και ο χειρόμυλος έπαυε, και ήκουε την γλώσσαν της ν’ αλέθη, κ’ ενθυμείτο τον άνδρα της, τα παιδιά της, το γαϊδουράκι της, οπού αυτή όλα τα αγαπούσε, ενώ αυτόν δεν εγύριζε μάτι να τον ιδή, εκαπνίζετο, όπως το μελίσσι, εσφλομώνετο, όπως το χταπόδι, και παρεδίδετο εις σκέψεις φιλοσοφικάς και εις ποιητικάς εικόνας.
― Nα είχεν ο έρωτας σαΐτες!... να είχε βρόχια... να είχε φωτιές... Nα τρυπούσε με τις σαΐτες του τα παραθύρια... να ζέσταινε τις καρδιές... να έστηνε τα βρόχια του απάνω στα χιόνια... Ένας γερο-Φερετζέλης πιάνει με τις θηλιές του χιλιάδες κοτσύφια.
Eφαντάζετο τον έρωτα ως ένα είδος γερο-Φερετζέλη, όστις να διημερεύη πέραν, εις τον υψηλόν, πευκόσκιον λόφον, και ν’ ασχολήται εις το να στήνη βρόχια επάνω εις τα χιόνια, διά να συλλάβη τις αθώες καρδιές, ως μισοπαγωμένα κοσσύφια, τα οποία ψάχνουν εις μάτην, διά ν’ ανακαλύψουν τελευταίαν τινά χαμάδα μείνασαν εις τον ελαιώνα. Eξέλιπον οι μικροί μακρυλοί καρποί από τας αγριελαίας εις το βουνόν του Bαραντά, εξέλιπον τα μύρτα από τας ευώδεις μυρσίνας εις της Mαμούς το ρέμα, και τώρα τα κοσσυφάκια τα λάλα με το αμαυρόν πτέρωμα, οι κηρομύται οι γλυκείς και αι κίχλαι αι εύθυμοι πίπτουσι θύματα της θηλιάς του γερο-Φερετζέλη.

Tην άλλην βραδιάν επανήρχετο, όχι πολύ οινοβαρής, έρριπτε βλέμμα εις τα παράθυρα της Πολυλογούς, ύψωνε τους ώμους, κ’ εμορμύριζεν:
― Ένας Θεός θα μας κρίνη... κ’ ένας θάνατος θα μας ξεχωρίση.
Kαι είτα μετά στεναγμού προσέθετε:
― K’ ένα κοιμητήρι θα μας σμίξη.
Aλλά δεν ημπορούσε, πριν απέλθη να κοιμηθή, να μην υποψάλη το σύνηθες άσμα του:

Σοκάκι μου μακρύ-στενό, με την κατεβασιά σου,
κάμε κ’ εμένα γείτονα με την γειτόνισσά σου.


Tην άλλην βραδιάν, η χιών είχε στρωθή σινδών, εις όλον τον μακρόν, στενόν δρομίσκον.
― Άσπρο σινδόνι... να μας ασπρίση όλους στο μάτι του Θεού... ν’ ασπρίσουν τα σωθικά μας... να μην έχουμε κακή καρδιά μέσα μας.
Eφαντάζετο αμυδρώς μίαν εικόνα, μίαν οπτασίαν, έν ξυπνητόν όνειρον. Ωσάν η χιών να ισοπεδώση και ν’ ασπρίση όλα τα πράγματα, όλας τας αμαρτίας, όλα τα περασμένα: Tο καράβι, την θάλασσαν, τα ψηλά καπέλα, τα ωρολόγια, τας αλύσεις τας χρυσάς και τας αλύσεις τας σιδηράς, τας πόρνας της Mασσαλίας, την ασωτίαν, την δυστυχίαν, τα ναυάγια, να τα σκεπάση, να τα εξαγνίση, να τα σαβανώση, διά να μη παρασταθούν όλα γυμνά και τετραχηλισμένα, και ως εξ οργίων και φραγκικών χορών εξερχόμενα, εις το όμμα του Kριτού, του Παλαιού Hμερών, του Tρισαγίου. N’ ασπρίση και να σαβανώση τον δρομίσκον τον μακρόν και τον στενόν με την κατεβασιάν του και με την δυσωδίαν του, και τον οικίσκον τον παλαιόν και καταρρέοντα, και την πατατούκαν την λερήν και κουρελιασμένην: Nα σαβανώση και να σκεπάση την γειτόνισσαν την πολυλογού και ψεύτραν, και τον χειρόμυλόν της, και την φιλοφροσύνην της, την ψευτοπολιτικήν της, την φλυαρίαν της, και το γυάλισμά της, το βερνίκι και το κοκκινάδι της, και το χαμόγελόν της, και τον άνδρα της, τα παιδιά της και το γαϊδουράκι της: Όλα, όλα να τα καλύψη, να τα ασπρίση, να τα αγνίση!


Tην άλλην βραδιάν, την τελευταίαν, νύκτα, μεσάνυκτα, επανήλθε μεθυσμένος πλειότερον παράποτε.
Δεν έστεκε πλέον εις τα πόδια του, δεν εκινείτο ουδ’ ανέπνεε πλέον.
Xειμών βαρύς, οικία καταρρέουσα, καρδία ρημασμένη. Mοναξία, ανία, κόσμος βαρύς, κακός, ανάλγητος. Yγεία κατεστραμμένη. Σώμα βασανισμένον, φθαρμένον, σωθικά λυωμένα. Δεν ημπορούσε πλέον να ζήση, να αισθανθή, να χαρή. Δεν ημπορούσε να εύρη παρηγορίαν, να ζεσταθή. Έπιε διά να σταθή, έπιε διά να πατήση, έπιε διά να γλιστρήση. Δεν επάτει πλέον ασφαλώς το έδαφος.
Hύρε τον δρόμον, τον ανεγνώρισεν. Eπιάσθη από το αγκωνάρι. Eκλονήθη. Aκούμβησε τις πλάτες, εστύλωσε τα πόδια. Eμορμύρισε:
― Nα είχαν οι φωτιές έρωτα!... Nα είχαν οι θηλιές χιόνια...
Δεν ημπορούσε πλέον να σχηματίση λογικήν πρότασιν. Συνέχεε λέξεις και εννοίας.
Πάλιν εκλονήθη. Eπιάσθη από τον παραστάτην μιας θύρας. Kατά λάθος ήγγισε το ρόπτρον. Tο ρόπτρον ήχησε δυνατά.
― Ποιος είναι;
Ήτο η θύρα της Πολυλογούς, της γειτόνισσας. Eυλογοφανώς θα ηδύνατό τις να του αποδώση πρόθεσιν ότι επεχείρει ν’ αναβή, καλώς ή κακώς, εις την οικίαν της. Πώς όχι;
Eπάνω εκινούντο φώτα και άνθρωποι. Ίσως εγίνοντο ετοιμασίαι. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα, παραμοναί. Kαρδιά του χειμώνος.
― Ποιος είναι; είπε πάλιν η φωνή.
Tο παράθυρον έτριξεν. O μπαρμπα-Γιαννιός ήτο ακριβώς υπό τον εξώστην, αόρατος άνωθεν. Δεν είναι τίποτε. Tο παράθυρον εκλείσθη σπασμωδικώς. Mίαν στιγμήν ας αργοπορούσε!
O μπαρμπα-Γιαννιός εστηρίζετο όρθιος εις τον παραστάτην. Eδοκίμασε να είπη το τραγούδι του, αλλ’ εις το πνεύμα του το υποβρύχιον, του ήρχοντο ως ναυάγια αι λέξεις:
«Γειτόνισσα πολυλογού, μακρύ-στενό σοκάκι!...»
Mόλις ήρθρωσε τας λέξεις, και σχεδόν δεν ηκούσθησαν. Eχάθησαν εις τον βόμβον του ανέμου και εις τον στρόβιλον της χιόνος.
― Kαι εγώ σοκάκι είμαι, εμορμύρισε... ζωντανό σοκάκι.
Eξεπιάσθη από την λαβήν του. Eκλονήθη, εσαρρίσθη, έκλινε και έπεσεν. Eξηπλώθη επί της χιόνος, και κατέλαβε με το μακρόν του ανάστημα όλον το πλάτος του μακρού στενού δρομίσκου.
Άπαξ εδοκίμασε να σηκωθή, και είτα εναρκώθη. Eύρισκε φρικώδη ζέστην εις την χιόνα.
«Eίχαν οι φωτιές έρωτα!... Eίχαν οι θηλιές χιόνια!»
Kαι το παράθυρον προ μιας στιγμής είχε κλεισθή. Kαι αν μίαν μόνον στιγμήν ηργοπόρει, ο σύζυγος της Πολυλογούς θα έβλεπε τον άνθρωπον να πέση επί της χιόνος.
Πλην δεν τον είδεν ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος. K’ επάνω εις την χιόνα έπεσε χιών. Kαι η χιών εστοιβάχθη, εσωρεύθη δύο πιθαμάς, εκορυφώθη. Kαι η χιών έγινε σινδών, σάβανον.
Kαι ο μπαρμπα-Γιαννιός άσπρισεν όλος, κ’ εκοιμήθη υπό την χιόνα, διά να μη παρασταθή γυμνός και τετραχηλισμένος, αυτός και η ζωή του και αι πράξεις του, ενώπιον του Kριτού, του Παλαιού Hμερών, του Tρισαγίου.
Παπαδιαμάντης Aλέξανδρος

http://kazuya-akimoto.com/2006/2006images/IMG_5263_christmas_dots_450.jpg

Fog
say it with a ukulele

"Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι..."
γρινιάζει κάποιος φωνογράφος.
πες μου τι να της πω, Χριστέ μου,
τώρα συνήθισα μονάχος.

Με φυσαρμόνικες που σφίγγουν
φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
όλο και κράζουν τους αγγέλους
κι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι.

Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τους
μα χάμω χνότισαν ομίχλες
δόξα σοι ο Θεός, αλλιώς θα πιάναν
τις φτωχιές μας ψυχές σαν τσίχλες.

Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
-Έτσι ζεις; -Ναι! Τι θες να κάνω·
τόσοι και τόσοι είναι οι πνιγμένοι
κάτω στης θάλασσας τον πάτο.

Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλια
που κάπου ξέχασαν το χρώμα
τα κάρα μοιάζουν με καράβια
που βούλιαξαν και μείναν μόνα...

"Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι..."
Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;
Αγάπη, που 'ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια.

Α! να 'ταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την παίρναμε κατόπι
μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη.

Και ποια είν' η κόχη; Ποιός την ξέρει;
Τα φώτα φέγγουνε τα φώτα
άχνα! δε μας μιλούν οι πάχνες
κι έχουμε την ψυχή στα δόντια.

Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα, όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα- ζήτα...


"Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι..."
Βλέπω τα κόκκινά της νύχια
μπρος στη φωτιά πως θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα
.

Λονδίνο, Χριστούγεννα 1924
Γιώργος Σεφέρης


http://www.dailypainters.com/images/origs/615/home_for_the_holidays.jpg

Οι ποιητές μας διασώζουν την αλήθεια του προσώπου μας. Στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας μας καθαρίζουν την όραση από τις τρέχουσες επιχωματώσεις και μας κάνουν αισθητό το αίτημα για πραγματικότητα βίου εορταστική και πένθιμη συνάμα.

Δημήτρης Κοσμόπουλος
"Τα Χριστούγεννα των ποιητών"
Βήμα, Νέες εποχές 24/12/2005. Ολόκληρο το κείμενο εδώ

Από εκεί και η σταχυολόγηση των ποιητικών κειμέμων

http://www.asxetos.gr/senData/lib/asLibCats-159.christmas.jpgΚαλά Χριστούγεννα!http://www.asxetos.gr/senData/lib/asLibCats-159.christmas.jpg

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Ένας πελάτης ήταν 87(...) ενδεδυμένος το φαρδύ ράσο τού θανάτου

3.500 παιδιά κάτω των 15 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από κακομεταχείριση, κακοποίηση και παραμέληση, στον Βιομηχανικό Κόσμο.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, μόνο το 2000 υπήρξαν 57.000 θάνατοι παιδιών κάτω των 15 ετών σε όλο τον κόσμο που αποδίδονται σε δολοφονία.


Η εικόνα “http://www.discussion.gr/images/lovekids.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Για παιδιά κάτω των 5 ετών που ζουν σε χώρες με υψηλό εισόδημα το ποσοστό θανάτων από κακομεταχείριση υπολογίζεται σε 2,2 στα 100.000 για τα αγόρια και 1,8 στα 100.000 για τα κορίτσια. Σε χώρες με μέσο και χαμηλό εισόδημα το ποσοστό είναι διπλάσιο με τριπλάσιο - 6,1 στα 100.000 για τα αγόρια και 5,1 στα 100.000 για τα κορίτσια. Τα υψηλότερα ποσοστά δολοφονιών παιδιών κάτω των 5 ετών τα συναντάμε στην Αφρική - 17,9 στα 100.000 για τα αγόρια και 12,7 στα 100.000 για τα κορίτσια.
http://www.olimazi.eu/db/articleimgs/00001199.jpg
Η ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ
Η σκουρόχρωμη μπάρα του πίνακα απεικονίζει τον ετήσιο αριθμό θανάτων παιδιών από κακομεταχείριση συνδυασμένο με τους θανάτους που είναι ταξινομημένοι ως «απροσδιορίστου πρόθεσης». Τα ποσοστά είναι στρογγυλοποιημένα και αφορούν παιδιά κάτω των 15 ετών ενώ εκφράζονται ανά 100.000 παιδιά αυτής της ηλικιακής ομάδας. Η διαφανής μπάρα απεικονίζει την κατάταξη των χωρών χωρίς να συμπεριληφθούν θάνατοι ταξινομημένοι ως «απροσδιορίστου πρόθεσης».


Δράστες της σωματικής κακοποίησης των παιδιών
Η εικόνα “http://www.unicef.gr/reports/rc05/rc05_02.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.


συνηθέστερες μορφές κακοποίησης;
• Η σωματική κακοποίηση
• Η σεξουαλική κακοποίηση
• Η συναισθηματική κακοποίηση
• Η παραμέληση και η έκθεση σε κίνδυνο
• Η εκμετάλλευση
Είδη καταγγελιών

Η εικόνα “http://www.hamogelo.gr/files/statistika%20k.y/katagelies5.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Δεν είναι μόνο που τρόμαξα και αναστατώθηκα πολύ με το ίδιο το γεγονός, τόσο που ξέρω πως θα κοιμηθώ πάλι απόψε το βράδυ -σε στάση εμβρύου. Μια μάνα; Τα παιδιά της; Και όλοι αυτοί οι πελάτες που πληρώνανε λέει απο 50 έως 300 ευρώ για να βασανίσουνε και να γαμήσουνε απο μπρός, απο πίσω, απ΄το στόμα ένα μικρό παιδί; Να το αλυσοδένουνε, να τού φοράνε περιλαίμια όπως βάζουμε στούς σκύλους, να το δένουνε με σύρματα και δερμάτινα λουριά, να το χτυπάνε. Και όλ΄αυτά σε μια κοινωνία πάλι “κλειστή”, λέει το ρεπορτάζ, που σίγουρα πολλά είχε καταλάβει και, πάλι, δεν μιλούσε, πάλι είχε καταχωνιάσει το αποτρόπαιο στο υπόγειο της ψυχής και της κοινής ζωής στη γειτονιά, πολύ βαθειά, κουκουλωμένο όσο γίνεται περισσότερο.
(...)

Αυτός είναι ο Χριστός στον Σταυρό, αυτά τα παιδάκια και όλοι οι βασανισμένοι του κολασμένου τούτου κόσμου. Κάνω τον σταυρο μου, τι άλλο να κάνω. Και βαθειά μέσ’ στην ψυχή μου ψυθιρίζω με απόλυτη επίγνωση πως αυτά τα παιδιά είναι ο Χριστός που θα γεννηθεί σε δέκα μέρες.

Χριστέ μου - τα Πάθη Σου.
Αυτό μόνο μπορώ να πώ.

Άρης Δαβαράκης
όλο το κείμενο έδώ


[child_2.jpg]

Το αυτονόητο! Τι είναι η σεξουαλική κακοποίηση;
Σεξουαλική κακοποίηση είναι οποιουδήποτε τύπου επαφή ενός ενηλίκου με ένα παιδί με στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει πάντα την αποκλειστική ευθύνη γιατί τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να συγκατατεθούν σε οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια.
Από το χαμόγελο τού παιδιού. Όλο το κείμενο εδώ

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

My Blueberry Nights - οι νύχτες μου μακριά σου

Yπάρχει κάτι που δεν αλλάζει, η επιθυμία που έχουν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν με τους άλλους
Wong Kar Wai

http://medias.lemonde.fr/mmpub/edt/ill/2007/05/17/h_3_ill_911168_cannes-blueberry.jpg

Η νέα ταινία, πρώτη αγγλόφωνη, τού αγαπημένου νεωτεριστή σκηνοθέτη Wong Kar Wai «My Blueberry Nights», ένα είδος road-movie με τη διάσημη τραγουδίστρια Norah Jones στο ρόλο τής Ελίζαμπεθ, μιας κοπέλας που, ύστερα από μια ερωτική απογοήτευση, αναλαμβάνει να κάνει ένα ταξίδι από τη Νέα Υόρκη στην αμερικανική ενδοχώρα θα προβληθεί στις αίθουσες στις 20 Δεκεμβρίου. Προηγήθηκε η προβολή τής ταινίας τον Μάϊο στο φετεινό φεστιβάλ των Καννών και στα καθ' ημάς στο φεστιβάλ τής Θεσσαλονίκης στις 16 Νοεμβρίου.
Η Ελίζαμπεθ μαθαίνει πως ο φίλος της την απατά. Θα περάσει το ίδιο βράδυ σε ένα μικρό καφέ κάπου στη Νέα Υόρκη να πνίγει τον πόνο της σε μια blueberry pie συνομιλώντας με το Τζέρεμι για χαμένες αγάπες και σχέσεις που τέλειωσαν σε ένα βάζο με «ξεχασμένα» κλειδιά. Ξαφνικά, η Ελίζαμπεθ θα αποφασίσει μια περιπλάνηση στην ενδοχώρα χωρίς να είναι σίγουρη για το τι αναζητά. Θα στέλνει στον Τζέρεμι κάρτες με τις εμπειρίες της κρατώντας έτσι ζεστή την σύντομη γνωριμία τους.

Οι άνθρωποι που θα συναντήσει θα της προσφέρουν μια ευκαιρία να αλλάξει. Άνθρωποι που δεν θέλησαν να μάθουν την δική της ιστορία αλλά βρήκαν την αφορμή για να διηγηθούν την δική τους. Ο Άρνι, η Σου Λιν, η Λέσλι. Παρορμητικοί, στοιχειωμένοι από στιγμές του παρελθόντος, μυρίζουν αλκοόλ και έχουν την γεύση της νύχτας. Λίγο τρομαχτικοί κι αλλόκοτοι θα βρεθούν για λίγο δίπλα στην Ελίζαμπεθ προσφέροντας της ο καθένας μια μικρή περιπέτεια. Θα την αφήσουν γρήγορα όμως για να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο σωτηρίας. Αυτή η διαδρομή θα είναι τελικά γι’ αυτήν ένα ταξίδι δεύτερης ενηλικίωσης, πιο σημαντικής από την πρώτη. Μια εξοικείωση με τη ζωή. Μια ωρίμανση που θα την φέρει πίσω έτοιμη να δεχθεί την καινούργια ελπίδα.
Με την εικόνα να ξεχειλίζει χρώμα και πλαστικότητα, με τις μελωδίες να λειτουργούν ως μοτίβα και τους ρυθμούς να εναρμονίζονται με τις ανάγκες των ηρώων, ο Kar Wai συνθέτει το γνώριμο, μυστήρια ελκυστικό του περιβάλλον αυτή τη φορά μακριά από το Χόνγκ Κονγκ αλλά κοντά στην συνήθεια του για ιστορίες όπου μια αγάπη κυνηγά τις αναμνήσεις των ηρώων. Λεπτομέρειες στο σώμα τους, λεπτομέρειες στα λόγια τους κάνουν τους ήρωες αυτούς ανάγλυφους κι αληθινούς. Πολύχρωμοι, συντροφιά με αντικείμενα που υποδηλώνουν την επιθυμία ή την σκλαβιά τους καδράρονται μέσα από θολά τζάμια μπαρ, πίσω από κολώνες, ανάμεσα από δυνατά φώτα που κλέβουν λίγο απ΄ τη μορφή τους.

Νύχτες, λοιπόν, που ζουν την απώλεια, ξορκίζουν την μοναξιά, δακρύζουν για τελευταία φορά κι έπειτα σβήνουν απαλά με το πρώτο φως της ημέρας.
http://www.chine-informations.com/images/upload/wong_kar_wai_impregne_le_60e_festival_de_cannes_de_sa_sensuelle_melancolie_resize_crop320par220.jpg

Ενας από τους σπουδαιότερους και δημοφιλέστερους δημιουργούς του σύγχρονου ασιατικού σινεμά ο Wong Kar Wai, ο μελαγχολικός στιλίστας, με την αγγλόφωνη αυτή τη φορά ταινία του κρατά αποστάσεις από τις προηγούμενες δουλειές-αριστουργήματά του. Aνήκει στο δεύτερο Νέο Κύμα του σινεμά του Χονγκ Κονγκ. Μαζί με τον Stanley Kwan και την Clara Law συνέχισαν την ανανέωση στην αισθητική και την θεματολογία που είχαν ξεκινήσει σκηνοθέτες όπως οι Tsui Hark, Ann Hui, Patrick Tam. Χρησιμοποιώντας τις δομές της κινηματογραφικής βιομηχανίας και τους μηχανισμούς της δημιούργησε ένα έργο που εκ πρώτης όψεως στηρίζεται στους ηθοποιούς σταρ και στα στερεότυπα των κινηματογραφικών ειδών. Όμως η ανανεωτική κινηματογραφική γραφή του (που κρύβει μια αποκαλύπτει την γνώση του για δημιουργούς όπως οι Antonioni, Godard και Resnais), οι αφηγηματικές του καινοτομίες (με επιρροές από τους λατινοαμερικάνους μυθιστοριογράφους), η πολύχρωμη αισθητική και ρυθμική αίσθηση που αναδύουν οι ταινίες (που οφείλονται στην καθοριστική συμβολή των συνεργατών του Chris Doyle και William Chang) δημιουργούν ένα πρωτότυπο και μοναδικό αποτέλεσμα. Παρόλα τα κινηματογραφικά είδη στα οποία έχει δοκιμαστεί -ρομαντική κωμωδία, μελοδράματα, αστυνομικές ταινίες, ταινίες πολεμικών τεχνών- στο έργο του Wong μπορούμε να διακρίνουμε ένα κοινό θεματικό πυρήνα: όλες του οι ταινίες περιστρέφονται γύρω από το θέμα του ανέφικτου, του χωρίς ανταπόκριση έρωτα. Οι ήρωες του στιγματίζονται από μια μελαγχολία και αγωνίζονται απεγνωσμένα να απελευθερωθούν από τα μαρτύρια του έρωτα, να χαράξουν νέες πορείες στην ζωή τους. Μέσα απ' τα έργα του θέτει το ζήτημα της μνήμης, της σχέσης του ατόμου με την βιωμένη εμπειρία, της επικράτησης του παρελθόντος στο παρόν, απεικονίζει τον πολλές φορές μάταιο αγώνα για απελευθέρωση του ατόμου από την δυναστεία της μνήμης.

Η εικόνα “http://voiceover.blogdiario.com/img/intmood.jpeg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
In the mood of love


Η εικόνα “http://www.cinephilia.gr/world2/20463.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
2046

Η εικόνα “http://www.lovehkfilm.com/panasia/aj6293/eros.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
the hand

«Υπάρχει ένα είδος πουλιού δίχως πόδια που μπορεί μόνο να πετά και να πετά, και να κοιμάται στον άνεμο όταν είναι κουρασμένο. Το πουλί αυτό προσγειώνεται μια μόνο φορά στη ζωή του, για να πεθάνει. . .».
Leslie Cheung στο Days of Being Wild

Η εικόνα “http://nyt.hs.fi/kuvat/iso_webkuva/1135220917403.jpeg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
Days of Being Wild

Wong Kar-wai: Γεννήθηκε το 1958 στη Σαγκάη. Οι γονείς του επέλεξαν να ζήσουν στο Χονγκ Κονγκ, όταν εκείνος ήταν πέντε ετών. Πήρε δίπλωμα γραφίστα και στη συνέχεια εργάστηκε σαν βοηθός παραγωγής στην τηλεόραση. Άρχισε να γράφει σενάρια για το σινεμά, στην ουσία κατά παραγγελία, και δοκιμάστηκε σε διάφορα είδη, κωμωδίες, μυστήριο, μελοδράματα. Το 1988 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία, το As Tears Go By, που προκάλεσε αίσθηση στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου συμμετέχει στην Εβδομάδα Κριτικής. Αυτή είναι και η πρώτη του συνεργασία με την ηθοποιό Cheung. Το 1990 συγκεντρώνει την αφρόκρεμα των νέων ηθοποιών του Χονγκ Κονγκ και σκηνοθετεί το φιλόδοξο Days of Being Wild, το οποίο απέσπασε αρκετά κρατικά βραβεία, μεταξύ των οποίων και αυτό της καλύτερης ταινίας. Η εισπρακτική του αποτυχία ενόχλησε τον σκηνοθέτη, που συνεχίζει με το Ashes of Time (1994). Ο μόνιμος διευθυντής φωτογραφίας στις ταινίες του, Christopher Doyle, κερδίζει το αντίστοιχο βραβείο στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά η εισπρακτική καριέρα του φιλμ είναι και πάλι απογοητευτική στην πατρίδα του. Στη συνέχεια σκηνοθετεί το πιο προσωπικό και πρωτότυπο έργο του, το Chungking Express (1994), μια ταινία που έκανε αίσθηση παγκοσμίως και τον αναδεικνύει σε... 'Ταραντίνο της Ανατολής'. Παραδόξως, ο Κουέντιν Ταραντίνο αγοράζει τα δικαιώματα της ταινίας για διανομή στην Αμερική!
"Ο Wong Kar-wai είναι για μένα ένας από τους πιο συναρπαστικούς νέους σκηνοθέτες. Οι ταινίες του προκαλούν μια έξαψη όπως όλες οι ταινίες από το Χονγκ Κονγκ. Όμως αυτός είναι λίγο διαφορετικός, οι ταινίες μοιάζουν επηρεασμένες από τον Godard. Αυτή η ανάμειξη είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Όταν είδα για πρώτη φορά το Chungking express συνταράχθηκα. Αυτή την λατρεύω: έχει μια υπέροχη γεύση ρομαντικής κωμωδίας ενώ την ίδια στιγμή συλλαμβάνει αυτό τον τρελό κόσμο του Χονγκ Κονγκ
".
Quentin Tarantino
Η εικόνα “http://www.cinephilia.gr/2003/wong5.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
Το 1995 ακολουθεί το Fallen Angels, βασισμένο σε μια ιδέα για τρίτο σκετς στο Chungking Express, ενώ με το gay δράμα Happy Together (1997) τιμάται με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών. Τρία χρόνια αργότερα, με το In The Mood For Love, κάνει την απόλυτη επίθεσή του στις αισθήσεις και γίνεται γνωστός στη Δύση. Ακολούθησε το 2003 το 2046, μια ταινία για τις αγάπες που έφυγαν ή για εκείνες που δεν ήταν γραπτό να ευδοκιμήσουν. Είναι μια ταινία χαμένης μνήμης και αναπόλησης. Η αισθησιακή Gong Li και η πορσελάνινης ομορφιάς Zhang Ziyi δίνουν μια ξεχωριστή λάμψη στην ταινία και το κεντρικό μουσικό θέμα στοιχειώνει τα πλάνα τονίζοντας την αίσθηση της ματαιότητας και λυρισμού.

"Ο λόγος που ήθελα να κάνω αυτή την ταινία προέρχεται από την υπόσχεση που η κινέζικη κυβέρνηση έδωσε στον λαό του Χονγκ Κονγκ για μια 50ετία χωρίς αλλαγές. Θα' χε ενδιαφέρον, γιατί το 2046 είναι το τελευταίο έτος της υπόσχεσης. Και σκέφθηκα: υπάρχει κάτι παρόμοιο στην ζωή που να μένει αναλλοίωτο για 50 χρόνια. Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα -αυτός ο αριθμός μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλά στη ζωή. Από την σκοπιά μιας ερωτικής ιστορίας: όταν ερωτευόμαστε κάποια δίνουμε μια υπόσχεση. Θα αλλάξει; Θα αλλάξω εγώ; Πώς μπορούμε να κάνουμε αυτή την στιγμή να διαρκέσει για πάντα; "
Wong Kar Wai

Ίσως τελικά οι Days of Being Wild, In the Mood και το 2046 όλες μαζί να δημιουργούν μια συνεχόμενη ιστορία.
Κι αμέσως μετά η μικρού μήκους ταινία The hand που αποτελεί μέρος της ταινίας "Eros" η οποία περιλαμβάνει άλλες δύο μικρού μήκους του Michelangelo Antonioni και Steven Soderberg.
Μέσα απ το κινηματογραφικό του σύμπαν ο Wong Kar-Wai υμνεί τον έρωτα κι αποθεώνει τη γυναίκα. Μυστήρια, μοιραία, αθώα και τραγική ερωτεύεται τον έρωτα και αφήνεται στα χέρια του ολοκληρωτικά. Μέσα στις σιωπές, κι όπου αυτή δεν αρκεί, επιστρατεύει τις μουσικές και τελικά σε σκλαβώνει...
http://www.dvdrama.com/imagescrit/my_blueberry_nights_1.jpg
"Ο κινηματογράφος είναι κίνηση, ήχοι, εικόνες. Η μουσική είναι μέρος του ήχου, και για μένα η μουσική μπορεί να περιγράψει μια συγκεκριμένη εποχή, μια συγκεκριμένη περίοδο. Σου λέει το «πότε». Ορισμένες φορές μπορεί να δημιουργήσει χρώματα. Αν πρόκειται να κάνεις μια ταινία τώρα, για το σύγχρονο κόσμο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις μουσική από διαφορετικές εποχές για να προσθέσεις χρώμα."

Wong Kar Wai

Πάνω σ΄ένα δάνειο όχημα, τους στίχους τού Διονύση Καψάλη,
"Το πέρασμα τού χρόνου είναι κρότος/και τον ακούς τις νύχτες..." αφιερωμένο


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

4 - 14 Δεκεμβρίου στο Μπαλί, μην ψήνετε το κλίμα!

Οι επιστήμονες μίλησαν για τις κλιματολογικές μεταβολές. Άρα στο Μπαλί είναι η ώρα των πολιτικών να αναστρέψουν αυτή την τάση και να βάλουν τις βάσεις για την κλιματολογική πολιτική μετά το 2012. Αν αποτύχουν να το κάνουν, δεδομένης της πολυπλοκότητας των διαπραγματεύσεων, θα χάσουμε περίοδο ευκαιριών 10 με 15 χρόνων στην οποία αναφέρεται η επιστημονική κοινότητα. Υπό αύτη την έννοια λοιπόν η διάσκεψη στο Μπαλί έχει ουσιαστική σημασία, γιατί η πολιτική θα πρέπει να δώσει απάντηση σε όσα υποστηρίζει η επιστημονική κοινότητα.
Υβο ντε Μπερ, επικεφαλής της Γραμματείας των Η.Ε. για το Κλίμα

Ακτιβιστές της Greenpeace έστησαν γιγαντιαίο θερμόμετρο με σύνθημα  "Μην ψήνετε το κλίμα", μπροστά στη Σύνοδο του ΟΗΕ για τις κλιματικές  αλλαγές που ξεκίνησε σήμερα στο Μπαλί της Ινδονησίας

Γιγαντιαίο θερμόμετρο με σύνθημα "Μην ψήνετε το κλίμα", έστησαν ακτιβιστές της Greenpeace μπροστά στη Σύνοδο του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές που ξεκίνησε σήμερα στο Μπαλί της Ινδονησίας. Το θερμόμετρο υπενθυμίζει στους συνέδρους την υποχρέωση τους να λάβουν επειγόντως μέτρα για την αντιμετώπιση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη.
Πολιτικοί από όλο τον κόσμο, 10. 000 αξιωματούχοι από 190 χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, συναντιούνται από σήμερα μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου στο Μπαλί της Ινδονησίας , στην εξαιρετικά κρίσιμη Σύνοδο του ΟΗΕ με θέμα την επόμενη φάση του Πρωτοκόλλου του Κιότο.
Η εικόνα “http://www.americanprogress.org/atf/cf/%7BE9245FE4-9A2B-43C7-A521-5D6FF2E06E03%7D/cartoon_global_warm.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα, σε πλήρη αντίθεση με τη διεθνή πραγματικότητα, παρ΄όλο που συμμετέχει στη Σύνοδο του ΟΗΕ στο Μπαλί, σχεδιάζει στο εσωτερικό της χώρας την κατασκευή νέων ρυπογόνων σταθμών ορυκτών καυσίμων, ενώ καταπατά τη συμφωνία του Κιότο εδώ και δύο χρόνια, δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την εξοικονόμηση ενέργειας και έχει εξαιρετικά χαμηλή διείσδυση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Όσον αφορά στην υποχρέωση της Ελληνικής κυβέρνησης να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, η Greenpeace καλεί επειγόντως τα αρμόδια υπουργεία να προχωρήσουν στις παρακάτω ενέργειες:
  • Εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας για την Εξοικονόμηση Ενέργειας στα Κτίρια.
  • Χάραξη Εθνικής Στρατηγικής για την Εξοικονόμηση Ενέργειας σε κάθε τομέα, με δεσμευτικούς ποσοτικούς στόχους.
  • Ακύρωση κάθε σχεδίου για κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιθάνθρακα.
  • Ολοκλήρωση του Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου για τις ΑΠΕ και μαζική διείσδυσή τους στο ενεργειακό μίγμα της χώρας.
  • Χάραξη μακροπρόθεσμης ενεργειακής πολιτικής με σκοπό τη σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα (κυρίως λιγνίτη και πετρέλαιο).
  • Μείωση του Φ.Π.Α. στα προϊόντα εξοικονόμησης και ΑΠΕ, όπως έχει ήδη ανακοινώσει η Γαλλία και η Βρετανία.
Καθ΄όλη τη διάρκεια της Συνόδου του ΟΗΕ στο Μπαλί, το θερμόμετρο της Greenpeace θα παραμείνει στην είσοδο της αίθουσας όπου συνεδριάζουν οι πολιτικοί για να τους θυμίζει την υποχρέωση τους απέναντι στο κλίμα.
http://www.mdbc.gov.au/subs/The_River/september2006/images/climate-change.jpg

Τα πρόσφατα συμπεράσματα της επιστημονικής κοινότητας αλλά και τα ολοένα και συχνότερα ακραία καιρικά φαινόμενα, απαιτούν επείγουσα ανάληψη δράσης από τις κυβερνήσεις. Γι' αυτό και η συνάντηση στο Μπαλί είναι τόσο σημαντική.
8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007, οι πολίτες από κάθε γωνιά του πλανήτη θα συμμετάσχουν στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά των κλιματικών αλλαγών. Στην Ελλάδα, η Greenpeace σας προτείνει να κάνετε μια πολύ ουσιαστική αλλά και πολύ απλή δράση: εκείνη τη μέρα αντικαταστήστε μία ενεργοβόρα κοινή λάμπα με μια εξοικονόμησης ενέργειας. Είναι εύκολο, οικονομικό και θα κάνετε κάτι πραγματικά ουσιαστικό για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών!

http://fe-mail.gr/media/Image/greece_europe_world/2007/07/green_4/economy-lamp.jpg
Από σήμερα μέχρι και τις 14 Δεκεμβρίου, στείλτε το δικό σας προσωπικό μήνυμα στις κυβερνήσεις των κρατών που θα συζητάνε στο Μπαλί για τις κλιματικές αλλαγές εδώ

Προς το παρόν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Ε.Ε. και την υιοθέτηση μέτρων σε εθνικό επίπεδο, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν αυξηθεί. Η αιτία οφείλεται αφ ενός στο ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν επικυρώσει το πρωτόκολλο του Κιότο, και αφ΄ ετέρου, χώρες όπως η Κίνα και οι Ινδίες με μεγάλη βιομηχανική παραγωγή δεν αντιλαμβάνονται γιατί θα πρέπει να περιορίσουν την βιομηχανική παραγωγή, που βοήθησε άλλες χώρες να φτάσουν στην ευημερία. Άρα η πρόκληση για την διεθνή κοινότητα στο Μπαλί είναι μεγάλη. Και το ερώτημα είναι τι θα θεωρηθεί ως επιτυχία.
«Το ερώτημα είναι κατ΄ αρχήν αν θα καταφέρουμε στο Μπαλί να θέσουμε σε τροχιά διαπραγματεύσεις, για τη μετά Κιότο εποχή, κατά δεύτερον, αν καταστρώσουμε ατζέντα, και τρίτον, αν ορίσουμε καταληκτική ημερομηνία για τις διαπραγματεύσεις. Υπάρχει πολλή δουλειά για τους πολιτικούς. Αν καταφέρουμε και τα τρία τότε το Μπαλί θα επιτύχει. Όλα τα άλλα ή θα είναι μισή επιτυχία ή αποτυχία», τόνισε ο Υβ ντε Μπερ.
Και επιτυχία στον σχεδιασμό μακρόπνοης κλιματολογικής πολιτικής χωρίς τις ΗΠΑ δεν νοείται. Δεν νοείται δηλαδή να ζητά η διεθνής κοινότητα τη δεσμευτική στάση της 2η μεγαλύτερης σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα χώρας, που είναι η Κίνα και η πρώτη, οι ΗΠΑ, να σφυρίζει αδιάφορα.
Η εικόνα “http://www.weedenco.com/welling/Global%20Warming.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Η σύνοδος του Μπαλί περιλαμβάνει την 13η διάσκεψη των συμβαλλομένων μερών της UNFCCC και την 3η σύνοδο των συμβαλλομένων μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο.

Συγκριτική φωτογραφία του παγετώνα της Ουψάλα, στην Παταγονία της  Χιλής, το 1928 και σήμερα.

Για τις υψηλού επιπέδου συζητήσεις, της ΕΕ θα ηγηθεί η «Τρόικα» αποτελούμενη από τον Πορτογάλο υπουργό περιβάλλοντος Francisco Nunes Correia, το Σλοβένο υπουργό περιβάλλοντος Janez Podobnik και τον επίτροπο κ. Δήμα.

«Τα επιστημονικά στοιχεία για τη κλιματική αλλαγή, τα οποία ήλθαν στο φως με την αξιολόγηση της IPCC, είναι εντυπωσιακά. Η μόνη υπεύθυνη αντίδραση είναι να ενισχυθούν οι παγκόσμιες προσπάθειες για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να συμφωνηθεί στο Μπαλί να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις προς την κατεύθυνση ενός φιλόδοξου στόχου και την επίτευξη μιας περιεκτικής συμφωνίας για το κλίμα, καθώς και για τον καθορισμό ενός «χάρτη πορείας» στον οποίο θα παρατίθενται οι κύριες συνιστώσες της. Στη διάσκεψη πρέπει επίσης να το τέλος του 2009 ως προθεσμία για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Στόχος της μελλοντικής συμφωνίας πρέπει να είναι ο περιορισμός της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη σε 2 ºC σε σχέση με τα επίπεδα στην προβιομηχανική περίοδο, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να προλάβουμε τις πλέον καταστροφικές συνέπειες από την αλλαγή του κλίματος. Η συνάντηση του Μπαλί αποτελεί μοναδική ευκαιρία να συμφωνήσουμε στο φιλόδοξο αυτό επίπεδο, το οποίο να καθοδηγεί τις διαπραγματεύσεις μας κατά τα επόμενα δύο χρόνια.

Σταύρος Δήμας, Επίτροπος Ε.Ε. για το περιβάλλον

Η εικόνα “http://img.pathfinder.gr/Pathfinder/News/articles/44/7442244.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Εντευκτήριο 1987 - 2007, γενέθλια!

20 χρόνια συνεχούς έκδοσης και 78 τεύχη για το «Εντευκτήριο», το λογοτεχνικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης, που γιορτάζει τα γενέθλιά του μ’ ένα επετειακό - πανηγυρικό τεύχος .

"Η επέτειος της αυθαίρετης γέννησης. Η επέτειος του υποχρεωτικού θανάτου. Από τις οριακές αυτές συμπληγάδες περνά η ενδιάμεση επετειακή μας ζωή, επιταχύνοντας συνεχώς τον ρυθμό της..." επισημαίνει ο Δ. Ν. Μαρωνίτης.

Η εικόνα “http://stratosfountoulis.files.wordpress.com/2007/10/entefktirio78.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Μια πετυχημένη πορεία - αποτέλεσμα ενθουσιασμού, υπομονής κι επιμονής του δ/ντή του Γιώργου Κορδομενίδη. «Καρπό προσωπικής εκφραστικής ασφυξίας αλλά και κατά κάποιον τρόπο, διαφυγή από το δεσμευτικό πλαίσιο μιας βιοποριστικής εργασίας» είναι τα λόγια που ο ίδιος χρησιμοποιεί στο άρθρο του με τίτλο «20 χρόνια στην κουζίνα του Εντευκτηρίου»

Tο πρώτο τεύχος τού «Eντευκτηρίου» κυκλοφόρησε στις 8 Nοεμβρίου 1987. Tυπώθηκε σε 3.000 αντίτυπα και αριθμούσε 112 σελίδες. Ο τίτλος του «εμπνευσμένος» από την ερμηνεία της ομώνυμης λέξης, ένας έντυπος χώρος όπου συναντώνται πρόσωπα και κείμενα, φίλοι παλιοί και νέοι για ν’ ανταλλάξουν ιδέες, απόψεις και πληροφορίες. Η «κατάθεση προθέσεων», κείμενο αρχών, δημοσιεύθηκε στο επόμενο τεύχος, δηλώνοντας ότι το περιοδικό είναι ανοιχτό, δεν ανήκει σε καμιά λογοτεχνική ομάδα και δεν προωθεί καμία λογοτεχνική τάση. Επίσης, ότι δεν επιδιώκει να εκφράζει μόνο τη λογοτεχνική παραγωγή των Θεσσαλονικέων λογοτεχνών. Αρχές που εξακολουθούν να ισχύουν.

Η εικόνα “http://www.translatio.gr/magazines/entefktirio/71/images/71_cover.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Στην εικοσαετή διαδρομή του το περιοδικό στηρίχτηκε σε σταθερές συνεργασίες ονομάτων όπως των Τ. Καζαντζή, Ν. Μπακόλα, Ντ. Χριστιανόπουλο, Δ. Δασκαλόπουλο, Μ. Στασινοπούλου, Δ.Ν. Μαρωνίτη, Β. Χατζηβασιλείου, Μ. Φάις, Τ. Δημητρούλια κ.ά.

τεύχος 67 τεύχος 70


Κύρια χαρακτηριστικά του περιοδικού είναι:

· Η δημοσίευση ανέκδοτης και πρωτόλειας λογοτεχνίας ανελλιπώς, σε κάθε τεύχος, όπου συνυπάρχουν «νέες φωνές» τής ελληνικής λογοτεχνίας μαζί με καταξιωμένους λογοτέχνες, καταλαμβάνει τις μισές σελίδες τού κάθε τεύχους.

· Τα μικρά αφιερώματα σε πρόσωπα ή και θέματα. Σε κάποια μάλιστα απ’ τα πρόσωπα το περιοδικό επανέρχεται, όπως στην περίπτωση των Γ. Ιωάννου, Ν.Α. Ασλάνογλου, Κλ. Κύρου, Δ.Ν. Μαρωνίτη και Οδ. Ελύτη.

· Στον τομέα της βιβλιοκριτικής των κυκλοφορούντων βιβλίων σαφής είναι η προτίμηση τού περιοδικού σε τίτλους που ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία της λογοτεχνίας. Ένα ενδιαφέρον που εστιάζεται, κυρίως, στην ελληνική λογοτεχνία με η ιδιαίτερα υψηλή προτίμηση στην κριτική της νεοελληνικής ποίησης.


· Σε κάθε τεύχος, από τον Απρίλιο του 1989, το ειδικό ένθετο για την καλλιτεχνική φωτογραφία, Camera Obscura, που επιμελείται ο Άρις Γεωργίου, τυπωμένο σε χαρτί velvet παρουσιάζει κάθε φορά έναν φωτογράφο με μία συγκεκριμένη ασπρόμαυρη εργασία του που συνοδεύεται από ένα μικρό κείμενο του ίδιου ή τρίτου. H Camera Obscura , ως ένθετο περιοδικό, αποτελεί έναν από τους συνεπέστερους χώρους προβολής της καλλιτεχνικής φωτογραφίας με τη μορφή των ατομικών πορτφόλιο.

Η εικόνα “http://www.photosynkyria.gr/98/ex/09asm.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

«Δεν ήταν εύκολα τα είκοσι χρόνια που πέρασαν από τότε και δυστυχώς τα χρόνια που ακολουθούν φαίνεται πως θα είναι ακόμη δυσκολότερα . Η αίσθησή μου είναι ότι ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι χρειάζονται στη ζωή τους τα λογοτεχνικά περιοδικά. Φυσικά, η μακροβιότητα ενός περιοδικού από μόνη της δεν σημαίνει τίποτε, αν το περιοδικό δεν κατορθώνει να ανανεώνεται.»

Γιώργος Κορδομενίδης.

Άρθρο τού Γιώργου Κορδομενίδη με τίτλο "Μέσα για μέσα" που δημοσιεύθηκε στο 50ό τεύχος εδώ

Η εικόνα “http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Enteykt/ent60.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Για το επετειακό τεύχος στο blog τού περιοδικού εδώ

Ιδού λοιπόν η πολύτιμος συνταγή: χαρτί σαμουά Ισπανίας και… βαρείες. Ιδίως το δεύτερο! Ει δυνατόν, βαρείες παντού — αν μου επιτρέπεται η έκφραση…
Γιάννης Πατίλης

Για τα εικοσάχροντα τού "Εντευκτηρίου" ο Γιάννης Πατίλης "Συμβουλές σ΄έναν νέο ποιητή υποψήφιο εκδότη Λογοτεχνικού Περιοδικού" στο Ποειν εδώ

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Σαν σκιες κυλούν λόγια και εικόνες...

Είναι ωραίο πράγμα ο άνθρωπος, το πιο ωραίο, ίσως, αντικείμενο, κυρίως όταν μένει ακίνητος και σιωπηλός σε μια γωνιά τού δωματίου ή τού τοπίου, λησμονημένος και σχεδόν αόρατος. Όσο πιο ακίνητος ο άνθρωπος, όσο πιο σιωπηλός τόσο πιο ωραίος. όσο πιο αόρατος τόσο καλύτερα για το δωμάτιο ή το τοπίο.
Αργύρης Χιόνης


http://www.kellysalerno.com/art21/images/image04.jpg

Kara Walker
Cut, 1998


Μέσα στο μάυρο παντελόνι, το μάυρο μου πουλόβερ
το μαύρο μου μπουφαν και τα παπούτσια τα λευκά
απλώνω τη σκια μου στην κουζίνα την ώρα που
οι άλλοι ξεκινούν
Εγώ χαμογελώ κι εκείνοι χάνονται
και είναι τότε που αφήνομαι
και γίνομαι βαμπιρ της νύχτας
κι ανακατεύω τα ντουλάπια με τις μπύρες
και ψάχνω κόκκινο κρασί
και ψάχνω άκρη κι υποθέσεις
σάρκα λευκή και ρόδινη
τα μυτερά μου δόντια να καρφώσω.
Γιάννης Τζώρτζης

Η εικόνα “http://chelseaartmuseum.org/exhibits/2004/flock_fable/walker_pastoralwalldrwgdtl.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
Kara Walker
Pastoral, 1998

Αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ ποιοί είμαστε;
Όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, φόβοι
πρέπει να βρω μιαν απάντηση, σκεφτόμουν

αλλιώς είναι σα να μην έζησα.
Τάσος Λειβαδίτης

http://www.renaissancesociety.org/site/files/media/1005/1997_walker08_n.jpg
Kara Walker
Renaissance Society, 1997

της Louise Bourgeois.


Η Kara Walker εστιάζει στην εικονογραφία του αμερικανικού Νότου και την εξέγερση των μαύρων, εφαρμόζοντας την τεχνική της κομμένης σιλουέτας στο περίγραμμα του σώματος, η οποία ήταν γνωστή στις γυναίκες κατά το 18ο και το 19ο αιώνα. Τα έργα της στέκονται κριτικά στον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό, καταγγέλλουν τις φυλετικές διακρίσεις.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

1-7 Νοεμβρίου : Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού 2007

Η εικόνα “http://www.planebuzz.com/Picasso-breastfeeding.gif” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Ο μητρικός θηλασμός, που πρέπει να ξεκινάει την 1η ώρα μετά τη γέννηση του νεογνού μπορεί να μειώσει σημαντικά τη βρεφική θνησιμότητα και να σώσει 1,3 εκατομμύρια ζωές κάτω των 5 ετών κάθε χρόνο, αν τα παιδιά τρέφονταν μέχρι την ηλικία των 6 μηνών αποκλειστικά με μητρικό γάλα.


Η εικόνα “http://www.therightbrain.co.uk/images/breastfeeding.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Φάκελος τής UNICEF για την εβδομάδα μητρικού θηλασμού εδώ


Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

H Eλλάδα έχει ήλιο, αέρα...

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε στις 17 - 10 - 2007 διαδικασία για παράβαση κατά του Βελγίου, της Εσθονίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ουγγαρίας, της Λετονίας, του Λουξεμβούργου, της Μάλτας, της Πορτογαλίας, της Σλοβακίας, της Σλοβενίας και της Σουηδίας, επειδή δεν κοινοποίησαν το εθνικό τους πρόγραμμα ενεργειακής απόδοσης μέχρι τις 30 Ιουνίου 2007, όπως όφειλαν σύμφωνα με την οδηγία τού 2006 για την ενεργειακή απόδοση κατά την τελική χρήση και τις ενεργειακές υπηρεσίες. Τα σχέδια δράσης αφορούν τις εθνικές στρατηγικές για την επίτευξη του στόχου της μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας κατά 9% μέχρι το τέλος του 2016, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη μέλη θα συμμορφωθούν με μία σειρά άλλων διατάξεων της οδηγίας. Μακροπρόθεσμα, η Οδηγία αυτή θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο διάθεσης της ενέργειας στην αγορά, οδηγώντας σε μεγάλη εξοικονόμηση ενέργειας.

Η εικόνα “http://www.evonymos.org/files1/146fotismos_aithria2.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
Μόλις μια εβδομάδα πριν, στις 9 - 10 - 2007 η Greenpeace δημοσίευσε έκθεση με θέμα "Κίνητρα για την εφαρμογή μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας στα κτίρια". Η οργάνωση κατέθεσε συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να εφαρμοσθούν, καταρχήν στον δημόσιο τομέα, ο οποίος οφείλει να διαδραματίσει "υποδειγματικό ρόλο" έτσι ώστε να επιτευχθούν ο εξορθολογισμός της ενεργειακής κατανάλωσης και η εξοικονόμηση ενέργειας στον μεγαλύτερο καταναλωτή ενέργειας που δεν είναι άλλος από τα κτήρια. Στην πρόταση τής Greenpeace, οι ΑΠΕ στον κτηριακό τομέα αντιμετωπίζονται ουσιαστικά ως μέτρο εξοικονόμησης ενέργειας, αφού η τοπική παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας συνεπάγεται μειωμένες απώλειες στα δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, απώλειες που αγγίζουν το 10% περίπου στη χώρα μας.

Ο κτηριακός τομέας είναι υπεύθυνος για το 40% περίπου της συνολικής τελικής κατανάλωσης ενέργειας σε εθνικό επίπεδο. Η κατανάλωση αυτή, είτε σε μορφή θερμικής (κυρίως πετρέλαιο) είτε σε μορφή ηλεκτρικής ενέργειας, έχει ως αποτέλεσμα, εκτός της σημαντικής οικονομικής επιβάρυνσης λόγω του υψηλού κόστους της ενέργειας, και τη μεγάλη επιβάρυνση της ατμόσφαιρας με ρύπους, κυρίως διοξείδιο του άνθρακα (CO2), που ευθύνεται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ως εκ τούτου είναι απολύτως αναγκαία η μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης στα κτήρια, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με απλές μεθόδους και τεχνικές και κυρίως με τον κατάλληλο σχεδιασμό των κτιρίων, που υπακούει στις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, όπου μπορεί να ενσωματωθούν συστήματα και τεχνολογίες για την μέγιστη δυνατή αξιοποίηση της φυσικής ενέργειας
Η εικόνα “http://www.evonymos.org/files1/145HOLISTIC%20HOUSE.bmp” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.
Ενδεικτικά επισημαίνεται πως αν ο οικοδομικός κανονισμός στην Ελλάδα ήταν το ίδιο αυστηρός με της Δανίας, γεγονός που ουσιαστικά επιδιώκει η Οδηγία για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, τα νέα κτίρια θα κατανάλωναν μόνο τη μισή ενέργεια για τις ανάγκες θέρμανσης.

Η εικόνα “http://www.evonymos.org/files1/146anemistiras%20orofis.bmp” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.



Παραδείγματα οικολογικής σήμανσης από αναγνωρισμένους φορείς είναι:




Το πλήρες κείμενο των προτάσεων της Greenpeace βρίσκεται εδώ