Είναι ωραίο πράγμα ο άνθρωπος, το πιο ωραίο, ίσως, αντικείμενο, κυρίως όταν μένει ακίνητος και σιωπηλός σε μια γωνιά τού δωματίου ή τού τοπίου, λησμονημένος και σχεδόν αόρατος. Όσο πιο ακίνητος ο άνθρωπος, όσο πιο σιωπηλός τόσο πιο ωραίος. όσο πιο αόρατος τόσο καλύτερα για το δωμάτιο ή το τοπίο.
Αργύρης Χιόνης
Kara Walker
Cut, 1998
Μέσα στο μάυρο παντελόνι, το μάυρο μου πουλόβερ
το μαύρο μου μπουφαν και τα παπούτσια τα λευκά
απλώνω τη σκια μου στην κουζίνα την ώρα που
οι άλλοι ξεκινούν
Εγώ χαμογελώ κι εκείνοι χάνονται
και είναι τότε που αφήνομαι
και γίνομαι βαμπιρ της νύχτας
κι ανακατεύω τα ντουλάπια με τις μπύρες
και ψάχνω κόκκινο κρασί
και ψάχνω άκρη κι υποθέσεις
σάρκα λευκή και ρόδινη
τα μυτερά μου δόντια να καρφώσω.
Γιάννης Τζώρτζης
Γιάννης Τζώρτζης
Kara Walker
Pastoral, 1998
Αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ ποιοί είμαστε;
Όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, φόβοι
πρέπει να βρω μιαν απάντηση, σκεφτόμουν
αλλιώς είναι σα να μην έζησα.
Τάσος Λειβαδίτης
Όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, φόβοι
πρέπει να βρω μιαν απάντηση, σκεφτόμουν
αλλιώς είναι σα να μην έζησα.
Τάσος Λειβαδίτης
Kara Walker
Renaissance Society, 1997
της Louise Bourgeois.
Η Kara Walker εστιάζει στην εικονογραφία του αμερικανικού Νότου και την εξέγερση των μαύρων, εφαρμόζοντας την τεχνική της κομμένης σιλουέτας στο περίγραμμα του σώματος, η οποία ήταν γνωστή στις γυναίκες κατά το 18ο και το 19ο αιώνα. Τα έργα της στέκονται κριτικά στον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό, καταγγέλλουν τις φυλετικές διακρίσεις.
