Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Σοκαλατένια τούρτα με βατόμουρα



Βάση
12 αβγα
250 γρ, ζάχαρη
100 γρ. αλεύρι
150 γρ. κακάο
μπέικιν
ξύσμα πορτοκαλιού

Γέμιση
500 γρ. φυτική κτέμα σαντιγί
1 βάζο μαρμελάδα βατόμουρο
5 κ.σ. κονιάκ
200 γρ φρέσκα βατόμουρα

Επικάλυψη
6 ασπράδια
5 κ.σ. ζάχαρη
Βάση-Παντεσπάνι
Χτυπάμε  τ' ασπράδια με τη μισή ζάχαρη σε σφιχτή μαρέγκα. Χτυπάμε τους κρόκους με την υπόλοιπη ζάχαρη και προσθέτουμε εναλλάξ το μίγμα- αλεριού, κακάο, μπέικιν- και τη μαρέγκα. Προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού.
Ψήνουμε σε βουτυρωμένο κι αλευρωμένο ταψί 24 εκ. στους 170 για 30 λεπτά. Όταν κρυώσει ξεφορμάρουμε.
Το χωρίζουμε σε τρεις πάτους
Γέμιση
Ζεσταίνουμε την μαρμελάδα, να ρευστοποιηθεί, και προσθέτουμε το κονιάκ.

Συναρμολόγηση
Τοποθετούμε τον πρώτο πάτο σε σταθερή βάση που μπαίνει στον φούρνο και αλείφουμε με την μισή ποσότητα μαρμελάδας, προσθέτουμε από πάνω τη μισή σαντιγύ και ρίχνουμε λίγα βατόμουρα. Τοποθετούμε από πάνω τον δεύτερο πάτο και ξαναστρώνουμε την υπόλοιπη μαρμελάδα, σαντιγή και βατόμουρα. Τοποθετούμε και τον τρίτο πάτο.

Επικάλυψη
Χτυπάμε στη δυνατή ταχύτητα τ' ασπράδια με τη ζάχαρη σε σφιχτή μαρέγκα. Στρώνουμε με το κουτάλι την μαρέγκα πάνω και γύρω από το γλυκό. Το ψήνουμε σε δυνατό γκριλ για 7 min. Μπορούμε να προσθέσουμε βατόμουρα και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

Καλή και γλυκιά Χρονιά!!!
http://img.pathfinder.gr/clubs/images/1/114701/1.jpg

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Φθινοπωρινή Πορεία




Φθινοπωρινή Πορεία
Ενας άνθρωπος διασχίζει το δάσος
μια μέρα φωτεινή μια μέρα σκοτεινή
Ψυχή δεν συναντάει,
στέκεται, κοιτάζει τον φθινοπωρινό ουρανό.
Τραβάει για το νεκροταφείο
και κανείς δεν τον ακολουθεί. 
Μπου Καρπελάν

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

αργόσχολες


-Μα, η φιλία δεν είναι πια παρωχημένη έννοια;
-«Φυσικά, γιατί ο περισσότερος κόσμος δεν έχει χρόνο. Εγώ όμως παραμένω αργόσχολος».
-Υπάρχει κάτι για το οποίο θα αφιερώνατε μια ολόκληρη ζωή;
-«Ναι, βέβαια, για την ίδια τη ζωή θα θυσίαζα τα πάντα».

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Brothers



Επιτυχημένο remake της Δανέζικης ταινίας Brodre της Susanne Bier, σκηνοθετημένο από τον ιρλανδό σκηνοθέτη Jim Sheridan (My Left Foot, In the Name of the Father).
Παίζουν: Jake Gyllenhaal, Natalie Portman, Tobey Maguire, Sam Shepard
 

Ο Sam (Tobey Maguire) είναι πεζοναύτης και ετοιμάζεται να φύγει για το Αφγανιστάν. Ο αδελφός του, Tommy (Jake Gyllenhaal), μόλις βγήκε από τη φυλακή και προσπαθεί να εγκλιματιστεί ξανά στην οικογένεια. Το ελικόπτερο στο οποίο επιβαίνει ο Sam συντρίβεται, η γυναίκα του πληροφορείται ότι είναι νεκρός και ο Tommy αναλαμβάνει να τον αντικαταστήσει. Τα συναισθήματα που χτίζει με τις ανιψιές του αλλά και με την γυναίκα του αδερφού του αλλάζουν τον χαρακτήρα του. Η έλξη που δημιουργείται ανάμεσα τους είναι αμοιβαία. Όλα αυτά θα ανατραπούν όταν ο Sam θα επιστρέψει, φανερά κλονισμένος από την αιχμαλωσία του.
http://thefilmstage.com/wp-content/uploads/2009/11/Brothers2009-BIG.jpg

Το "Brothers" διηγείται τη δυνατή ιστορία δυο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων στην ηλικία των 30κατι.
Από τη μία ο λοχαγός Sam Cahil, πεζοναύτης αφοσιωμένος στο στρατιωτικό του καθήκον, οικογενειάρχης, παντρεμένος με τον εφηβικό του έρωτα και πατέρας δύο μικρών κοριτσιών.

Από την άλλη πλευρά ο Τommy, ένας άστατος άνδρας που μόλις βγήκε από τη φυλακή και στο παρελθόν κατόρθωνε πάντα αυτό που επιδίωκε χάρη στη γοητεία και την ευφυΐα του.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

About Elly


Μια χαρούμενη παρέα φίλων, νεαρά ζευγάρια με τα παιδιά τους, ξεκινά από την Τεχεράνη για ολιγοήμερες διακοπές στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας. Ανάμεσα τους και η νεαρή δασκάλα Elly , άγνωστη στους περισσότερους, θεωρεί τον εαυτό της ξένο, αλλά χάρη στην επιμονή της Sepideh  μητέρας ενός από τους μαθητές της, ακολουθεί και συμετέχει. Σκοπός της Sepideh είναι να την γνωρίσει στον Ahmad που είναι πρόσφατα χωρισμένος και αναζητεί νύφη πριν επιστρέψει πίσω στη Γερμανία. Η πρώτη μέρα κυλά ξένοιαστα, με συγύρισμα του σπιτιού στην παραλία, φαγητό, τραγούδι αστεία και παιχνίδια. Το επόμενο πρωί όμως, αφού η Elly έχει εκφράσει την επιθυμία της να φύγει και μετά από τη δραματική διάσωση ενός εκ των παιδιών από βέβαιο πνιγμό, αυτή εξαφανίζεται. Έφυγε χωρίς να πει τίποτα σε κανένα για να αποφύγει την Sepideh που ήθελε να την εμποδίσει ή έχει συμβεί κάτι χειρότερο;
Ένα φαινομενικά κλειστό δράμα θέτει ερωτήματα για το σωστό και το λάθος, τον καταναγκασμό που επιβάλει η κοινωνία και τα ψέματα που οι άνθρωποι λένε στους άλλους, αλλά και στους εαυτούς τους. Περιστασιακά ειπωμένα ψέματα που συσσωρεύονται με μεγάλη ταχύτητα και τελικά επιστρέφουν για να στοιχειώσουν αυτούς που τα είπαν. Κι όσο περισσότερα λέγονται τόσο έκθετοι μένουν στις συνειδήσεις τους οι χαρακτήρες
Ένα διαφορετικό πρόσωπο του Ιρανικού κινηματογράφου σε μία γρήγορη και γεμάτη αγωνία ταινία. Αργυρή Αρκτος Σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Βερολίνου.
 http://www.iffkv.cz/image/12614-about-elly.jpg
Το επίσημο site της ταινίας εδώ 

Ο Ασγκάρ Φαραντί επιδίδεται σε ένα αόρατο ρεσιτάλ κινηματογραφικής αισθητικής. Με εφαλτήριο την ακαδημαϊκή παράδοση και εκτοξευτήρα την πρωτοπορία. Παρέα με τον Μικελάντζελο Αντονιόνι της «Περιπέτειας» και τον Ρόμπερτ Όλτμαν. Όλοι και όλα παίζουν σ΄ αυτό το διαμάντι το κινηματογραφικό. Το καστ υποδειγματικό. Καταφέρνει ο αθεόφοβος να μεταμορφώσει τη μουσουλμανική μαντίλα σε αισθησιακή καλύπτρα και την άλλη στιγμή σε απαραίτητο, ενδυματολογικό εξάρτημα αρχαίας τραγωδίας. Και κοντά σε όλα αυτά η απίστευτη εσωτερική ρυθμολογία. Το ίδιο τέμπο να κλιμακώνεται αργά, υπόγεια, συστηματικά. Εσωτερικά το ηφαίστειο να εκραγεί. Εξωτερικά μια ιστορία καθημερινή. Η τέλεια σύνθεση. Μοναδική. Μαζί με τη «Λευκή κορδέλα» η δεύτερη καλύτερη επιλογή! 
Δημήτρης Δανίκας
http://www.davidbordwell.net/blog/wp-content/uploads/about-elly-500.jpg
Με βάση μια ιστορία που μοιάζει να βγήκε από την κλασική «Περιπέτεια» του Μικελάντζελο Αντονιόνι και με την Ελί να χρησιμεύει ως καταλύτης για την αποκάλυψη των πραγματικών αισθημάτων των διάφορων προσώπων, ο Φαραντί βρίσκει την ευκαιρία να μας μιλήσει, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με δραματική ένταση, για τις αδυναμίες, την υποκρισία, τη στενοκεφαλιά και τον συντηρητισμό της σύγχρονης κοινωνίας του Ιράν. Υστερα από ένα πρώτο, διανθισμένο με χιούμορ, μέρος, η ταινία μετατρέπεται σταδιακά σε τραγωδία, με τον σκηνοθέτη να χρησιμοποιεί την εξαφάνιση της γυναίκας (που, όπως υποβάλλεται, ίσως να πνίγηκε), για να σχολιάσει όχι μόνο τις σχέσεις ανάμεσα στα υπόλοιπα πρόσωπα αλλά και την κατάσταση της γυναίκας στο σύγχρονο Ιράν. Πρόκειται για μια ταινία χαμηλών τόνων, πολύ πιο σύνθετη και πλούσια σε ιδέες από την αρχικά φαινομενική της απλότητα. Ταινία με επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις, όπου οι χώροι και η ατμόσφαιρα παίζουν σημαντικό ρόλο, με ωραίες, δοσμένες με ευαισθησία ερμηνείες, και η οποία δίκαια κέρδισε την Αργυρή Αρκτο καλύτερης σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου.
Νίκος Φενέκ Μικελίδης
http://www.variety.com/rbidata/photogallery/variety/27713.bmp
Ο Asghar Farhadi γεννήθηκε στο Ισφαχάν του Ιράν, το 1972. Ήδη, από πολύ νέος ξεκίνησε να γυρίζει ταινίες σε Super 8 και 16mm. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης το 1998, ενώ κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων δούλευε ως θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Η πρώτη του ταινία, Dancing in the Dark, κέρδισε τα βραβεία Α΄ Ανδρικού Ρόλου και το Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ της Μόσχας. Η δεύτερη ταινία του, Beautiful City, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Φεστιβάλ της Βαρσοβίας, της Ινδίας και της Μόσχας. Ενώ η Τρίτη του ταινία «Fireworks Wednesday», κατέκτησε τα βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου στο Asia-Pacific Film Festival, του 2003.
Φιλμογραφία:
1988 Janali (μμ)
1989 Radio (μμ)
1990 Donyaye divarha / The World of Walls (μμ)
1991 Majerahaye Filmsaz / The Adventures of Mr. Filmmaker (μμ)
1992 Cheshm-ha / The Eyes (ντοκιμαντέρ, μμ)
1998 Sim / The Wire (μμ)
2003 Raghss dar ghobar / Dancing in the Dark
2004 Shap-e Ziba / Beautiful City
2006 Chahar shanbeh souri / Fireworks Wednesday
2009 Darbareye Elly /About Elly

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

έξω από κάθε γραμμή



Πόσοι χώροι και χρόνια
με αντικείμενα
με ορέξεις
και με δάση με άγριες βιολέτες
εσύ αγγίζεις με τη ζωγραφική τα όρια
που χρωματίζεις τα πράματα και τα ονόματά τους
και τους σπαραγμούς τους   μια αχτίδα
είναι η ριπή τής ορμής σου με τον ρυθμό και τον
σφυγμό και τη βραχνή φωνή τού έρωτα που κρατιέται
κάποτε ψηλά και κάποτε χαμηλά πάνω σε γκάμες έξω
από κάθε γραμμή είμαι πάντα μαζί σου.

Μάτση Χατζηλαζάρου
Αφιέρωση
La Frange de Mots
Ποιήματα , Ίκαρος, 1989

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Litteraterra



LITTERATERRA
Τετραμηνιαίο περιοδικό βιβλίων και ιδεών.
Τεύχος 1, Δεκέμβριος 2009

Επιμέλεια: Νίκος Βλαντής, Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κωστής Βασιλειάδης.
Συνεργάτες τεύχους: Γιώργος Αλισάνογλου, Γιώργος Βαϊλάκης, Βικτωρία Καπλάνη, Δημήτρης Καρύδας, Νίκος Κουνενής, Τίνα Μανδηλαρά, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Θοδωρής Χιώτης, Χρήστος Χρυσόπουλος.

Μέσα από συζητήσεις πνευματικών ανθρώπων, συγγραφέων, ποιητών και κριτικών, με θέμα το μέλλον του βιβλίου στο νέο άνυδρο τοπίο που αναδύεται τη «Νέα Εποχή» της κρίσης για τον πολιτισμό και, ακολουθώντας μια ιδέα που βγήκε μέσα απ’ το Μαγικό Κουτί, προέκυψε η Litteraterra το νέο περιοδικό για το βιβλίο που απευθύνεται τόσο σε συστηματικούς αναγνώστες όσο και σε ανθρώπους που θα στραφούν στο βιβλίο και θα το αγαπήσουν.
Τα κείμενα που υπογράφουν οι συντάκτες ξεφεύγουν από τη βιβλιοπαρουσίαση αναλυτική ή περιληπτική όσο και από την «παραδοσιακή» κριτική. Γραμμένα πηγαία, από ανθρώπους επαγγελματίες του χώρου, εμφορούμενα από μια διάθεση βελτίωσης του τοπίου της βιβλιοπαραγωγής, στοιχειοθετούν, το καθένα στην ξέχωρη θεματική του, μια προσπάθεια να ξανασυνδεθεί η συζήτηση για το βιβλίο με τη συζήτηση για τον κόσμο. Κείμενα εκτενή και συνθετικά αλλά όχι εξονυχιστικά και εξειδικευμένα, το μέγεθός τους τα διακρίνει από τις παρουσιάσεις των εφημερίδων και από τις εκτενείς κριτικές που γράφονται σε εξειδικευμένα έντυπα× το ίδιο και το ύφος και η πρόθεσή τους. Κείμενα που αναφέρονται σε μυθιστορήματα, κείμενα που ανοίγουν νέους δρόμους στο τοπίο των ιδεών, κείμενα που ανατέμνουν το σύγχρονο ποιητικό φαινόμενο.
Συνθέτουν ένα πρώτο «δείγμα» της Litteraterra. Συμπληρώνονται από μια παράλληλη αφήγηση που υπογράφει ο επιμελητής: το μύθο για μια παραμυθένια χώρα, έναν «απολεσθέντα παράδεισο του κόσμου των γραμμάτων» μια χώρα όπου τα πράγματα ήταν γράμματα, και οι άνθρωποι μετακινώντας τα για να φτιάξουν λέξεις και κείμενα αλλάζανε τον κόσμο.
Μαζί με τη συμβολικά δοσμένη νοσταλγία της αφήγησης, εντυπώνεται μέσα από τα κείμενα η διάθεση να επανέλθει αυτή η εποχή: να αναδημιουργηθεί η συνθήκη που τα βιβλία επηρέαζαν τη συνείδηση των ανθρώπων και πράγματι, αλλάζανε τον κόσμο.
Το αλληγορικό, το φανταστικό, το «μαγικό» στοιχείο θα συνεχίσει να συντροφεύει τη Litteraterra στις επόμενες αναζητήσεις της το ίδιο και το πολιτικό διότι οι αναζητήσεις των επόμενων τευχών (ευκρινέστερα στοχοθετημένες απ’ ό,τι το ιδρυτικό τεύχος) θα περιστρέφονται γύρω από την ιδρυτική της συνθήκη: να ξαναποκτήσει και πάλι η κυκλοφορία των βιβλίων μια ζωογόνο, μεταφυσική και πραγματιστική εξίσου, πολιτική πνοή.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

muffins

Της Νάγιας

1 φλυτζάνι αλεύρι
400γρ κουβερτούρα
200 γρ βούτυρο
1 φλυτζάνι ζάχαρη
6 αβγά
2 φακελάκια βανίλια
μισό φλυτζάνι χυμό πορτοκαλιού



Λιώνουμε και κρυώνουμε την κουβερτούρα.
Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη και προσθέτουμε ένα ένα τα αβγά. Προσθέτουμε στο μίγμα τον χυμό, τη βανίλια και εναλλάξ το αλεύρι και την κουβερτούρα.
Μοιράζουμε το μίγμασε 12 φορμίτσες για μάφινς και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C για 20 min.
Εφ' όσον κρυώσουμε ξεφορμάρουμε και τα στολίζουμε με γλάσο σοκολάτας και καραμελίτσες


http://tastefull.files.wordpress.com/2009/10/003a.jpg

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Το παντζάρι ή Beta Bulgaris

«Το παντζάρι είναι καλύτερο σύμβολο της σεμνότητας από ένα τριαντάφυλλο. Το χρώμα του είναι υπέροχο, κρύβεται από την κοινή θέα αποτελεσματικότερα και πέραν τούτου τρώγεται ευχάριστα και φτιάχνει εξαιρετική ζάχαρη...».

http://www.dromeasclub.gr/ClientFiles/photo11/dromeas1168.5.jpg 
Το παντζάρι καταναλώνονταν  από τους αρχαίους Έλληνες ως ορεκτικό, όπου τα φύλλα του μαγειρεύονταν με μέλι και κρασί. Η ρίζα του, χρησιμοποιούνταν ως θεραπευτικό μέσο για τον πυρετό, δερματικά προβλήματα καθώς και διαταραχές πέψης. Μάλιστα, η φυσική χρωστική του παντζαριού χρησιμοποιήθηκε ως βαφή μαλλιών κατά τον 16ο αιώνα.
 Επιπλέον, εδώ και αιώνες το παντζάρι θεωρείται πως έχει πιθανές αντικαρκινικές ιδιότητες λόγω των αντιοξειδωτικών φυτοχημικών συστατικών που περιέχει. Πέρα από τις θεραπευτικές του ιδιότητες, ενδιαφέρον έχει να ανατρέξουμε στην  λαογραφία της Αγγλίας, όπου εκεί αναφερόταν πως εάν ένας άντρας και μια γυναίκα φάνε από το ίδιο παντζάρι, τότε θα ερωτευτούν. 
Αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ενώ ταυτόχρονα είναι ο ιδανικός τρόπος για να συνδυάσετε εκλεπτυσμένη γεύση με χαμηλές θερμίδες (44 θερμίδες/100 γραμμ.)

Το χαρακτηριστικό χρώμα του παντζαριού οφείλεται στις βεταλαΐνες, οι οποίες είναι υδατοδιαλυτές χρωστικές και ταξινομούνται στις κόκκινες βετακυανίνες και κίτρινες βεταξανθίνες. Η κύρια βετακυανίνη είναι η βετανίνη, που αποτελεί το 75 έως 95% των συνολικών χρωστικών του παντζαριού.
Όσον αφορά τις ιδιότητες του παντζαριού, θα πρέπει να τονίσουμε ότι καταπολεμά εμπύρετες καταστάσεις, όπως η γρίπη, η βρογχίτιδα και άλλες, ανακουφίζει τον οργανισμό από τις συνέπειες μιας γαστρορραγίας, λειτουργεί ως πρώτης τάξης φυσικό καθαρτικό και διαθέτει αιμοποιητικές ιδιότητες. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο συμπλήρωμα διατροφής για όσους πάσχουν από αναιμία.
Όσο για το χυμό του, οι ειδικοί τονίζουν ότι είναι πολύ καλό φάρμακο για προβλήματα υπέρτασης, καρδιαγγειακά και αρτηριοσκλήρωσης, ενώ καθαρίζει τα νεφρά και τη χολή. Επίσης, ο χυμός του μαζί με μία κουταλιά μέλι πριν από το πρωινό ανακουφίζει τα συμπτώματα ενός στομαχικού έλκους. Τέλος, κάποιες έρευνες έχουν αποδείξει ότι ένα συστατικό τους ανεβάζει ένα από τα επίπεδα ενός ενζύμου που φαίνεται πως καταπολεμά κάποια είδη καρκίνων.
Παντζαρόσουπα 
http://s.enet.gr/resources/2009-11/1-patzarosoupa--thumb-large.jpg
2 κουταλιές ελαιόλαδο
4 παντζάρια (μόνο τους βολβούς)
2 πατάτες και 2 καρότα













































2 μεγάλα κρεμμύδια
3 σκελίδες σκόρδο
2-3 κλωνάρια σέλερι
6 φλιτζάνια ζωμό λαχανικών
1 κουταλιά ξύδι
1 φλιτζάνι γιαούρτι
Μαϊντανό
Αλάτι και πιπέρι

Διαδικασία
Σε κατσαρόλα με λάδι, σοτάρουμε τα παντζάρια, τις πατάτες, τα κρεμμύδια, το σκόρδο και το σέλερι χοντροκομμένα. Σκεπάζουμε με το καπάκι κι αφήνουμε σε σιγανή φωτιά ν αχνίζουν για 30 min. Προσθέτετε το ζωμό, αλάτι και πιπέρι και αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει για 30-35΄. Βάζετε το μείγμα στο μπλέντερ και το πολτοποιείτε για να γίνει κρέμα. Στη συνέχεια, το ρίχνετε και πάλι στην κατσαρόλα. Όταν αρχίσει να βράζει, προσθέτετε το ξύδι και σιγοβράζετε για 2-3΄.Σερβίρουμε με γιαούρτι και μαϊδανό.

Σαλάτα με παντζάρι και ξινόμηλο 
http://www.cookshop.gr/uploads/Image/Recipies/patzarosalatamegiaourti.JPG
  • 4 μεγάλους βολβούς παντζάρια
  • 2 ξινόμηλα μεσαίου μεγέθους
  • 1/2 φλιτζάνι καρυδόψιχα χοντροκομμένη
  • 1/2 κιλό γιαούρτι
  • 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
  • 2 κουταλιές ξύδι
  • 1/2 κουταλιά μουστάρδα
  • αλάτι - πιπέρι
Πλένουμε καλά τους βολβούς και τους βράζουμε. Μόλις βράσουν και κρυώσουν σ'ένα μπολ τους κόβουμε στην μέση και σε λεπτές φέτες, κόβουμε και το μήλο σε λεπτά και μικρά κυβάκια.Στην συνέχεια βάζουμε το γιαούρτι και ανακατεύουμε πολύ καλά να πάει παντού και να ενωθεί με τα υπόλοιπα.Έπειτα βάζουμε στο μπλέντερ το λάδι , το ξύδι, την μουστάρδα,αλάτι, πιπέρι και τα χτυπάμε πολύ καλά. Με αυτό περιχύνουμε την σαλάτα και ανακατεύουμε πάλι πολύ καλά.Τέλος την βάζουμε σε ένα μπολ σαλάτας και γαρνίρουμε με την καρυδόψιχα

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Επισφαλής εργασία, "γυναικεία εργασία"

http://www.biblionet.gr/images/covers/b147225.jpg 
Επισφαλής εργασία, "γυναικεία εργασία"
Παρέμβαση με αφορμή την Κωνσταντίνα Κούνεβα

Έφη Αβδελά, Αθηνά Αθανασίου, Γιάννης Κουζής, Ιωάννα Λαλιώτου, Ποθητή Χαντζαρούλα, Βλασία Παπαθανάση, Αγγέλικα Ψαρρά
Νεφέλη, 2009

Η εργασία του καθαρισμού, κοινωνικά απαξιωμένη και αποξενωμένη ως κατεξοχήν γυναικεία και μεταναστευτική εργασία, είναι το «προνομιακό» πεδίο της άτυπης και επισφαλούς μισθωτής εργασίας και όλων των διακριτικών της γνωρισμάτων: της σκληρής εκμετάλλευσης, της καταπάτησης της εργατικής νομοθεσίας και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, των εξευτελιστικών και συχνά πλασματικών αμοιβών, των αυθαίρετων εργοδοτικών πρακτικών.
Η δολοφονική επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα έφερε στην επιφάνεια καίρια ζητήματα ενός νέου εργασιακού καθεστώτος που το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι η επισφάλεια. Ήρθε να υπενθυμίσει ότι οι ζωές των εργαζομένων στον κοινωνικά απαξιωμένο χώρο του καθαρισμού, και ειδικότερα στο χώρο του καθαρισμού με σχέση εργολαβίας, είναι αναλώσιμες.
Τα κείμενα της συλλογής διερευνούν τις ιστορικές καταβολές αλλά και τις σύγχρονες πολιτικές που ορίζουν ορισμένες μορφές απασχόλησης ως μη εργασία και αποκλείουν κατηγορίες εργαζομένων από κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Αναλύει τις νέες –ή όχι και τόσο νέες– μορφές βίαιης πειθάρχησης της εργασίας και των «ανυπάκουων» εργαζομένων, ιδιαίτερα του «ατίθασου» γυναικείου σώματος. Όλα αυτά τίθενται στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο των ειδικών χαρακτηριστικών της εργασίας του καθαρισμού είτε με σχέση εργολαβίας στο δημόσιο τομέα είτε με όρους ιδιοκτησίας στον οικιακό χώρο.
Η κοινωνική επαγρύπνηση και η συλλογική δράση είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την απόδοση δικαιοσύνης και τη ριζοσπαστικοποίηση της δυναμικής των δικαιωμάτων. Η έκδοση αποτελεί και μια διαμαρτυρία απέναντι σε τούτη την ιδιότυπη λογοκρισία: στη συστηματική απάλειψη από το δημόσιο λόγο του γεγονότος της επίθεσης, και των συνθηκών που την παρήγαγαν και την επέτρεψαν.
http://culture.ana.gr/upload_files/image001c.jpg
Η εργασία των γυναικών όχι ως δικαίωμα, αλλά ως "δυνατότητα"
Με δυο λόγια, στην ιστορική της διαμόρφωση, η εργασία των γυναικών δεν αποτέλεσε δικαίωμα, όπως για τους άντρες, αλλά δυνατότητα που τους προσφερόταν κατά περιόδους και υπό όρους. Οι εργασίες που έκαναν τα "γυναικεία επαγγέλματα" ήταν πάντα υποβαθμισμένα και συχνά αντιμετωπίζονταν ως συνέχεια των "φυσικών" τους ιδιοτήτων, γι' αυτό και χαρακτηρίζονταν συστηματικά "ανειδίκευτα". Σε περιόδους κρίσης απολύονταν πρώτες, γιατί σημασία για την κοινωνική συνοχή είχε πάντα η εργασία των αντρών. Η υποτίμηση, η ανασφάλεια, η υποβάθμιση και οι διακρίσεις ήταν για μεγάλα τμήματα του γυναικείου πληθυσμού οι όροι με τους οποίους έπρεπε να συμβιβαστούν για να αντιμετωπίσουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες. Παρά την ικανοποίηση που άντλησαν πολλές από την οικονομική ανεξαρτησία την οποία τους πρόσφερε η αμειβόμενη εργασία, η εργασιακή εμπειρία ήταν για πάρα πολλές γυναίκες ταυτισμένη με την απογοήτευση και την αίσθηση της αδικίας. Συχνά ήταν επίσης ταυτισμένη με τη βία, πραγματική, σεξουαλική ή ακόμη συχνότερα συμβολική.
Μολονότι εξ ορισμού υποδεέστερα, τα "γυναικεία επαγγέλματα" εμφανίζουν ωστόσο συγχρόνως μια εσωτερική ιεραρχία. Η ιεραρχία αυτή αφενός είναι αντίστοιχη με εκείνη που συνδέεται με τον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στις χειρωνακτικές και μη δουλειές, αφετέρου καταγράφει τη μικρότερη ή μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στο συγκεκριμένο κάθε φορά επάγγελμα και τις "φυσικές" ιδιότητες που αποδίδονται στις γυναίκες....
Στην κατώτερη κλίμακα των εργασιών που κάνουν οι γυναίκες, η καθαριότητα γίνεται σήμερα ακόμη πιο επισφαλής γιατί την αναλαμβάνουν μετανάστριες, δηλαδή πολλαπλά ευάλωτες εργαζόμενες. Αν η καθαριότητα είναι μια φορά αόρατη εργασία, η καθαριότητα που κάνουν μετανάστριες είναι δυο φορές αόρατη. Όχι μόνο επειδή συχνά γίνεται έξω από τις ώρες της "κανονικής" εργασίας, αλλά και γιατί συνοδεύεται από δυσκολία επικοινωνίας με τους άλλους εργαζόμενους.
Ξένη, μορφωμένη και μαχητική, η Κωνσταντίνα Κούνεβα αντιπροσώπευε σε πολλαπλά επίπεδα την υπέρβαση των παραπάνω αναπαραστάσεων. Γι' αυτό έπρεπε να "μπει στη θέση της", να σωπάσει, να ταπεινωθεί με μια "τιμωρία" που παραπέμπει ακριβώς στον χώρο του ιδιωτικού και της "γυναικείας φύσης" με τον οποίο συνδέεται το φύλο και η δουλειά της. Η ακραία βία της επίθεσης εναντίον της, το βιτριόλι που της έριξαν και την ανάγκασαν να πιει, αποσκοπούσε --συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει σημασία-- να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες: να μην τολμούν να υπερβαίνουν τη θέση τους, αυτή που σε κάθε χώρο εργασίας τους επιτρέπεται ως θεμιτή. Γι' αυτό έχει σημασία εξίσου ηχηρά να απορρίψουμε αυτό το μήνυμα, και πρώτα από όλα κάνοντας ορατό το νόημά του. Αυτό μας συνδέει με την Κωνσταντίνα Κούνεβα, αυτό μας κινητοποιεί να την υπερασπιστούμε, και όχι μόνο η φρίκη της βίας εναντίον της ή οι απάνθρωπες συνθήκες εκμετάλλευσης της "επισφαλούς εργασίας".



Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Ακροτελεύτιοι εσπερινοί

Death is no different whined at that withstood
"Aubade" by Philip Larkin (1922-1985)


 Πιστεύω να το έχεις ήδη αντιληφθεί
Το παιχνίδι του τέλους είναι στημένο
                   Με τον ίδιο πάντα νικητή
     Γι αυτό και παίζεται απελπισμένα
                      Με νύχια και με δόντια
                                  Κλείτος Κύρου 
                                      (το μοτό)

http://www.biblionet.gr/images/covers/b148189.jpg

Σχεδόν ένα χρόνο  μετά τον θάνατο τού Τάσου Χατζατάτση κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το νέο του βιβλίο, «Ακροτελεύτιοι Εσπερινοί». Εννέα πεζά που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια τού 2007 και τού 2008. Τρία από αυτά είχαν δημοσιευθεί στο "Εντευκτήριο" και την "Αυγή" και τα υπόλοιπα δημοσιεύονται για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του συγγραφέα.

To τελευταίο, το "Το cafe της Ναυαρίνου" θα μείνει οριστικά ημιτελές
... Οι απολαύσεις χάνουν την ηδονή τους όταν φανερώνονται στα μάτια των άλλων. Η απόλαυση αρχίζει απ' την απόκρυψη, συνήθιζε να λέει...

...«Κλαις, όμως, αγάπη μου τα βράδια; Μην μου πεις πάλι ψέματα. Κλαις για την απώλεια που έρχεται;»
«Καμιά φορά, όταν αργεί να ξημερώσει. Λυπάμαι για τα χρώματα που δε θα ξαναδώ»...

....Αυτή την τακτική ακολουθώ και τώρα. Ανακαλύπτω τον πόνο της πληγής στα τρυπημένα δάχτυλα. Δεν είναι πάντα εύκολο. Η μνήμη συνηθίζει να διαγράφει τα άσχημα και να κρατά τα ευτυχισμένα. Αναγκάζομαι να δημιουργώ την αχήμια. Συχνά με προλαβαίνει ο δρομέας που προηγείται....


Ποιος στέρησε από τα αντικείμενα τη φωνή; Πόσα μας λένε για το θάνατο όταν φευγαλέα τα αγγίζουμε! Ποιοι τους στέρησαν τη φωνή; Οι άγγελοι. Αυτοί που έβγαλαν από τα μάτια της ζωής τους επιδέσμους.
Ιστορίες χωρίς λόγια, μόνο με την ύλη των σωμάτων.
Ο δρομέας πλησιάζει. η σκιά του μου κρύβει τον ήλιο.
Καθόταν στην πολυθρόνα και απολάμβανε τον καφέ του στο γωνιακό cafe της Ναυαρίνου, απέναντι από τα αρχαία, εκεί όπου φτιάχνουν τάρτες με βύσσινο. Ήταν η τελευταία μέρα της εβδομάδας που μεσολαβούσε ανάμεσα στις θεραπείες. ¨Ενιωθε καλά και είχε υποσχεθεί , είχε υποσχεθεί, είχε υποσχεθεί, είχε υποσχεθεί, είχε υποσχεθεί, είχε υποσχεθεί....

Με το χέρι στα πλήκτρα του ηλεκτρονικού υπολογιστή παίζει με τον δρομέα-κέρσορα, υπηρέτη και δαμόκλειο σπάθη των ψηφίδων του κειμένου. Τι να μείνει; Τι να σβηστεί; Γράφει τον ίδιο του τον θάνατο μέχρι τέλους για να μας παραδώσει μια δική του εικόνα για την κατάσταση των πραγμάτων (Stand der Dinge).
Τζένη Οικονομίδη
Καθημερινή, 29/11/2009

 Αν οι Ακροτελεύτιοι Εσπερινοί διαφέρουν από τα παλαιότερα συγγενικά τους κείμενα, είναι επειδή η σταθερή τάση του Χατζητάτση να εξυφάνει τη γραφή του μέσα από ένα σύνθετο δίκτυο εκλεπτυσμένου διαλόγου με πολλά παλαιότερα, ποικίλης φύσεως, κείμενα, τώρα υποχωρεί λόγω της επιτακτικής ανάγκης του συγγραφέα να προλάβει να διασώσει τις πιο «δικές» του ιστορίες. Ίσως γι΄ αυτό στα 5 από τα 8 γραπτά οι ιστορίες διαδραματίζονται στη γενέτειρα και λατρεμένη πόλη του, τη Θεσσαλονίκη. Οι λογοτεχνικές αναπαραστάσεις και διαθλάσεις της, η νοσταλγική μετάπλασή της σε μια μαγική πόλη, υποδηλώνουν την επιθυμία το βίωμα της εντοπιότητας ή της ιθαγένειας να κρυσταλλώσει το σχήμα του.
Ευρυπίδης Γαραντούδης 
Βιβλιοδόμιο, 7/11/2009


http://archive.enet.gr/online/dspphoto?id=239457
Ο Τάσος Χατζητάτσης (1945-2008) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και έζησε. Δούλεψε για χρόνια ως οδοντίατρος. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1984 με διηγήματα που δημοσίευσε στο περιοδικό "Χάρτης". Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά "Εντευκτήριο" (βασικός του συνεργάτης), "Υπόστεγο", "Παραφυάδα" και, ως κριτικός, με την εφημερίδα "Τα Νέα". Εξέδωσε τα βιβλία: "Έντεκα σικελικοί εσπερινοί" ("Εντευκτήριο", Θεσσαλονίκη 1997), "Στη Σφενδόνη" ("Εντευκτήριο", Θεσσαλονίκη 2000), "Σα σπασμένα φτερά" ("Πόλις", Αθήνα 2003), "Μονόξυλο στο ποτάμι" ("Πόλις", Αθήνα 2006), "Ασκήσεις μνήμης" (επανέκδοση των δύο πρώτων συλλογών διηγημάτων, "Πόλις", Αθήνα 2008). Το 1998 τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού "Διαβάζω" για το πρώτο του βιβλίο, και το 2004 με το βραβείο μυθιστορήματος του ίδιου περιοδικού για το "Σα σπασμένα φτερά". Ήταν παντρεμένος με την κεραμίστρια Λίνα Χατζητάτση, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 7 Νοεμβρίου 2008, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Ο εκδότης του περιοδικού "Εντευκτήριο" Γιώργος Κορδομενίδης έγραψε σχετικά στη σελίδα του περιοδικού: "Πέθανε σήμερα το πρωί (Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου) ο Τάσος Χατζητάτσης, άνθρωπος σπάνιας ποιότητας, ταλαντούχος συγγραφέας, πολύτιμος συνεργάτης του "Εντευκτηρίου" και καλός φίλος. Όσο κι αν ακούγεται τετριμμένο, ο θάνατός του κάνει την ελληνική λογοτεχνική κοινότητα φτωχότερη και βυθίζει σε βαθιά θλίψη όλους εμάς που τον συναναστραφήκαμε, τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε
http://entefktirio.blogspot.com

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1945, εξάσκησε επί χρόνια την οδοντιατρική, προτού δειλά δημοσιοποιήσει την πεζογραφική του ιδιότητα. Από το 1984 άρχισε να δημοσιεύει πεζά του σε λογοτεχνικά περιοδικά. Θα πέρναγαν ωστόσο 13 χρόνια μέχρι να εκδώσει το 1997 το πρώτο του βιβλίο. Οταν κυκλοφόρησαν οι «Εντεκα Σικελικοί Εσπερινοί» από τις θεσσαλονικιώτικες εκδόσεις Εντευκτηρίου, ο Χατζητάτσης ήταν 52 ετών. Γι' αυτό το βιβλίο, με τα συντομότατα αφηγήματα, τιμήθηκε το 1998 με το βραβείο του «Διαβάζω» για πρωτοεμφανιζόμενο πεζογράφο. Κατόρθωσε δηλαδή εξ αρχής να ανατρέψει «την επικρατούσα τάση της νεανικής εμφάνισης και καταξίωσης στη σύγχρονη λογοτεχνική σκηνή», όπως επισήμαινε ο Ευριπίδης Γαραντούδης.... Ούτως ή άλλως η κριτική έχει εντοπίσει τον Θεσσαλονικιό λογοτέχνη και τον έχει υποδεχθεί διθυραμβικά. «Ο Τάσος Χατζητάτσης αποδεικνύεται στον πιο "πολιτικό" από τους πεζογράφους της Θεσσαλονίκης (...) Ο πυκνός και μεστός, οικονομημένος λόγος του πλουτίζει την πεζογραφία μας μ' ένα σημαντικό αφήγημα...», έγραφε ο Γιώργος Κορδομενίδης στο Εντευκτήριο για το «Μονόξυλο στο ποτάμι». Αντίστοιχα, ο Δημήτρης Νόλλας στα «Σπασμένα φτερά» αναγνώριζε μια «λογοτεχνία που ανθίσταται» στη «μηρυκαστική λογοτεχνία, στη μασημένη τροφή που ακουμπάει στον τηλεοπτικό λόγο», κι αυτό ακριβώς εννοούσε κι ο Αλέξης Ζήρας όταν έγραφε για «ένα από τα λίγα πεζά που διασώζεται επάξια από τον πολτό της πεζογραφικής διάρροιας των τελευταίων ετών». Για το ίδιο βιβλίο ο Δημοσθένης Κούρτοβικ εντόπιζε σε τι «συνίσταται το επίτευγμα του Χατζητάτση. Αποφεύγει τους σκοπέλους με μια κίνηση εκτός χάρτου, δηλαδή με την επινόηση μιας καινούργιας».

Ετσι το έργο του, μικρό και χρονικά περιορισμένο, απαντά στην πληθωριστική τάση της λογοτεχνίας. Ταυτόχρονα, όμως, δεν μπορεί να αποφύγει κανείς τη σκέψη για το τι θα μπορούσε ακόμα να καταθέσει, αν προλάβαινε.
 Ναταλί Χατζηιωάννου
Ελευθεροτυπία, 10/11/2008

Τίτλοι από τη Βιβλιονέτ
(2009)
Ακροτελεύτιοι εσπερινοί, Πόλις
(2008)
Ασκήσεις μνήμης, Πόλις
(2007)
Μετά το '89, Γαβριηλίδης
(2006)
25 χρόνια μετά Γιάννης Πάνου ...από το στόμα της παλιάς Remington..., Καστανιώτη
(2006)
Μονόξυλο στο ποτάμι, Πόλις
(2003)
Σα σπασμένα φτερά, Πόλις
(2000)
Στη σφενδόνη, Εντευκτήριο

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Με το αόρατο μελάνι τού κρεμμυδιού

Ταρτάκια καραμελωμένου κρεμμυδιού

Υλικά
1 φύλλο ζύμης κουρού
τυρί μασκαρπόνε
κύμινο
πιπέρι
250 gr. κρεμμύδια σε ροδέλες
150 gr. ζάχαρη
50 ml χυμός μήλου ή αχλαδιού

Διαδικασία
Βράζουμε τα κρεμμύδια σε 100 ml. βραστό νερό για 15 min. Τα σουρώνουμε και τα ρίχνουμε σε αντικολλητικό τηγάνι μαζί με τη ζάχαρη και 100 ml νερό. Βράζουμε ανακατεύοντας μέχρι να πάρουν χρυσαφί χρώμα και να δέσει το σιρόπι. Προσθέτουμε τον χυμό και βράζουμε για 10 min.
Ανοίγουμε το φύλλο και κόβουμε με το άνοιγμα φαρδύστομου ποτηριού (σαμπάνιας) σε 12 δισκάκια.

Τοποθετούμε σε ειδικά φορμάκια τάρτας τη ζύμη και μοιράζουμε στο καθένα από μια κουταλιά μασκαρπόνε και μια καραμελωμένα κρεμμύδια.
Πασπαλίζουμε με κύμινο και πιπέρι
Ψήνουμε στους 180°C για 30 min.

Κρεμμυδόσουπα
 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9RuJxiCVSz6b24lTPGQCChcwXE9-kRMAMpnN509UsmiaGe3NvAbg8kyswnmam702hNbL0DEQEo069gKGdosdE3F5KSibyr2KrUwxzo1r47KBRSjpeZ1qnPr2_VXqPYAISfrX0sGViFJXN/s400/onion+soup.jpg
Υλικά
5 κρεμμύδια σε λεπτά φετάκια
3 κουτ. ελαιόλαδο
2 κουτ. σούπας αλεύρι
1 λίτρο ζωμό κότας ή λαχανικών, πολύ ζεστός
1 λίτρο γάλα
αλάτι
Για το σερβίρισμα:
1 μπαγκέτα
λίγο ελαιόλαδο
200 γρ. γραβιέρα τριμμένη
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Διαδικασία
Βάζουμε στην κατσαρόλα το λάδι και όταν ζεσταθεί λίγο, ρίχνουμε τα κρεμμύδια και τα σοτάρουμε ανακατεύοντας έως ότου  γίνουν διαφανή  μαλακώσουν χωρίς να πάρουν χρώμα. Πασπαλίζουμε το αλεύρι και συνεχίζουμε το σοτάρισμα ανακατεύοντας διαρκώς μέχρι να ψηθεί κι αυτό. Αλατίζουμε και προσθέτουμε το ζωμό βραστό και το γάλα Μπορούμε να κρατήσουμε λίγο και να το προσθέσουμε αργότερα για να ρυθμίσουμε την πυκνότητα της σούπας. Μαγειρεύουμε 20 - 30 λεπτά. Αν θέλουμε, μπορούμε μόλις μαγειρευτεί να την περάσουμε στο μπλέντερ.
Κόβουμε φέτες από την μπαγκέτα, τις απλώνουμε σε ταψί, τις ραντίζουμε με ελάχιστο λάδι και τις βάζουμε στο φούρνο να στεγνώσουν καλά, να γίνουν σαν φρυγανιές. Όταν είμαστε έτοιμοι για το σερβίρισμα, βάζουμε τριμμένη γραβιέρα πάνω στις ψημένες φέτες του ψωμιού και τις βάζουμε στο γκριλ να λιώσει το τυρί. Βάζουμε στα πιάτα τη σούπα και 1 - 2 φέτες με το λιωμένο τυρί από πάνω.

http://kpe-kastor.kas.sch.gr/leaf/photos/allium-cepa.gif
Το κρεμμύδι ανήκει στην οικογένεια Allium Cepa σε όλες του τις μορφές έχει ηλικία κάπου 5.000 ετών και μάλλον κατάγεται από την κεντρική Ασία. Εγκυρότερες πηγές, όμως, αναφέρουν ως πιθανότερο τόπο καταγωγής του το Ιράν και το Δυτικό Πακιστάν. Όλοι, πάντως, οι ιστορικοί της διατροφής συμφωνούν ότι το κρεμμύδι αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της προϊστορικής σίτισης. Πιθανολογείται ότι το φυτό ήταν γνωστό σε κάποιους λαούς (Ινδία, Κίνα, Μέση Ανατολή) ήδη από τα αρχαία χρόνια. Φαίνεται πως ο χυμός του κρεμμυδιού χρησιμοποιούνταν για διάφορους θεραπευτικούς σκοπούς. Στην Ελλάδα, το κρεμμύδι αναφέρεται από την εποχή του Ομήρου ενώ θεωρείται και λαϊκό μετεωρολογικό εργαλείο καθώς στοιχεία της Ελληνικής λαογραφίας αναφέρουν ότι όσο περισσότερα «στρώματα» έχει το κρεμμύδι τόσο πιο βαρύς θα είναι ο χειμώνας. Υπάρχει και η έκφραση «ντυμένος σαν κρεμμύδι» για κάποιον που είναι ντυμένος βαριά.
Στην αρχαία Αίγυπτο, το κρεμμύδι ήταν αντικείμενο λατρείας. Κρεμμύδια έχουν βρεθεί δίπλα, πάνω αλλά και μέσα σε μούμιες. Οπως του βασιλιά Ραμσή IV που πέθανε το 1160 π.Χ. στον οποίον οι ταριχευτές του είχαν τοποθετήσει κρεμμύδια στις εγκοπές των ματιών του. Πίστευαν, οι Αιγύπτιοι, ότι το κρεμμύδι καθώς είναι στρογγυλό με κυκλική δομή στο εσωτερικό του συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής αλλά και ότι μπορεί να νικήσει τον θάνατο και να επαναφέρει την αναπνοή στον νεκρό. Γι' αυτό και σε πολλούς τάφους Φαραώ βρέθηκαν απολιθώματα από φυτρωμένα κρεμμύδια. Οσο για την αναπνοή στους ζωντανούς δεν κάνει και πολλά πράγματα, απεναντίας. Ενας παλαιός τουρκικός μύθος δίνει την απάντηση: όταν ο Σατανάς εξεδιώχθη από τον Παράδεισο, εκεί όπου πρωτοπάτησε το αριστερό του πόδι φύτρωσε σκόρδο και όπου πάτησε το δεξί, φύτρωσε το κρεμμύδι.
Ο ζωμός του χρησιμοποιείται και σαν "αόρατο μελάνι" και, όπως συμβαίνει με το χυμό τού λεμονιού, μπορεί ότι γραφεί με κρεμμυδόζουμο να διαβαστεί μόνο αν το χαρτί ζεσταθεί. 
http://www.extension.uiuc.edu/photolib/lib17//midsize/Onion_SuperStar.jpg
Είναι φτωχό σε θερμίδες και νάτριο, ενώ δεν έχει χοληστερίνη. Είναι πλούσιο σε φυτοχημικές ουσίες, όπως δισουλφίδια και τρισουλφίδια, που είναι υπεύθυνα για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, αλλά και για τις αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές του ιδιότητες. Προσφέρει στον οργανισμό βιταμίνες Β6 και C, φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, χρώμιο και φυλλικό οξύ.
Η διατροφική αξία του κρεμμυδιού βασίζεται σε δυο κατηγορίες φλαβονοειδών, που ονομάζονται φλαβονόλες και ανθοκυανίνες, που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Πολλές είναι οι επιδημιολογικές έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα φλαβονοειδή και ιδιαίτερα η κουερσετίνη που περιέχουν το κρεμμύδι και άλλες τροφές αναστέλλουν τη δράση και την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.
Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι τα αλυλ-προπυλ-δισουλφίδια που περιέ­χει το κρεμμύδι είναι υπεύθυνα για τη μείωση των επιπέδων σακχάρου, καθώς αυξάνουν την ποσότητα της ελεύθερης διαθέσιμης ινσουλίνης στο αίμα
Η συχνή κατανάλωση κρεμμυδιού έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα επίπεδα χοληστερί­νης, καθώς και την υψηλή ­αρτηριακή πίεση. Αποτέλεσμα είναι η κατανάλωση κρεμμυδιού να δρα προληπτικά κατά της εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, αθηροσκλήρωσης και εμφράγματος. Αυτό οφείλεται κυρίως στα σουλφιδικά του συστατικά (φλαβονοειδή). Τα τελευταία, σε συνδυασμό με το χρώμιο και τη βιταμίνη Β6 που περιέχει το κρεμμύδι, μειώνουν τα επίπεδα ομο­κυστεΐ­νης στο αίμα, που αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιακή ανακοπή και έμφραγμα.
Πολλά συστατικά του κρεμμυδιού συμβάλλουν στη μείωση της οξύτητας των συμπτωμάτων που σχε­τίζονται με φλεγμονώδεις καταστάσεις, είτε αυτές οφείλονται σε οστεοαρθρίτιδα και ρευματοειδή αρθρίτιδα είτε σε αλλεργικό φλεγμονώδες άσθμα και σε αναπνευστική συμφόρηση λόγω κοινού κρυολογήματος.
Η κατανάλωση κρεμ­μυδιού βοηθά στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας, με τρόπο μάλιστα αντίστοιχο της φαρμακευτικής αγωγής που χορηγείται σε ασθενείς με οστεοπόρωση.   
http://www.allotment.org.uk/vegetable/assets/onion-sets.jpg