Με το αόρατο μελάνι τού κρεμμυδιού

Ταρτάκια καραμελωμένου κρεμμυδιού

Υλικά
1 φύλλο ζύμης κουρού
τυρί μασκαρπόνε
κύμινο
πιπέρι
250 gr. κρεμμύδια σε ροδέλες
150 gr. ζάχαρη
50 ml χυμός μήλου ή αχλαδιού

Διαδικασία
Βράζουμε τα κρεμμύδια σε 100 ml. βραστό νερό για 15 min. Τα σουρώνουμε και τα ρίχνουμε σε αντικολλητικό τηγάνι μαζί με τη ζάχαρη και 100 ml νερό. Βράζουμε ανακατεύοντας μέχρι να πάρουν χρυσαφί χρώμα και να δέσει το σιρόπι. Προσθέτουμε τον χυμό και βράζουμε για 10 min.
Ανοίγουμε το φύλλο και κόβουμε με το άνοιγμα φαρδύστομου ποτηριού (σαμπάνιας) σε 12 δισκάκια.

Τοποθετούμε σε ειδικά φορμάκια τάρτας τη ζύμη και μοιράζουμε στο καθένα από μια κουταλιά μασκαρπόνε και μια καραμελωμένα κρεμμύδια.
Πασπαλίζουμε με κύμινο και πιπέρι
Ψήνουμε στους 180°C για 30 min.

Κρεμμυδόσουπα

 

Υλικά
5 κρεμμύδια σε λεπτά φετάκια
3 κουτ. ελαιόλαδο
2 κουτ. σούπας αλεύρι
1 λίτρο ζωμό κότας ή λαχανικών, πολύ ζεστός
1 λίτρο γάλα
αλάτι
Για το σερβίρισμα:
1 μπαγκέτα
λίγο ελαιόλαδο
200 γρ. γραβιέρα τριμμένη
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Διαδικασία

Βάζουμε στην κατσαρόλα το λάδι και όταν ζεσταθεί λίγο, ρίχνουμε τα κρεμμύδια και τα σοτάρουμε ανακατεύοντας έως ότου  γίνουν διαφανή  μαλακώσουν χωρίς να πάρουν χρώμα. Πασπαλίζουμε το αλεύρι και συνεχίζουμε το σοτάρισμα ανακατεύοντας διαρκώς μέχρι να ψηθεί κι αυτό. Αλατίζουμε και προσθέτουμε το ζωμό βραστό και το γάλα Μπορούμε να κρατήσουμε λίγο και να το προσθέσουμε αργότερα για να ρυθμίσουμε την πυκνότητα της σούπας. Μαγειρεύουμε 20 - 30 λεπτά. Αν θέλουμε, μπορούμε μόλις μαγειρευτεί να την περάσουμε στο μπλέντερ.

Κόβουμε φέτες από την μπαγκέτα, τις απλώνουμε σε ταψί, τις ραντίζουμε με ελάχιστο λάδι και τις βάζουμε στο φούρνο να στεγνώσουν καλά, να γίνουν σαν φρυγανιές. Όταν είμαστε έτοιμοι για το σερβίρισμα, βάζουμε τριμμένη γραβιέρα πάνω στις ψημένες φέτες του ψωμιού και τις βάζουμε στο γκριλ να λιώσει το τυρί. Βάζουμε στα πιάτα τη σούπα και 1 - 2 φέτες με το λιωμένο τυρί από πάνω.

Το κρεμμύδι ανήκει στην οικογένεια Allium Cepa σε όλες του τις μορφές έχει ηλικία κάπου 5.000 ετών και μάλλον κατάγεται από την κεντρική Ασία. Εγκυρότερες πηγές, όμως, αναφέρουν ως πιθανότερο τόπο καταγωγής του το Ιράν και το Δυτικό Πακιστάν. Όλοι, πάντως, οι ιστορικοί της διατροφής συμφωνούν ότι το κρεμμύδι αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της προϊστορικής σίτισης. Πιθανολογείται ότι το φυτό ήταν γνωστό σε κάποιους λαούς (Ινδία, Κίνα, Μέση Ανατολή) ήδη από τα αρχαία χρόνια. Φαίνεται πως ο χυμός του κρεμμυδιού χρησιμοποιούνταν για διάφορους θεραπευτικούς σκοπούς. Στην Ελλάδα, το κρεμμύδι αναφέρεται από την εποχή του Ομήρου ενώ θεωρείται και λαϊκό μετεωρολογικό εργαλείο καθώς στοιχεία της Ελληνικής λαογραφίας αναφέρουν ότι όσο περισσότερα «στρώματα» έχει το κρεμμύδι τόσο πιο βαρύς θα είναι ο χειμώνας. Υπάρχει και η έκφραση «ντυμένος σαν κρεμμύδι» για κάποιον που είναι ντυμένος βαριά.
Στην αρχαία Αίγυπτο, το κρεμμύδι ήταν αντικείμενο λατρείας. Κρεμμύδια έχουν βρεθεί δίπλα, πάνω αλλά και μέσα σε μούμιες. Οπως του βασιλιά Ραμσή IV που πέθανε το 1160 π.Χ. στον οποίον οι ταριχευτές του είχαν τοποθετήσει κρεμμύδια στις εγκοπές των ματιών του. Πίστευαν, οι Αιγύπτιοι, ότι το κρεμμύδι καθώς είναι στρογγυλό με κυκλική δομή στο εσωτερικό του συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής αλλά και ότι μπορεί να νικήσει τον θάνατο και να επαναφέρει την αναπνοή στον νεκρό. Γι' αυτό και σε πολλούς τάφους Φαραώ βρέθηκαν απολιθώματα από φυτρωμένα κρεμμύδια. Οσο για την αναπνοή στους ζωντανούς δεν κάνει και πολλά πράγματα, απεναντίας. Ενας παλαιός τουρκικός μύθος δίνει την απάντηση: όταν ο Σατανάς εξεδιώχθη από τον Παράδεισο, εκεί όπου πρωτοπάτησε το αριστερό του πόδι φύτρωσε σκόρδο και όπου πάτησε το δεξί, φύτρωσε το κρεμμύδι.

Ο ζωμός του χρησιμοποιείται και σαν "αόρατο μελάνι" και, όπως συμβαίνει με το χυμό τού λεμονιού, μπορεί ότι γραφεί με κρεμμυδόζουμο να διαβαστεί μόνο αν το χαρτί ζεσταθεί. 

Είναι φτωχό σε θερμίδες και νάτριο, ενώ δεν έχει χοληστερίνη. Είναι πλούσιο σε φυτοχημικές ουσίες, όπως δισουλφίδια και τρισουλφίδια, που είναι υπεύθυνα για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, αλλά και για τις αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές του ιδιότητες. Προσφέρει στον οργανισμό βιταμίνες Β6 και C, φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, χρώμιο και φυλλικό οξύ.

Η διατροφική αξία του κρεμμυδιού βασίζεται σε δυο κατηγορίες φλαβονοειδών, που ονομάζονται φλαβονόλες και ανθοκυανίνες, που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.

Πολλές είναι οι επιδημιολογικές έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα φλαβονοειδή και ιδιαίτερα η κουερσετίνη που περιέχουν το κρεμμύδι και άλλες τροφές αναστέλλουν τη δράση και την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.

Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι τα αλυλ-προπυλ-δισουλφίδια που περιέ­χει το κρεμμύδι είναι υπεύθυνα για τη μείωση των επιπέδων σακχάρου, καθώς αυξάνουν την ποσότητα της ελεύθερης διαθέσιμης ινσουλίνης στο αίμα

Η συχνή κατανάλωση κρεμμυδιού έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα επίπεδα χοληστερί­νης, καθώς και την υψηλή ­αρτηριακή πίεση. Αποτέλεσμα είναι η κατανάλωση κρεμμυδιού να δρα προληπτικά κατά της εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, αθηροσκλήρωσης και εμφράγματος. Αυτό οφείλεται κυρίως στα σουλφιδικά του συστατικά (φλαβονοειδή). Τα τελευταία, σε συνδυασμό με το χρώμιο και τη βιταμίνη Β6 που περιέχει το κρεμμύδι, μειώνουν τα επίπεδα ομο­κυστεΐ­νης στο αίμα, που αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιακή ανακοπή και έμφραγμα.

Πολλά συστατικά του κρεμμυδιού συμβάλλουν στη μείωση της οξύτητας των συμπτωμάτων που σχε­τίζονται με φλεγμονώδεις καταστάσεις, είτε αυτές οφείλονται σε οστεοαρθρίτιδα και ρευματοειδή αρθρίτιδα είτε σε αλλεργικό φλεγμονώδες άσθμα και σε αναπνευστική συμφόρηση λόγω κοινού κρυολογήματος.

Η κατανάλωση κρεμ­μυδιού βοηθά στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας, με τρόπο μάλιστα αντίστοιχο της φαρμακευτικής αγωγής που χορηγείται σε ασθενείς με οστεοπόρωση.