Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Alejandra Pizarnik, η θαυμαστή σιωπή

http://static.howstuffworks.com/gif/claude-monet-paintings-1900-1908-10.jpg
Claude Monet, Water Lilies

1

έκανα το άλμα από μένα στην αυγή
άφησα το σώμα μου δίπλα
στο φως
και τραγούδησα τη θλίψη αυτού που
γεννιέται.

3
μόνο η δίψα
η σιωπή
καμιά συνάντηση

φυλάξου από μένα αγάπη μου
φυλάξου από τη σιωπηλή στην
έρημο
από την ταξιδιώτισσα με το άδειο ποτήρι
και τη σκιά της σκιάς της


Από το Δένδρο της Αρτέμιδος (1962)
μετάφραση-επίμετρο: Βασίλης Λαλιώτης
από το poein

Εγώ δεν ξέρω για πουλιά,
δεν γνωρίζω την ιστορία της φωτιάς.
Αλλά πιστεύω ότι η μοναξιά μου θα έπρεπε να έχει φτερά.


Alejandra Pizarnik γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1936 στο Buenos Aires, από γονείς πολωνοεβραίους μετανάστες. Σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Buenos Aires και αργότερα ζωγραφική με τον Juan Batlle Planas. Από το 1960 ως το 1964 έζησε στο Παρίσι όπου εργάστηκε σε διάφορά περιοδικά, μετέφρασε μεταξύ άλλων Αντονίν Αρτώ Ανρί Μισώ και Υβ Μπονφουά. Ταυτόχρονα σπούδασε Ιστορία της Θρησκείας και γαλλική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Επέστρεψε στο Buenos Aires, όπου έγραψε το μεγαλύτερο και αξιολογότερο μέρος τού έργου της και εξέδωσε τις τρεις κυριότερες ποιητικές συλλογές της, "Los trabajos y las noches", "Extracciοn de la piedra de locura" y "El infierno musical", καθώς και την εργασία της στην πρόζα "La condesa sangrienta". Στις 25 Σεπτέμβρη του 1972, ενώ περνούσε ένα Σαββατοκύριακο έξω από την ψυχιατρική κλινική, όπου νοσηλεύονταν, αυτοκτόνησε, παίρνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Στις 30 Οκτωβρίου 1962, αφού είχε παραθέσει στο ημερολόγιο της ένα απόσπασμα από τον ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ ''Όμως ό,τι ευχαρίστησε περισσότερο απ΄ όλα τον Δον Κιχώτη ήταν η θαυμαστή σιωπή που βασίλευε σε ολόκληρο το σπίτι...'' αμέσως μετά συμπλήρωσε '' Να μην ξεχάσω να αυτοκτονήσω. ''

http://eltallerliterario.com.ar/wp-content/uploads/2007/12/pizarnik01.jpg