Φανταστήκατε ποτέ πως θα ήταν να κάνατε μια αλεπού την καλύτερη σας φίλη;
Κάποιο φθινοπωρινό πρωινό, στη στροφή ενός δρόμου, ένα κοριτσάκι βλέπει μια αλεπού. Το παιδί γοητεύεται τόσο πολύ που φτάνει στο σημείο να ξεχάσει κάθε φόβο και τολμάει να την πλησιάσει. Για μια στιγμή, τα εμπόδια που χωρίζουν το παιδί από το ζώο σβήνονται. Κι έτσι γίνεται η αρχή της πιο εκπληκτικής και της πιο φανταστικής φιλίας. Χάρη στην αλεπού, το μικρό κορίτσι πρόκειται να ανακαλύψει μια μυστική και άγρια φύση. Και ξεκινάει τότε μια περιπέτεια που θα αλλάξει τη ζωή του, τη ματιά που έχει απέναντι στον κόσμο, αλλά και τη δική μας...
Ο Luc Jacquet, δημιουργός του “The Emperor's Journey”, μάς προσκαλεί σ' ένα νέο ταξίδι, που ανοίγει την κρυφή πόρτα της άγριας φύσης, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσει τους χαμένους δεσμούς ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα. Μετά από χίλιους φόβους και δισταγμούς, έρχεται μια στιγμή που μπορούμε να δούμε, ως δια μαγείας, ένα μικρό κορίτσι μέσα από τα μάτια μιας αλεπούς και τον κόσμο μιας αλεπούς μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού. Ένα βλέμμα αμοιβαίας αγάπης που γίνεται αφορμή για μία ουτοπική φιλία, σε μία ονειρική παραβολή, καθρέφτη της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και τα ζώα. “Το Παιδί και η Αλεπού” γυριζόταν για δύο χρόνια, όμως το εικαστικό (και όχι μόνο) αποτέλεσμα άξιζε τον κόπο.
''Πρόθεσή μου ήταν να κάνω τον θεατή να ταυτιστεί με την αλεπού. Να μπει στο πετσί της, στην ''καθημερινότητά'' της, σε αυτά που την απασχολούν, αυτά που κάνει κάθε μέρα, να ανακαλύψει τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες που βλέπει. Να δει τον κόσμο, όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά μέσα από τα μάτια αυτού του άγριου ζώου.
Από την άλλη ήθελα να πετύχω και το αντίστροφο! Όλα είναι κινηματογραφημένα στο επίπεδο της αλεπούς: το τοπίο, τα ζώα, οι ηθοποιοί. Οι εικόνες κατά συνέπεια που βλέπει ο θεατής, είναι εικόνες που θα έβλεπε μια αλεπού. Όταν οι δυο ματιές συναντηθούν, αυτή της μικρής κοπέλας και του ζώου, βλέπουμε δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου κόσμου.
Το τοπίο στο οποίο κινείται η αλεπού είναι εξιδανικευμένο. Τα Ευρωπαϊκά τοπία αν και μοιάζουν είναι και πολύ περίεργα! Τα δάση έχουν το καθένα διαφορετικά και αξιοθαύμαστα δέντρα ενώ τα ποτάμια, ανάλογα σε ποιο σημείο στέκεσαι, σχηματίζουν διαφορετικούς χρωματισμούς. Το πέτρινο τοπίο το οποίο φιλοξενεί την αλεπού, είναι σαν λαβύρινθος.
Η μόνη ανθρώπινη φωνή που ακούγεται σε αυτό το τοπίο είναι η λέξη ''αλεπού'' από το στόμα του κοριτσιού. Την ιστορία την αφηγείται το κοριτσάκι που έχει γίνει γυναίκα πια, η οποία και αναβιώνει τις αναμνήσεις της και τα συναισθήματά της.
Τελικά θα έλεγα ότι αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να παρασύρω τον θεατή να ταξιδέψει μαζί με το κορίτσι, σε ένα οικείο τοπίο και ταυτόχρονα τόσο ξένο, όταν το δει κανείς όπως το βλέπει μια αλεπού! Η ταινία επίσης είναι ένας καθρέπτης που αντικατοπτρίζει τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα. Μια ωδή στην εξημέρωση. Τέλος, είναι μια αυτοβιογραφική ιστορία για την εποχή που μπορούσα να τρέξω ανέμελα μέσα στη φύση, όταν ήμουν δέκα χρονών''.
Luc Jacquet
Ο Luc Jacquet γεννήθηκε το 1967 στο Bourg-en-Bresse. Το πάθος του για την πανίδα και τη χλωρίδα χρονολογείται από την πολύ τρυφερή του ηλικία, την οποία περνάει στα βουνά του Ain, στο νότιο τμήμα του Jura. Έπειτα από σπουδές Βιολογίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος, του δίνεται η ευκαιρία να φύγει για ένα πρώτο ταξίδι στην Ανταρκτική, σε μια αποστολή πολικής ορνιθο-οικολογίας στα πλαίσια των προγραμμάτων του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), μαζί με τον ελβετό σκηνοθέτη Hans Ulrich Schlumpf, για τον οποίο δουλεύει ως κάμερα-μαν όταν γυρίζει την ταινία Le Congrès des pingouins. Έπειτα από αυτή την εμπειρία, θα εγκαταλείψει την επιστημονική του σταδιοδρομία για να αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στη σκηνοθεσία.
Τα περισσότερα από τα ντοκιμαντέρ του θα γυριστούν στην Ανταρκτική ή στα νησιά κοντά στον Νότιο Πόλο: έχοντας γοητευτεί από αυτά τα μαγικά τοπία, θα περάσει συνολικά τρία χρόνια κάτω από τις 40 μοίρες νότιου γεωγραφικού πλάτους. Στις αρχές του 2000 σχεδιάζει να γυρίσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, η οποία θα καταλήξει το 2005 στη θριαμβευτική Πορεία του αυτοκράτορα, η οποία και θα τιμηθεί με το βραβείο Όσκαρ του καλύτερου ντοκιμαντέρ. Έπειτα από την παγκόσμια επιτυχία αυτής της πρώτης του ταινίας, ο Luc Jacquet πραγματοποιεί ένα άλλο σχέδιο που τον απασχολούσε πολύ εδώ και καιρό, μια αυτοβιογραφική ανάμνηση: τη συνάντηση μιας αλεπούς και ενός παιδιού.
1996 Le Printemps Des Phoques De Weddell
1996 Camille à la montagne
1995 Un voyage en Autriche
1993 Lettres australes
Κάποιο φθινοπωρινό πρωινό, στη στροφή ενός δρόμου, ένα κοριτσάκι βλέπει μια αλεπού. Το παιδί γοητεύεται τόσο πολύ που φτάνει στο σημείο να ξεχάσει κάθε φόβο και τολμάει να την πλησιάσει. Για μια στιγμή, τα εμπόδια που χωρίζουν το παιδί από το ζώο σβήνονται. Κι έτσι γίνεται η αρχή της πιο εκπληκτικής και της πιο φανταστικής φιλίας. Χάρη στην αλεπού, το μικρό κορίτσι πρόκειται να ανακαλύψει μια μυστική και άγρια φύση. Και ξεκινάει τότε μια περιπέτεια που θα αλλάξει τη ζωή του, τη ματιά που έχει απέναντι στον κόσμο, αλλά και τη δική μας...
''Πρόθεσή μου ήταν να κάνω τον θεατή να ταυτιστεί με την αλεπού. Να μπει στο πετσί της, στην ''καθημερινότητά'' της, σε αυτά που την απασχολούν, αυτά που κάνει κάθε μέρα, να ανακαλύψει τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες που βλέπει. Να δει τον κόσμο, όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά μέσα από τα μάτια αυτού του άγριου ζώου.
Από την άλλη ήθελα να πετύχω και το αντίστροφο! Όλα είναι κινηματογραφημένα στο επίπεδο της αλεπούς: το τοπίο, τα ζώα, οι ηθοποιοί. Οι εικόνες κατά συνέπεια που βλέπει ο θεατής, είναι εικόνες που θα έβλεπε μια αλεπού. Όταν οι δυο ματιές συναντηθούν, αυτή της μικρής κοπέλας και του ζώου, βλέπουμε δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου κόσμου.
Το τοπίο στο οποίο κινείται η αλεπού είναι εξιδανικευμένο. Τα Ευρωπαϊκά τοπία αν και μοιάζουν είναι και πολύ περίεργα! Τα δάση έχουν το καθένα διαφορετικά και αξιοθαύμαστα δέντρα ενώ τα ποτάμια, ανάλογα σε ποιο σημείο στέκεσαι, σχηματίζουν διαφορετικούς χρωματισμούς. Το πέτρινο τοπίο το οποίο φιλοξενεί την αλεπού, είναι σαν λαβύρινθος.
Η μόνη ανθρώπινη φωνή που ακούγεται σε αυτό το τοπίο είναι η λέξη ''αλεπού'' από το στόμα του κοριτσιού. Την ιστορία την αφηγείται το κοριτσάκι που έχει γίνει γυναίκα πια, η οποία και αναβιώνει τις αναμνήσεις της και τα συναισθήματά της.
Τελικά θα έλεγα ότι αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να παρασύρω τον θεατή να ταξιδέψει μαζί με το κορίτσι, σε ένα οικείο τοπίο και ταυτόχρονα τόσο ξένο, όταν το δει κανείς όπως το βλέπει μια αλεπού! Η ταινία επίσης είναι ένας καθρέπτης που αντικατοπτρίζει τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα. Μια ωδή στην εξημέρωση. Τέλος, είναι μια αυτοβιογραφική ιστορία για την εποχή που μπορούσα να τρέξω ανέμελα μέσα στη φύση, όταν ήμουν δέκα χρονών''.
Luc Jacquet
Ο Luc Jacquet γεννήθηκε το 1967 στο Bourg-en-Bresse. Το πάθος του για την πανίδα και τη χλωρίδα χρονολογείται από την πολύ τρυφερή του ηλικία, την οποία περνάει στα βουνά του Ain, στο νότιο τμήμα του Jura. Έπειτα από σπουδές Βιολογίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος, του δίνεται η ευκαιρία να φύγει για ένα πρώτο ταξίδι στην Ανταρκτική, σε μια αποστολή πολικής ορνιθο-οικολογίας στα πλαίσια των προγραμμάτων του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), μαζί με τον ελβετό σκηνοθέτη Hans Ulrich Schlumpf, για τον οποίο δουλεύει ως κάμερα-μαν όταν γυρίζει την ταινία Le Congrès des pingouins. Έπειτα από αυτή την εμπειρία, θα εγκαταλείψει την επιστημονική του σταδιοδρομία για να αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στη σκηνοθεσία.
Τα περισσότερα από τα ντοκιμαντέρ του θα γυριστούν στην Ανταρκτική ή στα νησιά κοντά στον Νότιο Πόλο: έχοντας γοητευτεί από αυτά τα μαγικά τοπία, θα περάσει συνολικά τρία χρόνια κάτω από τις 40 μοίρες νότιου γεωγραφικού πλάτους. Στις αρχές του 2000 σχεδιάζει να γυρίσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, η οποία θα καταλήξει το 2005 στη θριαμβευτική Πορεία του αυτοκράτορα, η οποία και θα τιμηθεί με το βραβείο Όσκαρ του καλύτερου ντοκιμαντέρ. Έπειτα από την παγκόσμια επιτυχία αυτής της πρώτης του ταινίας, ο Luc Jacquet πραγματοποιεί ένα άλλο σχέδιο που τον απασχολούσε πολύ εδώ και καιρό, μια αυτοβιογραφική ανάμνηση: τη συνάντηση μιας αλεπούς και ενός παιδιού.
Φιλμογραφία
2007 The Fox & the Child
2005 Το ταξίδι του αυτοκράτορα
2004 Sous le signe du serpent
2004 Des manchots et des hommes
2002 Shedao, L’ ιle Des Serpents Immortels
2002 La Tique Et L’oiseau
2000 Une Plage Et Trop De Manchots
1999 L’Astrolabe en Terre Adélie
1996 Le Printemps Des Phoques De Weddell
1996 Camille à la montagne
1995 Un voyage en Autriche
1993 Lettres australes
Το παιδί και η αλεπού προβάλλεται από τις 17 Απριλίου στους κινηματογράφους, με την υποστήριξη του WWF Ελλάς.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΑΛΕΠΟΥ
LE RENARD ET L'ENFANT (THE FOX AND THE CHILD)
Σκηνοθεσία: Luc JacquetΣενάριο: Luc Jacquet, Eric Rognard
Πρωταγωνιστούν: Bertille Noel-Bruneau, Isabelle Carre .... Αφηγητής, Thomas Laliberte
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Eric Dumage , Gerard Simon
Μουσική: Evgueni Galperine , Alice Lewis , David Reyes
Χρονολογία παραγωγής: 2007
Χώρα παραγωγής : ΓΑΛΛΙΑ
Γλώσσα : ΓΑΛΛΙΚΑ
Διάρκεια: 92'
Το επίσημο site τής ταινίας εδώ
Το site του WWF εδώ
