We don’t learn

All we go to hell

Ladies and gentlemen

We don’t learn

Oh, we can’t

Do it now or never

Μελιτζανοσαλάτα

ΥΛΙΚΑ

3 Μελιτζάνες

1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο

3 σκελίδες σκόρδο

1 Πιπεριά Φλωρίνης

1 φλυτζ.τσαγ. Ελαιόλαδο

3-4 κουτ.σουπ. μηλόξυδο

3 κουτ.σουπ. Μαϊντανό

1 κουτ. Μαγιονέζα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ψήνουμε τις μελιτζάνες και την πιπεριά μέχρι να μαλακώσουν. Ξεφλουδίζουμε την πιπεριά και τις μελιτζάνες και τις πολτοποιούμε μαζί με το κεμμύδι και το σκόρδο. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά

Εκδοχή

Συνετός άνθρωπος και νά 'ναι εκτός εαυτού;

Μέρες που είναι, θα το δούμε κι αυτό.

Να βγάζει και να πετά το σακάκι του,

Ν' αδειάζει μες στο δρόμο τις τσέπες

Και να εξατμίζεται εντός δευτερολέπτων

Σαν να ήταν από πτητική μελάνη.

Κι αυτό θα δούμε κι άλλα.

Τη βροχή να μένει ακίνητη πάνω απ' τη χώρα,

Τα υδάτινα καρφιά της μετέωρα

πάνω από τον βρυχηθμό της πνοής μας.

Τα κρύα προβατάκια των άστρων

να βόσκουνε μια τέτοια βροχή

Και ο μονόφθαλμος ο παρατηρητής των πάντων

Να κλείνει πια το τερατώδες του βλέφαρο.

Ετσι μπορεί να τελειώσουν όλα.

Και ν' απομείνουμε εκεί που ήμασταν πάντα:

Βλάκες γλυκά αποσβολωμένοι

Μες στο Χάος.

Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου

Λιμός

Νεφέλη, 2007

Ο άνθρωπος, το γλωσσικό συμβάν, ένα σώμα αποχωρισμού και επανευρέσεων

«ποιος θα πει τη μοναξιά μιας μητέρας μπροστά στον ύπνο του παιδιού της, τη μοναξιά εκείνων που αγαπούν και δεν αγαπιούνται, αυτών που κρατούν ανείπωτο τον κρυφό τους πόνο μπροστά στους διπλανούς αγνώστους, τη μοναξιά του άρρωστου, του ηλικιωμένου;»

Françoise Dolto (1908–1988)

Francois Boucher

A Sleeping Baby

Τότε οι άλλοι συσπειρώνονται, ασφαλείς, πίσω από σώφρονες, γραπτούς ή άγραφους, νόμους, εμπόδια της επιθυμίας τους τα οποία μόνο στις φαντασιώσεις τους ικανοποιούνται να καταρρίπτουν χωρίς να εκτίθενται σε κανέναν κίνδυνο· αυτοί οι άλλοι τον εγκαταλείπουν, τον αφήνουν μόνο, με τον εαυτό του. Όμως, μολονότι η επιθυμία του τον ταξιδεύει έτσι μοναχικά, ο ζήλος, η αφοσίωσή του στον σκοπό που προσβλέπει, τον λυτρώνουν από την επιρροή σου, μοναξιά, που κάνεις τον άνθρωπο άψυχο πράγμα.

Με επιτακτική την ανάγκη να σου ξεφύγει, και μαζί την ανάγκη να ζήσει, αποτολμά να φτάσει στον σκοπό του επινοώντας πρωτότυπα μέσα, ελεύθερος από τα δεσμά του παρελθόντος. Παρατηρεί, ανακαλύπτει, προχωρά και παραβιάζει τα όρια της γνώσης που η σκέψη, σταματώντας στο γνωστό, διστάζοντας να το αμφισβητήσει ή να το υπερβεί, κρατά αμετάβλητα. Καμιά φορά, γίνεται πέτρα σκανδάλου για όσους δεν διακινδυνεύουν τίποτε και εγκαθίστανται στη σιγουριά ενός αέναα επαναλαμβανόμενου πράττειν, ενός λέγειν που εκφράζεται συντηρητικά, με λόγια νομιμόφρονα.

Εκείνος, εγκαινιάζοντας χάρη στην επιθυμία του ένα πράττειν νέου τύπου, μετά την παραβίαση ανακαλύπτει ότι έχει αλλάξει, διότι απέκτησε μια καινούρια γνώση· και γίνεται πρότυπο αν πετύχει τον σκοπό του.

Τότε άλλοι, για να του ξεφύγουν κι αυτοί, επιτρέπουν στην επιθυμία τους να συναγωνιστεί τη δική του, τον μιμούνται διακινδυνεύοντας με τη σειρά τους να ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξε εκείνος πρώτος, μόνος του· τολμηρή μειοψηφία σε σχέση με την εποχή τους, βρίσκονται μεταξύ τους πέραν του μέχρι τότε δυνατού, πέραν του μέχρι τότε γνωστού, που τα όριά του έχουν μετατοπιστεί. Γίνονται φορείς νέας προόδου, νέων δεσμών και νέας γλώσσας.

Για να σου ξεφύγουν, εκμηδενιστική μοναξιά, εντρυφούν στην επιστήμη, στην τέχνη, στην τεχνολογία οι άνθρωποι· για να απαλλάξουν τη ζωή τους από το θλιβερό και μονότονο βουητό της, κοινότοπη επωδό των «φρονίμων» στην οποία υποτάσσονται όλοι όσοι τους ακούνε και, πειθήνιοι, καλλιεργούν με το πράττειν τους την επανάληψη, όπου τελματώνει η επιθυμία μιμούμενη την ανάγκη, το ίδιο και ο λόγος που, εκεί, μηρυκάζει τον λόγο των άλλων.

Για τη μοναξιά

μτφ. Ελισάβετ Κούκη

Σμίλη, 2008.

H Φρανσουάζ Ντολτό (1908-1988) υπήρξε μία από τις καθοριστικές μορφές του ψυχαναλυτικού κινήματος στη Γαλλία, ιδιαίτερα στον τομέα της ψυχανάλυσης παιδιών. H ψυχαναλυτική πρακτική της αρχίζει τη δεκαετία του ’30, μετά τη διατριβή της Ψυχανάλυση και Παιδιατρική όπου τεκμηριώνει κλινικά το άνοιγμα της Iατρικής προς την Ψυχανάλυση. Θεμελιώδης έννοια της θεωρητικής σκέψης της είναι η ασυνείδητη εικόνα του σώματος, την οποία αναπτύσσει στο ομότιτλο βιβλίο της, το 1984. Tο όνομά της συνδέεται με εκείνο του Z. Λακάν. Στη Φροϋδική Σχολή Παρισίων, που ιδρύει και διευθύνει ο Λακάν από το 1964 ώς το 1980, η Φρανσουάζ Nτολτό κρατά την αυτονομία που της εμπνέει η κλινική εμπειρία της. Στα σεμινάριά της, η θεωρητική επεξεργασία πηγάζει πάντα από την πρακτική των παρευρισκομένων και τη δική της. Tο εξαιρετικά γόνιμο και πλούσιο έργο της χαρακτηρίζεται κυρίως από την αμεσότητα του διαλόγου και ανοίγει τον ιδιαίτερο χώρο της Ψυχανάλυσης στο ευρύ κοινό.

Beautiful lie

Yesterday, today, tomorrow

Fade away like frozen photographs.

Remember, forget

The stakes, the ways you take,

The ways you make the moments pass.

For every regret,

I tell a beautiful lie.

And I would die if you find out.

I tell a beautiful lie every time that I

did not open up my mouth.

All the same, it’s a game,

it’s a play, it’s a war,

it’s a shame that we’re always fighting for.

I don’t mean to cast no blame,

I don’t intend to pretend, I could, never loved you more.

But in the blink of an eye, everything you ever knew can change

And it’s a beautiful lie if you think everything will always stay the same.

Babe.

My babe.

You got a secret – it’s starting to show.

My babe.

Sweet babe.

How long can you keep it?

How far would you go?

You tell a beautiful lie.

And it’s going to, it’s going to drive you crazy.

Babe

My babe.

It’s starting to show.

My babe.

Sweet babe.

How far would you go, go, go to tell a beautiful lie?

Yesterday, today, tomorrow

Fade away like frozen photographs

Remember, forget

Forever.

Lie.

Beautiful lie.

κολοκυθόπιτα

Υλικά

· 1 κιλό κολοκυθάκια

· 2 μέτρια ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα

· 1/2 κούπας λάδι

· 2/3 κούπας σιμιγδάλι

· 1/2 κούπας δυόσμος

· 250γρ. φέτα τριμμένη

· 2 αυγά

· αλάτι, πιπέρι

Παρασκευή

· Τρίβουμε τα κολοκυθάκια στον τρίφτη, αλατίζουμε κι αφήνουμε να στραγγίσουν μισή ώρα

· Κόβουμε ττο κρεμμύδι και τον δυόσμο

· Αναμιγνύουμε όλα τα υλικά μαζί σ' ενα μπωλ

· Λαδώνουμε ένα μεγάλο ταψί και πασπαλίζουμε το με λίγη τριμμένη φρυγανιά και αδειάζουμε μέσα το μίγμα

· Απλώνουμε στην επιφάνεια φέτες ντομάτας και πασπαλίζουμε με φρυγανιά

· Ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου για 1 ώρα περίπου.

Κάποτε... ένα πέταγμα, ένα όνειρο...