Stars open among the lilies.
Are you not blinded by such expressionless sirens?
This is the silence of astounded souls.
Sylvia Plath - Crossing The Water
Φάνηκε η παλιά εξέδρα, ξύλο στο μάτι της θάλασσας.
Ομίχλη με γλάρους στ’ ανοιχτά λαδοφάναρα στην παραλία στους βράχους νεκροί πιλότοι θα μαζεύουν τις πυξίδες τους, κομμάτια από σπασμένα τιμόνια, διαλυμένα όργανα - οσμή καμένου χόρτου.
Μαντεύω το πρόσωπό μου θα ξεκολλήσει σε λίγο απ’ το βυθό θ’ ανέβει γεμάτο φύκια, αφρούς από χρυσάφι με χείλη σκισμένα να σε βρει λέξεις που έγιναν κοράλλια τρυπάνε τα μάγουλα το μέτωπο έχει παντού ξεφλουδίσει
θα το διαβάσεις όμως σωστά μέσα στο πρωινό φως φαίνονται καθαρά τα χρόνια, οι σημασίες οι πληγές από τις Άρπυιες κόκκινες σημαδούρες υποταγμένα γυάλινα κύματα το πέλαγος μια υποψία ευλογίας το σώμα ξέρει πώς να επιζεί μέσα στις θύελλες να κερδίζεται ξανά μέσα στη φύση θέλει πίσω τα όνειρά του ό,τι του στέρησαν δύσκολοι καιροί.
Μαντεύω το πρόσωπό μου ανεβαίνει γεμάτο αστέρια του βυθού να σφραγίσει το δικό σου.
Η ταινία του Αντρέι ΤαρκόφσκιStalker(1979) περιγράφει την προσπάθεια-πορεία τριών ατόμων, ενός φυσικού επιστήμονα-διαθέσιμου να κάνει κτήμα του νέες γνώσεις, που θα γίνουν το εισιτήριό του για ένα Νόμπελ, ενός συγγραφέα-που έχει χάσει την έμπνευσή του και τού Στάλκερ να φτάσουν στο Δωμάτιο όπου εκπληρώνονται οι επιθυμίες. Για να φτάσουν όμως εκεί θα πρέπει να περάσουν μέσα σ' ένα φανταστικό τοπίο που ονομάζεται Ζώνη, η οποία είναι συρματοπλεγμένη-απαγορευμένη από την εξουσία και οι συνηθισμένοι νόμοι της φύσης αναιρούνται.
Ο οδηγός-Στάλκερ, κινείται με αργά και μεθοδικά, έτσι όπως ο κυνηγός ψάχνει το θήραμά του. Είναι αυτός που ξέρει πώς να ξεπεράσει τα εμπόδια και τις παγίδες της Ζώνης για να φτάσει στο Δωμάτιο. Εκεί οδηγεί τον Συγγραφέα και τον Επιστήμονα μόνο που όταν φτάσουν μπροστά από την είσοδο-πόρτα ο Ταρκόφσκι τους ακινητοποιεί. Ο Φόβος, η Αμφιβολία και η Αμφισβήτηση θα τους εμποδίσει να περάσουν το κατώφλι του.
«Η ζώνη είναι ζώνη εδαφική, είναι η ζωή, κι όταν τη διασχισει ένας άνθρωπος μπορεί να συντριβεί ή να τα καταφερει. Εξαρτάται απο τον αυτοσεβασμό του και την ικανοτητά του να διακρινει ανάμεσα στο σηματικό και το εφήμερο».
«Η επιστήμη είναι εμπειρική, ενώ τη σύλληψη της εικόνας, την καθορίζει η δυναμική της αποκάλυψης.» Andrei Tarkovsky
Εν παλαλλήλω... Τσέρνομπιλ 26 Απριλίου 1986!!! 23 χρόνια μετά την έκρηξη στον αντιδραστήρα Νο 4 της πυρηνικής μονάδας του Τσέρνομπιλ, πολλοί εξακολουθούν να αγνοούν τις δραματικές επιπτώσεις αυτής της καταστροφής:
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει εκτιμήσει ότι η συνολική ακτινοβολία που έχει εκλυθεί ήταν 200 φορές μεγαλύτερη από αυτή που απελευθερώθηκε συνολικά από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Περίπου 350.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους που μολύνθηκαν από ραδιενέργεια. Εντούτοις, 9500 άτομα ζουν ακόμα στις ζώνες υποχρεωτικής εκκένωσης.
Γύρω στα 7.000.000άνθρωποι εισπράττουν επιδόματα, συντάξεις και υγειονομική ασφάλιση ως πληγέντα από το Τσέρνομπιλ
Η συνολική οικονομική καταστροφή στην Ουκρανία μόνο υπολογίζεται να υπερβεί τα 165 εκατ. Ευρώ μέχρι το 2015
Μέχρι το 2005, περίπου 4.000 περιπτώσεις καρκίνουτου θυρεοειδούς εκδηλώθηκαν στη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τη Ρωσία σε άτομα που ήταν κάτω των 18 την εποχή του ατυχήματος
Επίσημες αναφορές υπολογίζουν ότι οι θανατηφόροι καρκίνοι φτάνουν τους 9.000. Ανεξάρτητοι επιστήμονες υπολογίζουν ότι συνολικά 30.000-60.000 άτομα θα πεθάνουν από καρκίνους λόγω του ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ
Ο αριθμός των ανθρώπων που διαγνώσθηκαν ως μόνιμα ανάπηροι από το ατύχημα (και τα παιδιά τους) αυξήθηκε από 200 το 1991 σε 64.500 το 1997 και σε πάνω από 91.000 το 2001.
Στην Μ. Βρετανία, πάνω από 2.500 χιλιόμετρα από την πηγή της καταστροφής, 374 κτηνοτροφικές φάρμες με 200.000 πρόβατα ακόμα υφίστανται περιορισμούς λόγω ραδιενεργού μόλυνσης από το ατύχημα στην Ουκρανία. Οι μολυσμένες περιοχές στην Μ. Βρετανία καλύπτουν μια έκταση 750 τετραγ. χιλιομέτρων
Σε ορισμένες περιοχές της Γερμανίας, Αυστρίας, Ιταλίας, Σουηδίας, Φινλανδίας, Λιθουανίας και Πολωνίας, τα άγρια θηράματα (συμπεριλαμβανομένων του αγριόχοιρου και του ελαφιού), τα άγρια μανιτάρια, βατόμουρα και σαρκοφάγα ψάρια των λιμνών ακόμα έχουν επίπεδα μόλυνσης από Καίσιο-136 μερικών χιλιάδων Μπεκερέλ ανά κιλό
Η Κομισιόν δεν περιμένει καμία αλλαγή σύντομα και συμπεραίνει: «Οι περιορισμοί σε ορισμένες τροφές από ορισμένα κράτη μέλη θα πρέπει συνεπώς να συνεχιστούν να εφαρμόζονται για αρκετά χρόνια ακόμα».
Η καταστροφή του Τσέρνομπιλ συνεχίζεται και κανένας ακόμα δεν γνωρίζει την πραγματική έκταση της καταστροφής σε ανθρώπους και περιβάλλον. Ξέρουμε όμως αρκετά ώστε να πούμε πως κανένας δεν μπορεί να αποδεχτεί ακόμα και το παραμικρό ρίσκο του να ξανασυμβεί αυτό ξανά!
«...Να κλαίει και να κηρύσσει ότι η Ζώνη είναι Διαβόλου πειρασμός. Οτι δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτα από κει και να επιστρέψουμε όλα όσα έχουμε πάρει. Και να συνεχίσουμε σαν να μην ήταν η Ζώνη εκεί. Αφήστε τα πράγματα του Διαβόλου στον Διάβολο...»
Arcadi & Boris Strougatski
Πικνίκ δίπλα στο δρόμο
ΑΩ Εκδόσεις (2008) 233 σελ. ISBN 978-960-88250-7-9
Στις 24 Απριλίου του 1915, 300 άτομα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο θάνατο. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα χρόνια μέχρι το 1923, όταν ο αριθμός των νεκρών της Γενοκτονίας έφτασε τους 1.500.000.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
«Τριάντα χιλιάδες Κούρδοι κι ένα εκατομμύριο Αρμένιοι σκοτώθηκαν στα χώματά μας, αλλά κανένας εκτός από μένα δεν τολμάει να μιλήσει γι’ αυτό»
«O,τι κι αν συνέβη στους Aρμένιους της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, εμείς στην Tουρκία θα πρέπει να μιλήσουμε γι’ αυτό. Πρώτα απ’ όλα είναι ένα τουρκικό ζήτημα, ένα ζήτημα ελευθερίας του λόγου, δημοκρατίας και φιλελεύθερης κοινωνίας, παρά ένα διεθνές πολιτικό θέμα»
Orhan Pamuk
Τούρκος συγγραφέας, κατηγορήθηκε για αντιτουρκική συμπεριφορά, όταν συζήτησε σε μια ελβετική εφημερίδα τη σφαγή των Αρμενίων στο τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, καθώς "αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέθλιας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών".
Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Unesco ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, Word book and copyright day, αφιερωμένη σε δύο μεγάλους δημιουργούς τής παγκόσμιας λογοτεχνίας που “έφυγαν” την ίδια ημέρα από τη ζωή (23 Απριλίου 1696), τον Ισπανό συγγραφέα Miguel de Cervantesκαι τον Άγγλο δραματουργό William Shakespeare.
"Μέρα των βιβλίων και των Ρόδων", ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου- Sant Jordi , στην Βαρκελώνη με σύνθημα "'ένα τριαντάφυλλο για την αγάπη, ένα βιβλίο για πάντα" ο άνδρας χαρίζει στην αγαπημένη του ένα τριαντάφυλλο και αυτή θα του το ανταποδώσει με ένα βιβλίο.
Στο επίκεντρο των εκδηλώσεων ο περίφημος δρόμος της Βαρκελώνης La Ramblas". Εκτιμάται ότι μόνο την ημέρα αυτή διακινούνται στη Βαρκελώνη 500.000 βιβλία και εκατομμύρια τριαντάφυλλα.
Ο Rene Aubry είναι αυτοδίδακτος μουσικός. Γεννήθηκε στην Ανατολική Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συνθέτοντας μουσική για τα μπαλέτα τηςCarolyn Carlsonτης Pina Bausch και του Philippe Genty. Το όργανο που κυριαρχεί σε όλες τις συνθέσεις του είναι η κλασική κιθάρα που εμπλουτίζεται και από άλλα ακουστικά όργανα όπως το βιολί, τρομπόνι, ακορντεόν και το κλαρινέτο, προσδίδοντας στην κάθε του σύνθεση κάτι διαφορετικό.
Κορυφαία δουλειά του θεωρείται το σάουντρακ της ταινίας «Killer Kid».
Γράφει, ενορχηστρώνει, παίζει πολλά από τα μουσικά όργανα και παράγει μόνος του τα άλμπουμ του. Με τη μουσική του μάς μεταφέρει σε κόσμους ονειρικούς και πολλές από τις συνθέσεις του μας φέρνουν στο μυαλό τον Μ. Χατζιδάκι, από τον οποίο όπως ο ίδιος λέει επηρεάστηκε καθοριστικά, και στον οποίο αφιέρωσε τον δίσκο του Ne m’oublie pas
« Η μουσική ανήκει στη σφαίρα των αισθήσεων, κυριολεκτικά μάς βοηθάει να ζήσουμε. Αν την αφαιρέσουμε από τον κόσμο, είναι σχεδόν σα να αφαιρούμε την αγάπη».
Πτώχευση δεν λες τίποτα
-
Εμείς που όπου νάναι εξηνταρίζουμε (αλλά πολύ διαφορετικά από τους
εξηντάρηδες του προηγούμενου αιώνα), δυό βασικούς πυλώνες ξέραμε : Μια
πανίσχυρη Δύση ...
Πριν από 14 χρόνια
Οι θάλασσες του Νότου ....
Το να περνάς αυτούς τους δρόμους, όταν βγαίνει Το φεγγάρι στον αέρα, θά ' ναι σαν ξυπνητός να ονειρεύεσαι…
...Ίσως να είχε φθάσει μετά από ένα μακρύ ταξίδι μέσα στ' αμπάρια κάποιου φορτηγού, ή στο πισωβάγονο κάποιου τραίνου εμπορευμάτων που είχε κυλήσει αργά μεσ' απ' τη χώρα, μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα. Ίσως να αποφάσισε να σταθεί όταν είδε τον ήλιο και τη θάλασσα, τις άσπρες επαύλεις και τους κήπους με τις φοινικιές. Το σίγουρο είναι πως ερχόταν από πολύ μακριά, απ' τ' αντίπερα της θάλασσας...
J. M. G. Le Clézio Μόντο και άλλα διηγήματα μτφ Λήδα Παλλαντίου Χατζηνικολή, 1981
Rancière, Jacques Ο αδαής δάσκαλος : Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης μτφ. Δάφνη Μπουνάνου Νήσος, 2008
Το 1818, ο Ζοζέφ Ζακοτό, ένας εξόριστος Γάλλος δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν, ανακάλυψε μια αντισυμβατική μέθοδο διδασκαλίας που έσπειρε τον πανικό στη μορφωμένη Ευρώπη. Μη γνωρίζοντας φλαμανδικά, ο Ζακοτό κατάφερε να διδάξει στα γαλλικά Φλαμανδούς μαθητές που δεν γνώριζαν γαλλικά. Η γνώση, συμπέρανε ο Ζακοτό, δεν είναι απαραίτητη στη διδασκαλία, ούτε η εξήγηση απαραίτητη στη μάθηση. Τα αποτελέσματα αυτού του ασυνήθιστου πειράματος παιδαγωγικής τον οδήγησαν στη διαπίστωση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου νοήμονες. Βασισμένος σε αυτήν τη διαπίστωση, ο Ζακοτό επινόησε μια φιλοσοφία και μια μέθοδο που ονόμασε πνευματική χειραφέτηση, μια μέθοδο που επιτρέπει, για παράδειγμα, σε αναλφάβητους γονείς να διδάξουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.
Με αυτό το βιβλίο ο Γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ρανσιέρ επιτίθεται στις τρέχουσες εκπαιδευτικές και κοινωνιολογικές θεωρίες προτείνοντας μια ριζοσπαστική αναδιατύπωση των όρων εξασφάλισης της ισότητας αλλά και της ελευθερίας. OΖακ Ρανσιέρ γεννήθηκε το 1940. Μαθητής του Αλτουσέρ, δίδαξε στο πανεπιστήμιο Paris VIII και υπήρξε ο εμψυχωτής της ομάδας "Λογικές εξεγέρσεις" που ιδρύθηκε το 1975.
"Δάσκαλος είναι εκείνος που κλείνει τη νοημούνη μέσα σε έναν αυθαίρετο κύκλο απ' όπου θα βγει μόνο αν η ίδια κρίνει ότι είναι αναγκαίο"
«Δάσκαλος είναι αυτός που κρατάει τον ερευνητή στο δρόμο του, σε ένα δρόμο που τον ερευνά συνεχώς μόνος του»
...Ο σύγχρονος Γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ρανσιέρ υποστηρίζει στο βιβλίο του «Ο αδαής δάσκαλος» ότι καμία μεταρρύθμιση, «κανένα κόμμα, καμία κυβέρνηση, κανένας στρατός, κανένα σχολείο και κανένας θεσμός» δεν πρόκειται να λύσει το εκπαιδευτικό πρόβλημα: Είναι αδύνατο, εξηγεί, να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος μεταξύ άγνοιας και επιστήμης, παιδαγωγικής πρακτικής και διδακτικής μεθόδου, αν όλες οι λύσεις προέρχονται μέσα από αυτόν τον ίδιο κύκλο. ...Μόνο με τη βοήθεια της πνευματικής χειραφέτησης μπορούν οι άνθρωποι να μάθουν «να παραλογίζονται όσο το δυνατόν πιο λογικά». Αρα, η καθολική μέθοδος που οδηγεί στη χειραφέτηση αναφέρεται στο κάθε άτομο χωριστά, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζικά ούτε μπορεί να εφαρμοστεί στην κοινωνία. «Η εκπαίδευση», γράφει ο Ρανσιέρ, «μοιάζει με την ελευθερία: Δεν χαρίζεται, κατακτάται». Ο καθένας μπορεί να είναι δάσκαλος ή μαθητής και με την εφαρμογή της καθολικής μεθόδου, ο δάσκαλος μπορεί να διδάξει ακόμα κι αυτά που αγνοεί. Μ’ αυτό τον τρόπο κατάφερε ο Ζοζέφ Ζακοτό να διδάξει ζωγραφική και μουσική ενώ κάθε εισήγησή του ξεκίναγε με τη φράση «δεν έχω τίποτα να σας διδάξω, γιατί δεν ξέρω τίποτα γι’ αυτό το θέμα».
