Αλυσιδωτά... Сталкер, Στάλκερ, κυνηγός

Η ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι Stalker (1979) περιγράφει την προσπάθεια-πορεία τριών ατόμων, ενός φυσικού επιστήμονα-διαθέσιμου να κάνει κτήμα του νέες γνώσεις, που θα γίνουν το εισιτήριό του για ένα Νόμπελ, ενός συγγραφέα-που έχει χάσει την έμπνευσή του και τού Στάλκερ να φτάσουν στο Δωμάτιο όπου εκπληρώνονται οι επιθυμίες. Για να φτάσουν όμως εκεί θα πρέπει να περάσουν μέσα σ' ένα φανταστικό τοπίο που ονομάζεται Ζώνη, η οποία είναι συρματοπλεγμένη-απαγορευμένη από την εξουσία και οι συνηθισμένοι νόμοι της φύσης αναιρούνται.

Ο οδηγός-Στάλκερ, κινείται με αργά και μεθοδικά, έτσι όπως ο κυνηγός ψάχνει το θήραμά του. Είναι αυτός που ξέρει πώς να ξεπεράσει τα εμπόδια και τις παγίδες της Ζώνης για να φτάσει στο Δωμάτιο. Εκεί οδηγεί τον Συγγραφέα και τον Επιστήμονα μόνο που όταν φτάσουν μπροστά από την είσοδο-πόρτα ο Ταρκόφσκι τους ακινητοποιεί. Ο Φόβος, η Αμφιβολία και η Αμφισβήτηση θα τους εμποδίσει να περάσουν το κατώφλι του.

«Η ζώνη είναι ζώνη εδαφική, είναι η ζωή, κι όταν τη διασχισει ένας άνθρωπος μπορεί να συντριβεί ή να τα καταφερει. Εξαρτάται απο τον αυτοσεβασμό του και την ικανοτητά του να διακρινει ανάμεσα στο σηματικό και το εφήμερο».

«Η επιστήμη είναι εμπειρική, ενώ τη σύλληψη της εικόνας, την καθορίζει η δυναμική της αποκάλυψης.»
Andrei Tarkovsky

Εν παλαλλήλω... Τσέρνομπιλ 26 Απριλίου 1986!!!
23 χρόνια μετά την έκρηξη στον αντιδραστήρα Νο 4 της πυρηνικής μονάδας του Τσέρνομπιλ, πολλοί εξακολουθούν να αγνοούν τις δραματικές επιπτώσεις αυτής της καταστροφής:

• Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει εκτιμήσει ότι η συνολική ακτινοβολία που έχει εκλυθεί ήταν 200 φορές μεγαλύτερη από αυτή που απελευθερώθηκε συνολικά από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
• Περίπου 350.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους που μολύνθηκαν από ραδιενέργεια. Εντούτοις, 9500 άτομα ζουν ακόμα στις ζώνες υποχρεωτικής εκκένωσης.
• Γύρω στα 7.000.000 άνθρωποι εισπράττουν επιδόματα, συντάξεις και υγειονομική ασφάλιση ως πληγέντα από το Τσέρνομπιλ
• Η συνολική οικονομική καταστροφή στην Ουκρανία μόνο υπολογίζεται να υπερβεί τα 165 εκατ. Ευρώ μέχρι το 2015
• Μέχρι το 2005, περίπου 4.000 περιπτώσεις καρκίνουτου θυρεοειδούς εκδηλώθηκαν στη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τη Ρωσία σε άτομα που ήταν κάτω των 18 την εποχή του ατυχήματος
• Επίσημες αναφορές υπολογίζουν ότι οι θανατηφόροι καρκίνοι φτάνουν τους 9.000. Ανεξάρτητοι επιστήμονες υπολογίζουν ότι συνολικά 30.000-60.000 άτομα θα πεθάνουν από καρκίνους λόγω του ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ
• Ο αριθμός των ανθρώπων που διαγνώσθηκαν ως μόνιμα ανάπηροι από το ατύχημα (και τα παιδιά τους) αυξήθηκε από 200 το 1991 σε 64.500 το 1997 και σε πάνω από 91.000 το 2001.
• Στην Μ. Βρετανία, πάνω από 2.500 χιλιόμετρα από την πηγή της καταστροφής, 374 κτηνοτροφικές φάρμες με 200.000 πρόβατα ακόμα υφίστανται περιορισμούς λόγω ραδιενεργού μόλυνσης από το ατύχημα στην Ουκρανία. Οι μολυσμένες περιοχές στην Μ. Βρετανία καλύπτουν μια έκταση 750 τετραγ. χιλιομέτρων
• Σε ορισμένες περιοχές της Γερμανίας, Αυστρίας, Ιταλίας, Σουηδίας, Φινλανδίας, Λιθουανίας και Πολωνίας, τα άγρια θηράματα (συμπεριλαμβανομένων του αγριόχοιρου και του ελαφιού), τα άγρια μανιτάρια, βατόμουρα και σαρκοφάγα ψάρια των λιμνών ακόμα έχουν επίπεδα μόλυνσης από Καίσιο-136 μερικών χιλιάδων Μπεκερέλ ανά κιλό
• Η Κομισιόν δεν περιμένει καμία αλλαγή σύντομα και συμπεραίνει: «Οι περιορισμοί σε ορισμένες τροφές από ορισμένα κράτη μέλη θα πρέπει συνεπώς να συνεχιστούν να εφαρμόζονται για αρκετά χρόνια ακόμα».

Η καταστροφή του Τσέρνομπιλ συνεχίζεται και κανένας ακόμα δεν γνωρίζει την πραγματική έκταση της καταστροφής σε ανθρώπους και περιβάλλον. Ξέρουμε όμως αρκετά ώστε να πούμε πως κανένας δεν μπορεί να αποδεχτεί ακόμα και το παραμικρό ρίσκο του να ξανασυμβεί αυτό ξανά!

φωτογραφικό υλικό εδώ

«...Να κλαίει και να κηρύσσει ότι η Ζώνη είναι Διαβόλου πειρασμός. Οτι δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτα από κει και να επιστρέψουμε όλα όσα έχουμε πάρει. Και να συνεχίσουμε σαν να μην ήταν η Ζώνη εκεί. Αφήστε τα πράγματα του Διαβόλου στον Διάβολο...»

Arcadi & Boris Strougatski

Πικνίκ δίπλα στο δρόμο

ΑΩ Εκδόσεις
(2008)
233 σελ.
ISBN 978-960-88250-7-9