Στις 24 Απριλίου του 1915, 300 άτομα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο θάνατο. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα χρόνια μέχρι το 1923, όταν ο αριθμός των νεκρών της Γενοκτονίας έφτασε τους 1.500.000.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
«Τριάντα χιλιάδες Κούρδοι κι ένα εκατομμύριο Αρμένιοι σκοτώθηκαν στα χώματά μας, αλλά κανένας εκτός από μένα δεν τολμάει να μιλήσει γι’ αυτό»
«O,τι κι αν συνέβη στους Aρμένιους της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, εμείς στην Tουρκία θα πρέπει να μιλήσουμε γι’ αυτό. Πρώτα απ’ όλα είναι ένα τουρκικό ζήτημα, ένα ζήτημα ελευθερίας του λόγου, δημοκρατίας και φιλελεύθερης κοινωνίας, παρά ένα διεθνές πολιτικό θέμα»
Orhan Pamuk
Τούρκος συγγραφέας, κατηγορήθηκε για αντιτουρκική συμπεριφορά, όταν συζήτησε σε μια ελβετική εφημερίδα τη σφαγή των Αρμενίων στο τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, καθώς "αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέθλιας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών".
