Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

George Steiner

Η κυριαρχία της σκέψης, της απόκοσμης ταχύτητας της σκέψης εξυψώνει τον άνθρωπο πάνω από κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα. Κι όμως, τον αφήνει ξένο για τον ίδιο τον εαυτό του και για τα μέγέθη του κόσμου.

George Steiner

Δέκα (πιθανοί) λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης
Scripta


Ο Τζωρτζ Στάινερ (George Steiner) γεννήθηκε το 1929 στο Παρίσι από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής. Η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αμερική το 1940. Ήδη από τα πρώτα παιδικά του χρόνια μιλούσε τρεις γλώσσες· Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη με υποτροφία Rhodes.
Καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια του Καίμπριτζ, της Γενεύης και της Οξφόρδης, επαγγελματίας κριτικός βιβλίου στα εγκυρότερα λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες του καιρού μας, παθιασμένος αναγνώστης, στιλίστας δοκιμιογράφος κι επιπλέον μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος.
Είναι τιμητικό μέλος της αμερικανικής ακαδημίας των τεχνών και των επιστημών, ένας τιμητικός συνεργάτης Balliol του κολλεγίου της Οξφόρδης. Του έχει απονεμηθεί το Chevalier de lα Légion d'Honneur από τη γαλλική κυβέρνηση και το βραβείο Capote Truman το 1998. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε μέλος της βρετανικής ακαδημίας. Το 2004 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αν γινόταν υπουργός Παιδείας ή Πολιτισμού, ο Στάινερ, δηλώνει ότι θα δημιουργούσε ησυχαστήρια όπου τα παιδιά θα μπορούσαν να μάθουν να διαβάζουν, έτσι ώστε η ανάγνωση ­ αυτή η «τέχνη της ελευθερίας» ­ να μην καταντήσει προνόμιο της ελίτ, και θα επανέφερε την αποστήθιση...«Αυτό που έχετε μάθει απ' έξω καμία Γκεστάπο ή CIA δεν μπορεί να σας το στερήσει. Η αποστήθιση ενός ποιήματος σας εξασφαλίζει κατά κάποιον τρόπο ένα καταφύγιο μέσα στο χάος».

Ένθερμος θαυμαστής του "γαλλικού θάυματος". Το γεγονός ότι η Γαλλία μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ορθοπόδησε όχι μόνον οικονομικά, αλλά, κυρίως, κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σκέψη με ονόματα όπως ο Σαρτρ, ο Καμύ, ο Μπουρντιέ, ο Ντεριντά, ο Φουκό, ο Λακάν και ο Μπαρτ , είναι ένα επίτευγμα, που πιστεύει, ότι το συγκριτικό του ανάλογο υπάρχει μόνο στην εποχή του Διαφωτισμού.

Απαισιόδοξος για το μέλλον μια « δημοκρατία μοναχικών ψυχών που δεν θα έχουν πλέον κανένα υπέρτατο ον στο οποίο να στραφούν». Ο άνθρωπος θα στέκεται πλέον απομονωμένος απέναντι στο κενό, στη θεία σιωπή. «Και τότε θα δούμε ένα χαμόγελο προφητικό στο πρόσωπο του Μονταίνιου και του Βολτέρου και ένα πιο βίαιο σε αυτό του Ρεμπό».

Χαρακτηρίζει τον εαυτό του "πλατωνιστή αναρχικό"

Εργογραφία-Ελληνικές εκδόσεις
Τίτλοι στη βάση ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ:

(2007) Δέκα (πιθανοί) λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης, Scripta
  • (2005) Errata , Scripta
  • (2004) Μετά τη Βαβέλ , Scripta
  • (2002) Περί δυσκολίας , Ψυχογιός
  • (2002) Στον πύργο του Κυανοπώγωνα , Scripta
  • (2001) Αξόδευτα πάθη , Νεφέλη
  • (2001) Οι Αντιγόνες , Καλέντης
  • (2000) Η βαρβαρότητα της άγνοιας , Scripta
  • (1997) Η σιωπή και ο ποιητής , Έρασμος
  • (1988) Ο θάνατος της τραγωδίας , Δωδώνη


  • ...Με τη σκέψη δίνουμε το παρόν στον εαυτό μας...
    ...Δύο είναι οι διαδικασίες τις οποίες αδυνατούν να σταματήσουν οι άνθρωποι όσο είναι ζωντανοί: η αναπνοή και η σκέψη...
    ...Η σκέψη είναι απίστευτα σπάταλη...
    ...Η γλώσσα προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της στη σκέψη...
    ...Παγιδευμένοι μες στη μεγάλη φυλακή της γλώσσας, δεν φτάνουμε σε κάποια εύλογη, πόσο μάλλον "μεταφράσιμη", ιδέα για το πώς θα μπορούσε να είναι η βουβή, η ανείπωτη σκέψη...

    George Steiner
    Δέκα (πιθανοί) λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης
    Scripta

    ...Για τον καθένα μας, υπάρχουν ομάδες τόνων, ιδιαίτερες λέξεις και φράσεις πού ή είναι χαραγμένες στη συνείδησή μας ή διακλαδώνονται, θα λέγαμε, στο υποσυνείδητο, και που οι τύποι του νοήματός τους, το ειδικό βάρος είναι βαθύτατα δικό μας...