ΑΚΡΩΤΗΡΙΑ
Ένα χάθηκε για να μείνει μόνο
Με τη φωνή του μεγάλου ωκεανού
Ένα άλλο στάθηκε όρθιο κι έκαστε
Την ίδια στιγμή
Το άλλο κετέβηκε απ’ του ψηλούς βράχους
Και μπήκε στον αφρό του χειμάρρου
Ως τον αστράγαλο.
Ένα άλλο χάθηκε για να μείνει μόνο
Με τη φωνή του μεγάλου ωκεανού
Και κρύφτηκε σ’ ένα σύδεντρο
Κάποιο άλλο έκοψε τα τελευταία πιο
Γυμνά λουλούδια της γής
Ένα άλλο έγινε ερωδιός
Το άλλο έγινε ένα κομμάτι ξύλο
Που πλέει στο νερό
Εκείνο στην αρχή του ποιήματος
Έγινε το κύμα
Κι αργότερα ήρθε πάνω στη γη
Ο ερωδιός έγινε μια φάλαινα
Που μας έκανε όλους να ξεράσουμε τα χέρια μας
Οι στάσεις της γιόγκα έγιναν τα μάτια
Της γύρης απ’ το λουλούδι που έκοψα
Για σένα που ήταν το κέντρο
Της φωνής του μεγάλου ωκεανού
Που μπήκε στις ζωές μας ξανά
Με την οικειότητα του οτιδήποτε στον κόσμο
Με το συνεχές τίναγμά του πάνω στους βράχους
Το δράμα του και την ακινησία
Των λιμανιών και τις διαβρώσεις
Των γκρεμών και των απίστευτών
Νεκραναστάσεων και το καθαρό πιτσίλισμα
Του αφρού των οργασμών της αιώνιας φωνής
Με την αρχή του ηλεκτρικού αιθέρα
Τώρα γενναιόδωρα ανάμεσά μας πετούν
Οι μέλισσες
Υγρή πάνω στα πρόσωπά μας η βασανιστική
Ελευθερία των όψεων
Και οι ονειρεμένες γλώσσες των ταξιδιών
Παντοδύναμες σαν πετάμε πάνω απ’ τη γη
Που ήταν ο ίδιος ο ωκεανός
Σαν ανθρώπινα φορτηγά πλοία
Των οριζόντων των γραμμάτων της σιωπής
Μακρύ μακρύ μακρύτερο
Μαλακό νήμα σ’ αυτόν τον κόσμο των ψαράδων
Βαθύ βαθύ βαθύτερο
Άκουσμα της ζωής μαζί ολόκληρη και
Ριγμένη στη θάλασσα για αβαρία
Σαν άπιαστα λευκά φορτία στις άκρες
Των κυμάτων
Τα λαρύγγια τα τραγουδιστά μας λαρύγγια
Ήσυχα μέσα του με τη φοβερή αίσθηση
Στο εσωτερικό στόμα της σιωπής
Και του σάλου
Οι θάνατοί μας ήσυχοι στο σημείο
Επαφής αυτής της μεγάλης ζωής
Που απλώνεται μπροστά μας
Σαν μια μοίρα που εκφράζουν
Τα ουράνια τόξα.
εισαγωγή – μετάφραση Γιάννης Λειβαδάς
επιμέλεια Παυλίνα Παμπούδη
εκδόσεις Ροές, Αθήνα 2003.
Τζακ Χίρσμαν (Jack Hirschman). Γεννήθηκε το 1933 στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε καθηγητής του Jim Morisson στο Ucla, πριν να παραιτηθεί λόγω των αντιπολεμικών του πεποιθήσεων, εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ. Μετά την παραίτησή του ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, και παρέμεινε για δύο χρόνια φιλοξενούμενος του Λέοναρντ Κοέν, στην Ύδρα. Γνωρίστηκε με την Νανά Ησαΐα, την Μαργαρίτα Καραπάνου, την Κατερίνα Γώγου και πολλούς άλλους νεοέλληνες ποιητές και ποιήτριες. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει παραπάνω από εκατό βιβλία ποίησης και μεταφραστικού έργου από εννέα γλώσσες. Το 2006 ανακηρύχθηκε σε poet laureate της πόλης του Σαν Φρανσίσκο.Ενεργό μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Τα τελευταία του βιβλία εκδόθηκαν στην Ιταλία και στην Γαλλία. Ζει στο Σαν Φραγκίσκο και ταξιδεύει συνεχώς στην Ευρώπη, όπου δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια. Δήλωσε χαρακτηριστικά στο μεταφραστή του βιβλίου πως «οι πραγματικοί πρόδρομοι των Μπιτ ήταν οι Ρώσοι φουτουριστές και οι μάγκες του Ρεμπέτικου…»
