Για την ακρίβεια έχουμε ένα πρωτογενές αφηγηματικό υλικό που μπήκε σε τάξη από όσους άκουγαν και κατέγραφαν τις ατέρμονες τηλεφωνικές συνομιλίες των σημερινών υποδίκων. Ειδικότερα, σ΄ αυτή τη μεγάλη αφήγηση ποικίλων κατορθωμάτων, ενυπάρχουν πάμπολλες κοιλότητες-μήτρες για μεγαλύτερες αφηγηματικές συνθέσεις. Μάλιστα μπορούμε να αναφερθούμε σε ένα νέο γραμματολογικό είδος, στο «τηλεφωνικό» (όπως λέμε επιστολικό) μυθιστόρημα, προφορικής μορφής, με πολλές και ποικίλες φωνές, αλλά με ένα θέμα: τις πολλαπλές δράσεις της λεγόμενης συμμορίας των 16. Ομως δεν υπάρχουν αυτοτελείς περιγραφές, συνόψεις, κεφάλαια ή παράγραφοι. Πρόκειται για ένα χύμα κείμενο τηλεφωνικών διαλόγων που ωστόσο συγκροτεί μια ζωηρή και απροσποίητη αφήγηση σχετικά με ποικίλες εγκληματικές δραστηριότητες της «Εταιρείας», κρίσεις για πρόσωπα, θεσμούς και πράγματα, σχέδια επιχειρηματικά, οικονομικούς σχεδιασμούς, δείγματα λαϊκής θυμοσοφίας, μορφές οικογενειακής αλληλεγγύης κ.ά. Με μια λέξη το κείμενο αυτό δείχνει από μέσα και «εν προόδω» την ακατέργαστη, αμοντάριστη αλλά υπαρκτή και αληθή εικόνα ενός κόσμου που τον φανταζόμαστε αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να τον δούμε σε πραγματική δράση από τόσο κοντά.
Το μυθιστόρημα των «16»
Γνωρίζει, άλλωστε, πολύ καλά από αφηγηματικές τεχνικές, αποδόμηση και σάτιρα ο συγγραφέας τού "Χρονικού τού Δαρείου"
