Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Βαρυτική έλξη στο φάντασμα της επιθυμίας του

... Δεν υπάρχει πιο εγκόμιος τόπος στον κόσμο από τη Νέα Υόρκη, γεμάτη από όλους εκείνους τους ανθρώπους με τα κινητά, που πάνε σε εστιατόρια, έχουν ερωτικές περιπέτειες, αλλάζουν δουλειές, διαβάζουν τις ειδήσεις, αναλώνονται σε πολιτικά πάθη. Κι εγώ είχα σκεφτεί να επιστρέψω, να ξαναρχίσω να ζω εκεί μετενσαρκωμένος, να ξαναπιάσω απ' την αρχή όλα τα πράγματα που είχα αποφασίσει να παρατήσω-έρωτα, επιθυμία, καβγάδες, επαγγελματικές συγκρούσεις, όλη τη ρυπαρή κληρονομιά του παρελθόντος-αλλά, αντίθετα σαν σε σκηνή από παλιά ταινία παιγμένη σε γρήγορη ταχύτητα, έκανα το πιο σύντομο πέρασμα, μόνο και μόνο για να αποσυρθώ και να ξαναγυρίσω εδώ. Το μόνο που συνέβη ήταν ότι παραλίγο να συμβεί κάτι-κι όμως, εγώ ξαναγύριζα λες και είχαν συμβεί τρομερά γεγονότα. Δεν είχα επιχειρήσει τίποτε στην πραγματικότητα, τις λίγες μέρες που κοντοστάθηκα εκεί ξεχειλίζοντας από ματαίωση, έχοντας δεχτεί αλλεπάλληλα πλήγματα στην ανελέητη αναμέτρηση ανάμεσα στους "όχι πια" και τους "όχι ακόμη". Μου αρκούσε τόση ταπείνωση.
Τώρα είχα ξαναγυρίσει εκεί που δεν θα υποχρεωνόμουν ποτέ να συγκρουστώ με κανέναν, ούτε να λαχταρήσω οτιδήποτε.. εκεί που θα περιφερόμουν όντας κάποιος, πείθοντας τους ανθρώπους για το ένα ή για το άλλο, αναζητώντας έναν ρόλο στο δράμα της εποχής μου...

Philip
Roth
Φεύγει το φάντασμα
μτφ.
Κατερίνα Σχινά
Πόλις, 2009

http://www.biblionet.gr/images/covers/b143232.jpg
Στο «Φεύγει το φάντασμα», για μια ακόμη φορά, ο Ροθ/Ζούκερμαν ακροβατεί πάνω στο τεντωμένο σχοινί που χωρίζει την πραγματική ζωή από τη μυθοπλασία: το (υπαρκτό;) σκάνδαλο που αναζητά ο Κλάιμαν στη ζωή του νεκρού πια Λόνοφ και το «θεατρικό» που στήνει ο Ζούκερμαν για να αφηγηθεί την ερωτική του εμμονή με την Τζέιμι, όλα μοιάζουν με «ζωές που μετατρέπονται σε ιστορίες ή ιστορίες που μετατρέπονται σε ζωές», όπως λέει και η Ερμιόνη Λι για την πεζογραφία του Ροθ. Τη σωματική κόπωση του Ζούκερμαν κάποιοι κριτικοί τη διέκριναν και στο γράψιμο του Ροθ. Στα 75 του όμως, ο μεγάλος αυτός συγγραφέας αποδεικνύει ότι διατηρεί ακόμα το πνευματικό του σφρίγος. Οσον αφορά την ελληνική έκδοση, ζήλεψα τη μεταφραστική δεινότητα της Κατερίνας Σχινά

Ηλίας Μαγκλίνης

Ο Φίλιπ Ροθ γεννήθηκε το 1933 στο Νιούαρκ του Νιού Τζέρσεϊ. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στα Πανεπιστήμια του Bucknell και του Σικάγο. Διετέλεσε καθηγητής της συγκριτικής λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια του Πρίνστον, της Νέας Υόρκης (Hunter College) και της Πενσυλβανίας. Διηύθυνε τη σειρά "Συγγραφείς της άλλης Ευρώπης" στις εκδόσεις Penguin και γνώρισε στο αμερικανικό κοινό συγγραφείς όπως ο Bruno Schulz και ο Μίλαν Κούντερα. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν τα έργα του "Το σύνδρομο Πόρτνοϊ", "Το βυζί", "Απάτη", "Η πατρική κληρονομιά", "Το θέατρο του Σάμπαθ", "Αντίο Κολόμπους", "Η ζωή μου ως άντρα", "Αμερικανικό ειδύλλιο", "Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή", "Επιχείριση Σάυλωκ", "Ζούκερμαν δεσμώτης", "Αντιζωή", "Κι ό,τι θέλει ας γίνει", "Το ζώο που ξεψυχά", "Το ανθρώπινο στίγμα", "Ο καθηγητής του πόθου", "Καθένας", "Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής". Ο Φίλιπ Ροθ έχει τιμηθεί με τα βραβεία National Book Award, Pulitzer, PEN/Faulkner, National Book Critics Circle Award, National Medal of Arts και με το Gold Medal in Fiction της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων. Πρόσφατα ο Ροθ έλαβε δύο από τα πιο έγκυρα βραβεία PEN: το 2006 το βραβείο PEN/Nabokov για το σύνολο του έργου του και το 2007 το βραβείο PEN/Saul Bellow for Achievement in American Fiction. Ο Ροθ είναι ο μόνος εν ζωή αμερικανός συγγραφέας που τα "Άπαντά" του εκδίδονται σε πλήρη και οριστική έκδοση από τη Library of America.

http://graphics8.nytimes.com/images/2005/09/04/arts/roth.port.184.1650.jpg

(2009) Φεύγει το φάντασμα, Πόλις
(2008) Η αντιζωή, Πόλις
(2008) Το σύνδρομο Πόρτνοϊ, Πόλις
(2007) Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής, Πόλις
(2006) Καθένας, Πόλις
(2006) Ο καθηγητής του πόθου, Πόλις
(2005) Κι ό,τι θέλει ας γίνει, Πόλις
(2004) Ζούκερμαν δεσμώτης, Πόλις
(2004) Κουβέντες του σιναφιού, Πόλις
(2003) Το ανθρώπινο στίγμα, Πόλις
(2002) Το ζώο που ξεψυχά, Πόλις
(2001) Επιχείρηση Σάυλωκ, Πόλις
(2000) Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή, Πόλις
(1999) Αμερικανικό ειδύλλιο, Πόλις
(1998) Το θέατρο του Σάμπαθ, Χατζηνικολή
(1996) Αντίο Κολόμπους, Πόλις
(1996) Η ζωή μου ως άντρα, Πόλις
(1995) Πατρική κληρονομιά, Χατζηνικολή
(1993) Απάτη, Χατζηνικολή
(1984) Το βυζί, Γράμματα
(1980) Η νόσος του Πορτνόυ, Γράμματα

Ορισμένες φορές με στενοχωρεί ο ίδιος μου ο εαυτός, αλλά ποτέ οι αντιδράσεις για το έργο μου. Όταν ένα βιβλίο φεύγει από τα χέρια σου, ο αναγνώστης μπορεί να κάνει με αυτό ό,τι θέλει
Philip Roth