"I am a passionate writer, I think - maybe there is no other kind - by which I mean I bring all of myself to a book, and am unstinting: I find it hard to compromise the voices in my head."
Anne Enright
Η δουβλινέζα Anne Enright κέρδισε το βραβείο booker 2007 με το μυθιστόρημά της The Gathering, που πραγματεύεται μια συγκινητική ιστορία με οικογενειακές σχέσεις και προσωπικά αδιέξοδα στην Αγγλία και την Ιρλανδία. «Το βιβλίο ρίχνει μια κοφτερή ματιά στα δεινά μιας ταλαιπωρημένης οικογένειας, χρησιμοποιώντας σκληρή και ενδιαφέρουσα γλώσσα», δήλωσε ο πρ όεδρος τής επιτροπής Howard Davies.
Γεννημένη το 1962 στο Δουβλίνο συνεχίζει την παράδοση της ιρλανδικής πεζογραφίας των Iris Murdoch, Roddy Doyle and John Banville που επίσης βραβεύτηκαν με booker.
Σπούδασε στο Trinity College Dublin, στον Καναδά και στο University of East Anglia, όπου και πήρε M.A. στη δημιουργική γραφή. Δίδαξε στο Angela Carter και στο Malcolm Bradbury. Για έξι χρόνια ήταν τηλεοπτικός παραγωγός και διευθυντής τού RTÉ τού Δουβλίνου. Η αποκλειστική ενασχόλησή της με τη συγγραφή αρχίζει το 1993.
Έχει δημοσιεύσει τα δοκίμια, διηγήματα και μυθιστορήματα.
H συλλογή διηγημάτων της"Portable virgin" κέρδισε το 1991 το βραβείο Rooney, καιτο μυθιστόρημά της "What are you like?" το βραβείο Encoreτο 2000.Σπούδασε στο Trinity College Dublin, στον Καναδά και στο University of East Anglia, όπου και πήρε M.A. στη δημιουργική γραφή. Δίδαξε στο Angela Carter και στο Malcolm Bradbury. Για έξι χρόνια ήταν τηλεοπτικός παραγωγός και διευθυντής τού RTÉ τού Δουβλίνου. Η αποκλειστική ενασχόλησή της με τη συγγραφή αρχίζει το 1993.
Έχει δημοσιεύσει τα δοκίμια, διηγήματα και μυθιστορήματα.
Στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της "Alma perdita" σε μετάφραση Πόλυς Μοσχοπούλου,
όπου η ηρωίδα Ελίζα Λυντς είχε κάποτε θεωρηθεί η ομορφότερη και πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου. Αυτή η άσημη ιρλανδέζα του 19ου αιώνα μπόρεσε να πραγματοποιήσει ένα αφάνταστο ταξίδι και να μοιραστεί τη δόξα και τη δύναμη του εραστή της Φρανσίσκο Λόπες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ακολουθώντας -αλλά και σπρώχνοντας η ίδια- τον εκκολαπτόμενο δικτάτορα της Παραγουάης σ' όλες τις αιματηρές περιπέτειες όπου έμελλε να βυθίσει τη χώρα του. Εκείνο που δεν μπόρεσε ήταν να τινάξει από πάνω της ήταν ο χαρακτηρισμός της "ιρλανδέζας πόρνης" που της επιφύλαξε η νέα της πατρίδα. Ούτε άλλωστε να σταματήσει την ξέφρενη κούρσα προς το όνειρο, το μεγαλείο και την καταστροφή, που παράσερνε τη "χαμένη ψυχή" της. Η μοίρα της είχε κάτι από την εκτυφλωτική μα φευγαλέα λάμψη των κοσμημάτων και των ρούχων που δεν έπαψε να διαλέγει και να φοράει με τόση χάρη, την ίδια στιγμή που το τοπίο της φρίκης μεγάλωνε ολόγυρά της.
