Η επυρσοκρότηση μπορεί να καταλήξει σε αυτοχειριασμό ή αυτοτραυματισμό, θα το νιώσουμε· μπορεί όμως να εκληφθεί και σαν πιστολιά του αφέτη, σαν σινιάλο για εκκίνηση. Βεβαίως μπορεί να σημαίνει και τα δύο: ο πυροβολών αφέτης τραυματίζεται καίρια και οι δρομείς ξεχύνονται στην κούρσα.
Ποια είναι η κούρσα; Ποιοι οι δρομείς; Ποιο το τέρμα και ποιο το έπαθλο; Κούρσα είναι η Ζωή Μετά Το ΔΝΤ, μετά την πτώχευση. Δρομείς, οι Ελληνες, όλοι ή σχεδόν όλοι. Τέρμα και έπαθλο η διάσωση της κοινωνίας και της χώρας.
Είπαμε, σύμφωνα με ένα σενάριο, ο αφέτης αυτοτραυματίζεται, εξουδετερώνεται. Πράγματι, το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα σε αυτό το σημείο, παρότι προσπαθεί ακόμη να διατηρήσει κάποια εξουσία, υπό το φως των ραγδαίων εξελίξεων φαίνεται να εξουδετερώνεται: εφεξής χάνει τον έλεγχο των κινήσεων, χάνει τη δυνατότητα πολιτικών πρωτοβουλιών, και πολύ σύντομα, καθώς ο πολιτικός χρόνος πια έχει πυκνώσει πρωτόγνωρα, θα χάσει την ανοχή του κοινωνικού σώματος, θα χάσει και τα τελευταία ίχνη πολιτικής νομιμοποίησης.
Nίκος Γ. Ξυδάκης
Jean Echenoz "Δρόμος αντοχής", μτφ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πόλις, 2010
Ο συγγραφέας αφηγείται τη ζωή του τσέχου δρομέα μεγάλων αποστάσεων Εμίλ Ζάτοπεκ.Ο Ζάτοπεκ, που γεννήθηκε στη Μοραβία το 1922 και πέθανε στην Πράγα το 2000, άρχισε να ασκείται στους δρόμους αντοχής στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και, αρχής γενομένης το 1948, εξελίχθηκε σε παγκόσμια δόξα του στίβου (5.000 μέτρα, 10.000 μέτρα,μαραθώνιος), με αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας του τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι (1952), όπου κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια.
Ο Εμίλ αναγνωρίζεται ως πρωταθλητής κόσμου και -εδώ ανανεώνεται δραματικά το ενδιαφέρον(!)- ως «φαινόμενο του υπαρκτού σοσιαλισμού».
Οι Αρχές τον υπολογίζουν ως «πολιτικό κεφάλαιο», και φοβούνται ότι, σε μια από τις εξόδους του από τη χώρα, ο «άνθρωπος-ατμομηχανή» μπορεί να ζητήσει άσυλο στη «ρυπαρή μεριά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων».
Το 1957 τον βρήκε αξιωματικό του τσεχοσλοβακικού στρατού, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και υπάλληλο του Υπουργείου Αμύνης.
Ενώ τον καλούν στο Λος Άντζελες, η στρατιωτική επιτροπή του απαγορεύει την έξοδο από τη χώρα.
Ταγματάρχης πλέον, υποχρεούται να αποβεί φερέφωνο. Αναγκάζεται να αποφανθεί χλευαστικά ή υποτιμητικά για πολλές χώρες του «υπαρκτού ιμπεριαλισμού» και έτσι του απαγορεύεταιη είσοδος στη Γαλλία και αλλού.
Δεν θα πάψει να τρέχει -ακόμη και μαραθώνιο- και να κερδίζει μετάλλια, έστω και αν η ηλικία τον εμποδίζει, μόνο που η ταυτότητά του έχει μεταλλαγεί ουσιαστικά. Η αθλητική του οντότητα έχει επισκιαστεί από την πολιτική εκμετάλλευση.
Μετά την καταστολή της "Άνοιξης της Πράγας", εξαιτίας του ότι είχε ταχθεί ανοιχτά στο πλευρό του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, τον απέταξαν απ' τον στρατό, τον διέγραψαν από το Κόμμα, τον εξανάγκασαν να κάνει την αυτοκριτική του, και διορίζεται αποθηκάριος στα ορυχεία ουρανίου κοντά στα γερμανικά σύνορα και μετά οδοκαθαριστής, την ίδια εποχή που ο Ντούμπτσεκ γίνεται κηπουρός!
