Νίκος Κρυωνίδης, Ζωγραφική 1994
Είν' όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
Ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα στ' άλο;
Edgar Allan PoeA dream within a dream, 1849
"Ποίηση και φαντασία"
μτφ. Κώστας Ουράνης
Πλέθρον
Ο Νίκος Κρυωνίδης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1963 και από το 1980 μέχρι το 1987 σπούδασε αρχιτεκτονική στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Ξεκίνησε να παρουσιάζει τα έργα του (ζωγραφική, κατασκευές και εγκαταστάσεις) από το 1988. Έχει πραγματοποιήσει δεκατρείς ατομικές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και έχει συμμετάσχει σε δεκατέσσερις ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Ισπανία.
Στο ζωγραφικό του έργο, χειρονομιακό και αφηρημένο, συγκλίνουν ο έλεγχος και η ελευθερία της γραμμής, το ηθελημένο και το τυχαίο, ενώ κυριαρχεί η αέναη μεταλλαγή της ύλης. Συντάσσει το εικαστικό του λεξιλόγιο με ρυθμικές διατάξεις, διαδοχές και αντιθέσεις συνδυάζοντας την τρυφερότητα της γραφής με την αμεσότητα και τη βίαιη χρήση του χρώματος, φανερώνοντας έτσι τις εκλεκτικές συγγένειες με το έργο του Cy Twombly.
Η απρόοπτη μεταμόρφωση του οικείου καθημερινού αντικειμένου, αλλά και ερωτήματα σχετικά με τη μορφή που έχει πάρει ο σύγχρονος πολιτισμός τον απασχολούν στις εγκαταστάσεις και στις κατασκευές του. Συγκεκριμένα, διερευνά με χιούμορ και ευρηματικότητα τα δεδομένα του σύγχρονου πολιτισμού σε συνδυασμό με τις μνήμες της παιδικής ηλικίας αλλά και με αναφορές στη συλλογική μνήμη. Με ντανταϊστικό πνεύμα συναθροίζει οbjets trouves (μικρά ζώα, πλαστικά παιγνίδια, κ.ά.) και αντικείμενα της καθημερινής ζωής (κλειδιά, δισκέτες, εισιτήρια κ.ά.). Στο μικρόκοσμο που δημιουργεί, ο κυνισμός συνυπάρχει με την παιδική αθωότητα και το συχνά καυστικό χιούμορ με τη σκληρή, μερικές φορές, πραγματικότητα του δυτικού πολιτισμού.
Στο ζωγραφικό του έργο, χειρονομιακό και αφηρημένο, συγκλίνουν ο έλεγχος και η ελευθερία της γραμμής, το ηθελημένο και το τυχαίο, ενώ κυριαρχεί η αέναη μεταλλαγή της ύλης. Συντάσσει το εικαστικό του λεξιλόγιο με ρυθμικές διατάξεις, διαδοχές και αντιθέσεις συνδυάζοντας την τρυφερότητα της γραφής με την αμεσότητα και τη βίαιη χρήση του χρώματος, φανερώνοντας έτσι τις εκλεκτικές συγγένειες με το έργο του Cy Twombly.
Η απρόοπτη μεταμόρφωση του οικείου καθημερινού αντικειμένου, αλλά και ερωτήματα σχετικά με τη μορφή που έχει πάρει ο σύγχρονος πολιτισμός τον απασχολούν στις εγκαταστάσεις και στις κατασκευές του. Συγκεκριμένα, διερευνά με χιούμορ και ευρηματικότητα τα δεδομένα του σύγχρονου πολιτισμού σε συνδυασμό με τις μνήμες της παιδικής ηλικίας αλλά και με αναφορές στη συλλογική μνήμη. Με ντανταϊστικό πνεύμα συναθροίζει οbjets trouves (μικρά ζώα, πλαστικά παιγνίδια, κ.ά.) και αντικείμενα της καθημερινής ζωής (κλειδιά, δισκέτες, εισιτήρια κ.ά.). Στο μικρόκοσμο που δημιουργεί, ο κυνισμός συνυπάρχει με την παιδική αθωότητα και το συχνά καυστικό χιούμορ με τη σκληρή, μερικές φορές, πραγματικότητα του δυτικού πολιτισμού.
