Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Los abrazos rotos, όπως τραγουδούν οι άντρες στο φλαμένκο(*)





Ραγισμένες αγκαλιές
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Σενάριο: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Ηθοποιοί: Πηνελόπη Κρουζ, Λουί Ομάρ, Μπλάνκα Πορτίγιο, Χοσέ Λουί Γκόμεζ

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Pedro Almodovar αναφερόμενος στον τίτλο της ταινίας εξηγεί: "Οι δύο πρωταγωνιστές, που έχουν βρει καταφύγιο σε ένα bungalow στη Famara Beach, σε μια βουνοπλαγιά αγναντεύοντας τη θάλασσα, είναι ξαπλωμένοι αγκαλιά σε έναν καναπέ. Βλέπουν σε μια μικρή τηλεόραση το "Ταξίδι στην Ιταλία" του Ροσελίνι. Η ταινία αυτή μιλά για την κατάρρευση του αμερικανικού γάμου- το ζευγάρι υποδύονται η Ίνγκριντ Μπέργκμαν και ο Τζορτζ Σάντερς- στη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ιταλία. Στην οθόνη βλέπουμε τη σκηνή όπου οι πρωταγωνιστές επισκέπτονται κάποιες ανασκαφές στην Πομπηία, τη στιγμή που οι εργάτες προσεκτικά ξεθάβουν τα ερείπια της αρχαίας πόλης, που καταστράφηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου 2.000 χρόνια πριν. Το ζευγάρι γίνονται μάρτυρες του γεγονότος ότι οι εργάτες βρίσκουν εκεί τα σώματα ενός άνδρα και μιας γυναίκας μαζί ("ίσως σύζυγοι", λέει ο αρχαιολόγος), τα οποία η λάβα "απαθανάτισε" ενώ αυτοί κοιμόνταν. Η εικόνα είναι ένα σοκ για την Ίνγκριντ Μπέργκμαν που απομακρύνεται λίγα βήματα, εμφανώς ταραγμένη. Η αθάνατη αγάπη του ζεύγους χιλιάδες χρόνια πριν την κάνει να σκεφτεί τη φθορά και τη μιδαμινότητα του δικού της γάμου. Και δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Είναι μια απλή σκηνή, καθόλου "ρητορική", αλλά άμεση και βαθιά συγκινητική...
"

http://www.cinephilia.gr/euro5/abrazos.htm

http://image.toutlecine.com/photos/l/e/s/les-etreintes-brisees-los-abrazos-rotos-broken-hugs-20-05-2009-20-03-2009-2-g.jpg
Ένας άντρας (Λουίς Χομάρ) γράφει, ζει και αγαπάει μέσα στο σκοτάδι. Θύμα ενός μοιραίου αυτοκινητικού δυστυχήματος δεκατέσσερα χρόνια πριν. Έχασε την όρασή και τη γυναίκα της ζωής του (Πενέλοπε Κρουζ). Η είδηση του θανάτου του παραγωγού της τελευταίας του ταινίας, τον οδηγεί σε ένα ταξίδι στο παρελθόν.Έτσι θα ξεκινήσει να αφηγείται την οδυνηρή αυτή αυτοβιογραφία, μια ιστορία συγκινητική και τραγική. Μια ιστορία που θα μπορούσε να περιγράφεται από τη φωτογραφία δύο ερωτευμένων ανθρώπων που αγκαλιάζονται. Μια φωτογραφία που κάποιος έχει σκίσει σε χίλια κομμάτια...
Οι «Ραγισμένες αγκαλιές» τού Pedro Almodóvar είναι σαν τα κομματάκια μιας φωτογραφίας που πρέπει να ξαναενωθούν. Αλμοδόβαρ αναπολεί δικές του στιγμές, αλλά και ταινίες άλλων που έχει αγαπήσει, και αποφαίνεται: το σινεμά είναι αλήθεια, ψέμα, νοσταλγία, έρωτας -ενίοτε καταστροφικός ή και θανάσιμος- και οι ταινίες απρόβλεπτες σαν τους εραστές.


(*)"...μουσική μονόσερτη, αράπικη, όλο πάθος και θάνατο, που ανεβαίνει από τις ισκιωμένες μεσαυλές και τα πυκνά καφάσια της Κόρδοβας και της Σεβίλιας..."
Νίκος Καζαντζάκης

"...Το κλάμα της κιθάρας αρχινά. Να την κατασιγάζεις είναι μάταιο. Να την κατασιγάσεις δυνατό δεν είναι. Κλαίει μονότονα όπως κλαίει το νερό, όπως κλαίει ο αγέρας πάνω στο χιονιά. Να την κατασιγάσεις δυνατό δεν είναι..."
Federico García Lorca