Είσαι στο βάθος και σ' ακούω που τραγουδάς
Είσαι στο βάθος μέσα σου κρυμμένος μένω
Η φυσαρμόνικα που φτάνει ως εμάς
Κρατά στο χέρι της δρεπάνι ακονισμένο.
Όλα τα πράματα που δε θα δω γελούν σαρδώνεια
Λάμπες φθορίου μου φωτίζουνε τον ύπνο
Ο ύπνος κόλαση κι ιδρώτας στα σεντόνια
Σε τρώω με τρως με κηροπήγια στο δείπνο.
Α πόσο οι μέρες με βαραίνουν τις βαραίνω
Με τυρανάνε τα ενθύμια κι ο θυμός
Πόσο στυφό το "Σ' αγαπώ" σε στόμα ξένο
Πόσο σπασμένος των ποιημάτων μου ο ρυθμός.
Αντώνης Φωστιέρης
Η φυσαρμόνικα εφευρέθηκε γύρω στα 1820 στη Γερμανία από έναν ρολογά και μετά μπήκε σε μαζική παραγωγή από τον Ματίας Χόνερ. Ο εφευρέτης της είχε ακούσει το Κινέζικο όργανο «Σεγκ» που σχετιζόταν με τον φλάουτο του Πάνα, και βασιζόμενος σ’ αυτό είχε την ιδιοφυή ιδέα να φτιάξει το μοναδικό πνευστό όργανο που παίζει μονές φωνές και συγχορδία συγχρόνως, όπως το ακορντεόν. Βασικά, η φυσαρμόνικα είναι ένα φυσητό ακορντεόν.
