Μόνο που τα τελευταία 40 χρόνια τον διακατέχει μια έμμονη πολιτική ιδέα: πώς θα βρεθεί ένας κοινός τόπος μεταξύ όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, προκειμένου να ξεπεραστεί η «εθνική κρίση» προς όφελος όλων. Μια ιδέα δανεισμένη από τις επεξεργασίες του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και τη στρατηγική του «ιστορικού συμβιβασμού». Ολες αυτές οι «ενωτικές» προσπάθειες του Κύρκου όχι μόνο δεν ευδοκίμησαν, αλλά κατά κανόνα κατέληγαν σε διασπάσεις στο χώρο της Αριστεράς. Ο ίδιος εξασφάλισε μια αξιοσημείωτη προσωπική δημοτικότητα, τα κατά καιρούς κόμματά του όμως οδηγούνταν στη συρρίκνωση και την περιθωριοποίηση. Εχουμε και λέμε:
- Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, μέσα στη δικτατορία, και ενώ το λεγόμενο «Γραφείο Εσωτερικού» είχε την οργανωτική ισχύ μέσα στην Ελλάδα αλλά και το ηθικό πλεονέκτημα στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ο Κύρκος προωθούσε τις επαφές κορυφής με όλες τις μη χουντικές πολιτικές δυνάμεις και θεωρούσε «αριστερισμό» την αντιστασιακή δουλειά. Με όχημα αυτή τη γραμμή κατόρθωσε να ανατρέψει την ηγεσία Καρρά-Μπριλλάκη, με αποτέλεσμα την απομόνωση ενός σημαντικού στελεχικού δυναμικού του κόμματος.
- Την ίδια περίοδο, ο Κύρκος επιδίωξε με οργανωτικούς χειρισμούς να προσδώσει τα ίδια χαρακτηριστικά και στη Νεολαία του κόμματος, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει μεγάλο μέρος της οργάνωσης στη Δυτική Ευρώπη.
- Την περίοδο της Μεταπολίτευσης ο Κύρκος εμπνεύστηκε την ετεροχρονισμένη ιδέα της «Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας» (ΕΑΔΕ), αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στο ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ να εκφράσουν με το δικό τους τρόπο το ριζοσπαστισμό των λαϊκών στρωμάτων και απογυμνώνοντας την ανανεωτική Αριστερά από τα πιο αγωνιστικά μαζικά στελέχη.
- Στις εκλογές του 1977, οραματιζόμενος μια νέα πανεθνική ενότητα, προχώρησε στη λεγόμενη «Συμμαχία», που όχι μόνο οδήγησε σε εκλογική πανωλεθρία, αλλά σημαδεύτηκε από την αποχώρηση της πλειοψηφίας της Νεολαίας του κόμματος και τη δημιουργία της Β' Πανελλαδικής.
- Ακολούθησε η δημιουργία της «ενωτικής» ΕΑΡ, με αποτέλεσμα να διασπαστεί το τμήμα των μελών που διατήρησε τον τίτλο ΚΚΕ Εσωτερικού.
- Ακόμα και η αρχική συγκόλληση ΕΑΡ-ΚΚΕ στο σχήμα του Συνασπισμού στοιχειώθηκε από τη σύμπραξη με τη Νέα Δημοκρατία και κατέληξε σε απανωτές διασπάσεις.
Δυστυχώς και η τελευταία πρωτοβουλία του Λεωνίδα Κύρκου με το «εθνικό δείπνο» στο Ζάππειο δεν εξαιρείται από τον κατάλογο αυτό των διαδοχικών αποτυχιών. Για μια ακόμα φορά το μήνυμα του παλαίμαχου αγωνιστή της Αριστεράς «πέρασε» μόνο στους πολιτικούς αντιπάλους της Αριστεράς. Εκεί που δεν «πέρασε» το μήνυμά του ήταν στους φίλους και συντρόφους του. Οχι μόνο επειδή ο ίδιος τους απέκλεισε, αλλά επειδή στο «κλαμπ του Ζαππείου» δεν υπήρχε χώρος για την Αριστερά. Και το χειρότερο: με την πρωτοβουλία του αυτή κατάφερε να διχάσει ακόμα και την «Ανανεωτική Πτέρυγα», τους πιο στενούς μέχρισήμερα οπαδούς και συνεχιστές της γραμμής του.
Από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας
